Η Ελλάδα δεν έχει Αντικατασκοπία! Η εντεταλμένη υπηρεσία Αντικατασκοπίας, η περίφημη Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (ΥΠΕΑ), που είχε συντονιστικό ρόλο μεταξύ της τότε Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων ως προς την κρατική ασφάλεια, δικό της διοικητή, που αναφερόταν στον υπουργό Δημόσιας Τάξης απευθείας, διαλύθηκε το 1984. Επί πρωθυπουργίας του ανασφαλούς και αμοραλιστή Α. Παπανδρέου, που διέλυσε το υπηρεσιακό σύστημα ασφαλείας και κομματικοποίησε μέσω των «πράσινων» κλαδικών το κράτος. Η ΥΠΕΑ αποτελούσε συνέχεια της προπολεμικής Υπηρεσίας Αλλοδαπών, ιδρυθείσας τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, διαδεχόμενης μεταπολεμικά από τη Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας (ΓΔΕΑ) , μόνιμα αναφερόμενες στον εκάστοτε υπουργό Δημόσιας Τάξης.

Σε όλο τον δυτικό κόσμο οι υπηρεσίες ασφαλείας κάθε χώρας, άσχετα με το μέγεθός τους, έχουν συγκροτημένες υπηρεσίες ασφαλείας για τη συγκέντρωση και τη διαχείριση πληροφοριών (κατασκοπεία) και την αποτροπή απειλών αποσταθεροποίησης και εχθρικής κατασκοπείας (αντικατασκοπία). Οι υπηρεσίες αντικατασκοπίας φέρουν διάφορες ονομασίες, όπως εσωτερικής ασφάλειας, προστασίας του πολιτεύματος, ομοσπονδιακής ασφάλειας και ούτω καθεξής. Μάλιστα, στις ΗΠΑ, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ιδρύθηκε αυτόνομο υπερυπουργείο, εποπτικό σειράς υπηρεσιών ασφαλείας, το περίφημο Homeland, για να καλύψει θέματα αντι-τρομοκρατίας, αντικατασκοπίας και αποσταθεροποίησης. Στην Ελλάδα, στην παρούσα κρίσιμη γεωπολιτικά φάση, με το σύστημα παγκόσμιας ισχύος και ισορροπίας σε επιθετική αναδιάταξη, η χώρα μας και οι αξιωματούχοι της στέκουν σχεδόν «αφρούρητοι» απέναντι σε τυχόν χειραγώγηση ξένων μυστικών υπηρεσιών και το δημοκρατικό πολίτευμα απολύτως «ανοχύρωτο» σε ξένες επιβουλές. Φυσικά, υπάρχουν Διευθύνσεις Αντικατασκοπίας στην ΕΥΠ στους ανάλογους γεωγραφικά προσδιορισμένους ως προς το αντικείμενο εμπλοκής τους Κλάδους. Λείπει, όμως, η οριζόμενη αντικατασκοπία ως μέρος και επίκεντρο της κρατικής ασφάλειας. Ετσι, η ασφάλεια επισήμων, πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών και κρατικών αξιωματούχων, κινείται στο πεδίο προστασίας των μετακινήσεων και των οικιών τους, με αστυνομικούς που συνήθως προκρίνονται με κριτήριο την εκλογική τους περιφέρεια ή τη συγγενική/φιλική τους σχέση. Η Κρατική Ασφάλεια της ΕΛ.ΑΣ. έχει καταλήξει περίπου συμπληρωματική της Γενικής Ασφάλειας, με μόνη ιδιαιτερότητα τις άδειες οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, ενώ ενίοτε συνδράμει την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Δεν έχει, όμως, καμία σχέση ουσιαστική με καθήκοντα Αντικατασκοπίας.

Στους σύγχρονους καιρούς και στην ψηφιακή εποχή, οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι υπηρεσίες εσωτερικής ασφάλειας δίνουν τη μάχη τους και μέσω τεχνολογίας, πέραν από τις παραδοσιακές μορφές επιρροής, διείσδυσης, εκβιασμού, διαφθοράς και χειραγώγησης. Οι μεν χρησιμοποιούν λογισμικά κατασκοπείας και υποκλοπών, που αναβαθμίζονται, και οι δε συστήματα εντοπισμού και «antivirus» των πρώτων. Ο πόλεμος κατασκοπείας-αντικατασκοπίας σε πολλές περιπτώσεις καταλήγει σε μια σύγκρουση χάκερ.

Στη δήλωσή του της Δευτέρας σχετικά με την υπόθεση της τηλεφωνικής παρακολούθησης Ανδρουλάκη ο πρωθυπουργός μίλησε για σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας, χωρίς να συγκεκριμενοποιήσει περαιτέρω. Είναι δεδομένο ότι χώρες προηγμένης ισχύος σε δίκτυα κατασκοπείας παραδοσιακής και σύγχρονης, όπως η Ρωσία, έχουν θέσει στο στόχαστρο την Ελλάδα, μετά τη θέση στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» που πήρε. Επίσης, η Κίνα, η Τουρκία κ.ά., δείχνουν διάθεση χειραγώγησης ή υποταγής της Ελλάδας. Το πλέον περίπλοκο ζήτημα, όμως, ξεκινά από το ότι και συμμαχικές δυνάμεις μπορεί να επιχειρούν αποσταθεροποίση για τα δικά τους ειδικά συμφέροντα. Όπως στην παρούσα φάση -συγκλίνουσες πληροφορίες δείχνουν δύο ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» επιδιώκουν αναταράξεις και πολιτική ρευστότητα στην Ελλάδα, υπηρετώντας τις δικές τους εθνικές στρατηγικές, που είναι διαφορετικές από των ΗΠΑ, ως προς τη ζώνη επιρροής που θα έχουν στο δυτικό στρατόπεδο. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η συζήτηση γίνεται βάσει των πολιτικών σκοπιμοτήτων επιβίωσης Ανδρουλάκη, τα νομικά τερτίπια Βενιζέλου και τις αριστερές «αγκυλώσεις» ΣΥΡΙΖΑ με μια τροπολογία που αντιμάχεται. Χάνουμε το δάσος! Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Ποιες οι κινήσεις του ευρωβουλευτή και νυν επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ που οδήγησαν στη νόμιμη συνακρόαση για λόγους «εθνικής ασφαλείας» την ΕΥΠ; Δεν τελειώνει κάτι εκεί, αλλά από εκεί ξεκινάμε. Η κατάληξη της όλης ιστορίας θα πρέπει να είναι η επιβεβαίωση μιας διατύπωσης του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ. Οικονόμου: «Για λόγους εθνικής επιβίωσης, μέσα μάλιστα σε μια εποχή τεράστιων κρίσεων και προκλήσεων, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και χρήσιμοι, η πατρίδα, το κράτος και η Δημοκρατία μας δεν πρέπει και δεν μπορούν να είναι αφελείς».

Διαφορετικά, χάσαμε! «Failed state» και πάλι…