ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ, με συγκεκριμένες στοχεύσεις. Μοιάζει σαν συνέχεια του στρατηγικού σχεδιασμού του 2018-2019. Τι έγινε, τι μπορεί να γίνει. Δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «οραματικό», δεν είναι «φαντεζί», δεν προσέλκυσε τα περισσότερα πρωτοσέλιδα των ημερήσιων εφημερίδων. Είναι ο θετικός και βάσιμος προγραμματισμός του θετικού αλλά πάντα προσγειωμένου πολιτικού και κυβερνήτη Κ. Μητσοτάκη. Μια αυτοδέσμευση του «επιτελικού κράτους» του για τη συνέχεια. Ο λόγος για το πρόγραμμα της τετραετίας 2023-2027, που παρουσίασε με εντυπωσιακό τρόπο ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στο αμφιθέατρο του «Ελληνικού Κόσμου» στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, με τη χρήση «μαγικών» εφέ και τεχνολογιών. Κι όμως το πρόγραμμα είναι βάσιμο. Πατά στη γη. Σίγουρα κοστολογημένο στο πλαίσιο του επιτρεπτού δημοσιονομικού πλαισίου της ευρωζώνης, με ενότητα και οντότητα, χωρίς ψευδαισθήσεις, αλλά και χωρίς φαντασιώσεις. Όπως και ο πρωθυπουργός, από χαρακτήρα, που το περιγράφει, αλλά και έχει την ευθύνη του συντονισμού και της επίβλεψης υλοποίησής του.

ΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ μια κεφαλαιοποίηση όσων έχουν εξελιχθεί στην τετραετία της πρώτης διακυβέρνησης, 2019-2023 και προστεθούν και οι ρυθμίσεις, τομές, πρωτοβουλίες και άξονες στρατηγικής που αποπνέει ο προγραμματισμός της δεύτερης τετραετίας διακυβέρνησης, 2023-2027, τότε θα υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα της Ελλάδας που ο κ. Μητσοτάκης ως κυβερνήτης και μάνατζερ επιθυμεί και προγραμματίζει να παραδώσει. Μια οριοθετημένη Ελλάδα, οργανωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιμετωπίσει με προϋποθέσεις τις προκλήσεις της εικοσαετίας 2030-2050. Σε αντίθεση με όσα συνέβησαν τη δεκαετία 19982008, όπου η Ελλάδα, απροετοίμαστη και χωρίς δομή και συγκρότηση ανάλογη με τη ζώνη του ευρώ αλλά και τον διεθνή συσχετισμό, βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» που ξεκίνησε με την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008, καταλήγοντας στη χρεοκοπία, η Ελλάδα που σκοπεύει να παραδώσει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη θα είναι ανταγωνιστική και αρκούντως ισχυρή για να αντιμετωπίσει τα δεδομένα του μέλλοντος. Και αυτό έχει την ειδική σημασία του. Ένας πολιτικός που βρίσκεται στην πρωθυπουργία για κάποιο χρονικό διάστημα είναι σε πρώτη ανάγνωση ένα ιστορικό γεγονός. Το έργο του όμως και η προσφορά του στο έθνος, το κράτος, την κοινωνία δεν προσμετράται με όρους παρόντος. Αλλά με όρους μέλλοντος. Η προσφορά του δηλαδή στην ιστορία είναι αυτό που αφήνει πίσω του να διαχειριστούν οι επόμενοι. Και ο Κ. Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος, και αυτό φαίνεται από τα πεπραγμένα του ως κυβερνήτη, να αφήσει στους διαδόχους του στην ευθύνη της διακυβέρνησης ένα ισχυρό έθνος. Όπως και αν εξελιχθεί η συγκυρία του μέλλοντος, όσο επιτυχημένοι ή όχι και αν είναι οι χειρισμοί των επόμενων.

ΥΠΟ ΤΗΝ έννοια αυτή ο κυβερνήτης ζητά δεύτερη συνταγματική ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες, για νέα θητεία. Για έργο ολοκληρωμένης οκταετίας. Γιατί χρειάζεται χρόνο για να περάσει την Ελλάδα «απέναντι». Η αποστολή του Μητσοτάκη ως κυβερνήτη είναι -και δείχνει ότι και ο ίδιος έτσι τη λογίζει- να αποτελέσει τη «γέφυρα» με την πολιτεία και το έργο του που θα περάσει τη χώρα, το εθνικό κράτος από την εθελοδουλία της «αμέριμνης χρεοκοπίας» στη ζώνη της ισχύος, της εξέλιξης, της βάσιμης ευημερίας. Το πρόγραμμα των συγκεκριμένων στοχεύσεων της ΝΔ εξάλλου προεξοφλεί σειρά μεγάλων κρίσεων. Διεθνών, ευρωπαϊκών, γεωπολιτικών, χρηματοοικονομικών. Οι κρίσεις όμως αποτελούν και ευκαιρία για την Ελλάδα, όπως απέδειξε η πανδημία…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή 28/4/2023