Δεν είναι  πρωτόγνωρο, ούτε κάτι απρόβλεπτο.

Οι μεγάλες πυρκαγιές ειδικά στις συνοριακές περιοχές της χώρας, για παράδειγμα στη Ρόδο αρχικά και στη Θράκη στη συνέχεια, δημιούργησαν κλίμα ανασφάλειας και απόγνωσης στους κατοίκους, που νιώθουν να απειλούνται ή να είναι ανυπεράσπιστοι, αλλά και καχυποψίας και εκνευρισμού στην κοινή γνώμη σε όλη τη χώρα. Μπορεί η εξήγηση που κυρίαρχα δίδεται να είναι η κλιματική αλλαγή και τα πολύ ακραία φαινόμενα για όσα συμβαίνουν, όμως στο επίκεντρο της αντιπαλότητας βρίσκονται οι παράτυποι μετανάστες. Πολύ περισσότερο αφού μετά το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου του λαθρεπιβατικού σαπιοκάραβου και τον θάνατο που βρήκαν σε αυτό δεκάδες άνθρωποι, επίσημα και ανεπίσημα η Ελλάδα δέχθηκε ασφυκτική πίεση τόσο από ευρωπαϊκές δομές των Βρυξελλών όσο και από ΜΚΟ ή πολιτικές ομάδες «δικαιωματιστών» και «ακτιβιστών» για «push backs» και ανάρμοστες τακτικές από τις αστυνομικές και λιμενικές δυνάμεις ασφαλείας σε στεριά και θάλασσα.

Η κυβέρνηση και οι Αρχές ασφαλείας της χώρας απάντησαν σε αυτές τις κατηγορίες πειστικά, θεσμικά και με επιχειρήματα. Παρ’ όλα αυτά, ενδεχομένως και απλώς συγκυριακά ακολούθησε μια θεαματική άνοδος των αφίξεων παράτυπων μεταναστών στα σύνορα της χώρας. Αύξηση που μετράται επίσημα στο +65%. Στη συνέχεια ακολούθησαν καταστροφικές πυρκαγιές, που παρουσιάσθηκαν με πολλαπλές εστίες και σε καιρικές συνθήκες πολύ προνομιακές για την επέκτασή τους. Οι εικασίες και τα σενάρια περί εμπρησμών ενισχύθηκαν, ενώ η αδυναμία που επιδεικνύει η Πυροσβεστική στον περιορισμό των πυρκαγιών φέτος το καλοκαίρι δημιούργησε σωρευτικά συνθήκες μεγαλύτερης έντασης και απογοήτευσης στους πολίτες. Το περιστατικό με τους εισαγόμενους χούλιγκαν από την Κροατία και τις βίαιες συγκρούσεις έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με έναν νεκρό δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερο αίσθημα αγανάκτησης στους πολίτες.

Από όλες τις πυρκαγιές αυτή της Ρόδου αρχικά και των Ροδόπης - Έβρου στη συνέχεια, με το δάσος της Δαδιάς να καίγεται, όπως και το δάσος στο νότιο μέρος του «νησιού των ιπποτών» πριν, απελευθέρωσαν ένστικτα αυτοδικίας σε κάποιες ομάδες. Σε αυτό συνετέλεσε, εκτός από τις συνέπειες των πυρκαγιών, η αδυναμία των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας, της Αστυνομίας, των υπηρεσιών πληροφοριών και της Πυροσβεστικής για δάση και οικιστικές περιοχές και η περιορισμένη δυνατότητα των Ενόπλων Δυνάμεων στα θέματα πυρασφάλειας των στρατοπέδων. Αλλά και η λογιζόμενη από πολίτες ή ομάδες πολιτών ως απουσία κυριαρχικής παρουσίας και ελέγχου κρίσιμων περιοχών από το συντεταγμένο κράτος.

Η Ελλάδα και η κυβέρνηση μέχρι την αρχή του καλοκαιριού και το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου στα διεθνή ύδατα είχε πετύχει, να αντιμετωπίσει το Μεταναστευτικό με πολύ πειστικό τρόπο, τόσο στο επίπεδο της ανάσχεσης όσο και σε εκείνο της τάξης και της οργάνωσης των δομών φιλοξενίας. Επίσης οι κρατικές υπηρεσίες και οι δυνάμεις ασφαλείας της παρουσίαζαν σημαντική επάρκεια ως προς την παρουσία τους στις συνοριακές περιοχές, ενώ έργα όπως ο φράχτης στον Έβρο δημιουργούσαν επιπλέον αυτοπεποίθηση.

Στην παρούσα φάση, με πλήρη κινητοποίηση των κρατικών υπηρεσιών και των Ενόπλων Δυνάμεων στις ευαίσθητες περιοχές, αλλά και σε όλη την επικράτεια, όπως έχει συμβεί, θα πρέπει να αποφευχθεί ένας διχασμός ανάμεσα σε «δικαιωματιστές» που μιλούν για ανθρωπισμό και τους «πολιτοφύλακες» που μιλούν για στοιχειώδη άμυνα και ασφάλεια. Την ευθύνη του νόμου, της τάξης και της εθνικής ασφάλειας την έχουν οι κρατικές υπηρεσίες και οι Ένοπλες Δυνάμεις και κανείς άλλος.

Την αρμοδιότητα του πολιτισμού και της επάρκειας διαχείρισης της παράτυπης μετανάστευσης την έχει η ελληνική πολιτεία με τη νόμιμη κυβέρνησή της και όχι οι ΜΚΟ και οι λαθροδιακινητές εγκληματίες.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 29/8