Κι όμως, την Κυριακή έχουμε περιφερειακές εκλογές
Αυτές οι κάλπες αφορούν τη ζωή μας στις πόλεις, στις γειτονιές, στα χωριά, στους δρόμους τους οποίους βαδίζουμε κάθε μέρα, τα κοινά μας προβλήματα
Από τη μια πλευρά οι πλημμύρες που άφησαν πίσω τους τα ακραία φαινόμενα του «Δανιήλ» και του «Ηλία», από την άλλη πλευρά οι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσες και ανατρεπτικές εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ άφησαν στο περιθώριο της επικαιρότητας και του κοινού ενδιαφέροντος τις περιφερειακές εκλογές που έρχονται την Κυριακή.
Παρά την προσπάθεια συνδυασμών και σωρείας υποψηφίων να προσελκύσουν την προσοχή και να μαζέψουν ψήφους, δεν έχουν κατορθώσει να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής. Περισσεύουν οι πολιτικές αναλύσεις και οι εκτιμήσεις των κομμάτων, που αντιμετωπίζουν όμως τις περιφερειακές εκλογές περισσότερο ως μια δημοσκόπηση με κανονική κάλπη πάρα επί της ουσίας. Οι εκλογές αυτές είναι απολύτως διαφορετικές τόσο σε σχέση με τις εθνικές εκλογές που αναδεικνύουμε πρωθυπουργό, κυβέρνηση και ορίζουμε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, όσο και με τις ευρωεκλογές που έχουν ούτως ή άλλως πολύ διαφορετική ατζέντα που ξεπερνά τα εθνικά δεδομένα, παρά το γεγονός ότι τα συμβαίνοντα στην Ευρώπη αφορούν πολλαπλά τα ελληνικά συμφέροντα και την καθημερινότητά μας.
Οι περιεφερειακές εκλογές το σωστό θα ήταν να μην αποτελούν «στοίχημα» για τα κόμματα. Πρώτον, γιατί εθνικές εκλογές, για παράδειγμα στην παρούσα συγκυρία, είχαμε πριν από ελάχιστους μήνες και η νέα διακυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μόνον στην αρχή. Δεύτερον, γιατί οι πολίτες, στην περίπτωση μας δημότες, θα έπρεπε να ψηφίζουν με τοπικά κριτήρια και μόνον. Πόσο δηλαδή ευχαριστημένοι είναι από τους περιφερειάρχες, τους δημάρχους και τους κοινοτικούς τους εκπροσώπους; Αν είναι, τους εμπιστεύονται και πάλι. Αν δεν είναι, και σε αυτό το επίπεδο, οι Έλληνες ψηφοφόροι εν συνόλω πλέον οφείλουν να γίνουν πιο αυστηροί και ακριβοδίκαιοι. Δεν είναι δημοσκόπηση οι περιφερειακές εκλογές. Είναι ένας «πήχυς» για τη ζωή μας στις πόλεις, στις περιφερειακές ενότητες, στις γειτονιές, στα χωριά, στους δρόμους τους οποίους βαδίζουμε κάθε μέρα. Είναι τα έργα υποδομής, είναι ο φωτισμός, η καθαριότητα, οι παιδικές χαρές, οι σταθμοί πρόνοιας, τα τοπικά πολιτιστικά κέντρα και η δράση τους. Είναι στις περισσότερες περιοχές της χώρας και οι δημοτικές υπηρεσίες υγείας. Γι’ αυτά ψηφίζουμε και όχι για να στείλουμε μηνύματα στη Νέα Δημοκρατία, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ ή την ακροδεξιά. Στις περιφερειακές εκλογές, σε αντίθεση με τις κεντρικές εκλογές ή τις ευρωεκλογές, συμμετέχουν όχι πλέον ως ψηφοφόροι αλλά ως εκπρόσωποί μας οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας στην κυριολεξία. Μιλάμε κάθε ημέρα μαζί, τους συναντούμε στην αγορά, στην εκκλησία τις Κυριακές, στις όποιες κοινωνικές δραστηριότητες στη γειτονιά ή το χωριό μας.
Αυτοί οι άνθρωποι που επιζητούν την εκπροσώπησή μας δεν μπορεί να είναι απλώς αναγνωρίσιμοι από τα μίντια, την επαγγελματική τους ενασχόληση ή influencers στα κοινωνικά δίκτυα. Θα πρέπει να είναι άνθρωποι ικανοί, με χρόνο προκειμένου να ασχοληθούν με τα κοινά μας προβλήματα, με ενδιαφέρον ανάλογο τουλάχιστον με αυτό του διαχειριστή της πολυκατοικίας μας. Δεν μπορεί να είναι φιλόδοξοι μικρο-πολιτικοί «νάρκισσοι» που αντιμετωπίζουν την αυτοδιοίκηση ως «σκαλί » για να βρεθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή ή τουλάχιστον στα ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος στις εθνικές εκλογές.
Το να ψηφίζουμε «οπαδικά» ή «φιλικά» εκπροσώπους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και από την επόμενη ημέρα των εκλογών κιόλας να «γκρινιάζουμε» και να διαμαρτυρόμαστε για την ανυπαρξία τους και για τα χάλια στην αυλή του σπιτιού μας ή τους δρόμους της γειτονιάς μας ή τα ελλείμματα στον δήμο και την Περιφέρειά μας ως προς τα έργα υποδομής δείχνει ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι οι εκπρόσωποί μας, που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό από το να αναπαράγουν την ανυπαρξία ή την ανεπάρκειά τους...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 2/10
Παρά την προσπάθεια συνδυασμών και σωρείας υποψηφίων να προσελκύσουν την προσοχή και να μαζέψουν ψήφους, δεν έχουν κατορθώσει να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής. Περισσεύουν οι πολιτικές αναλύσεις και οι εκτιμήσεις των κομμάτων, που αντιμετωπίζουν όμως τις περιφερειακές εκλογές περισσότερο ως μια δημοσκόπηση με κανονική κάλπη πάρα επί της ουσίας. Οι εκλογές αυτές είναι απολύτως διαφορετικές τόσο σε σχέση με τις εθνικές εκλογές που αναδεικνύουμε πρωθυπουργό, κυβέρνηση και ορίζουμε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, όσο και με τις ευρωεκλογές που έχουν ούτως ή άλλως πολύ διαφορετική ατζέντα που ξεπερνά τα εθνικά δεδομένα, παρά το γεγονός ότι τα συμβαίνοντα στην Ευρώπη αφορούν πολλαπλά τα ελληνικά συμφέροντα και την καθημερινότητά μας.
Οι περιεφερειακές εκλογές το σωστό θα ήταν να μην αποτελούν «στοίχημα» για τα κόμματα. Πρώτον, γιατί εθνικές εκλογές, για παράδειγμα στην παρούσα συγκυρία, είχαμε πριν από ελάχιστους μήνες και η νέα διακυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μόνον στην αρχή. Δεύτερον, γιατί οι πολίτες, στην περίπτωση μας δημότες, θα έπρεπε να ψηφίζουν με τοπικά κριτήρια και μόνον. Πόσο δηλαδή ευχαριστημένοι είναι από τους περιφερειάρχες, τους δημάρχους και τους κοινοτικούς τους εκπροσώπους; Αν είναι, τους εμπιστεύονται και πάλι. Αν δεν είναι, και σε αυτό το επίπεδο, οι Έλληνες ψηφοφόροι εν συνόλω πλέον οφείλουν να γίνουν πιο αυστηροί και ακριβοδίκαιοι. Δεν είναι δημοσκόπηση οι περιφερειακές εκλογές. Είναι ένας «πήχυς» για τη ζωή μας στις πόλεις, στις περιφερειακές ενότητες, στις γειτονιές, στα χωριά, στους δρόμους τους οποίους βαδίζουμε κάθε μέρα. Είναι τα έργα υποδομής, είναι ο φωτισμός, η καθαριότητα, οι παιδικές χαρές, οι σταθμοί πρόνοιας, τα τοπικά πολιτιστικά κέντρα και η δράση τους. Είναι στις περισσότερες περιοχές της χώρας και οι δημοτικές υπηρεσίες υγείας. Γι’ αυτά ψηφίζουμε και όχι για να στείλουμε μηνύματα στη Νέα Δημοκρατία, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ ή την ακροδεξιά. Στις περιφερειακές εκλογές, σε αντίθεση με τις κεντρικές εκλογές ή τις ευρωεκλογές, συμμετέχουν όχι πλέον ως ψηφοφόροι αλλά ως εκπρόσωποί μας οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας στην κυριολεξία. Μιλάμε κάθε ημέρα μαζί, τους συναντούμε στην αγορά, στην εκκλησία τις Κυριακές, στις όποιες κοινωνικές δραστηριότητες στη γειτονιά ή το χωριό μας.
Αυτοί οι άνθρωποι που επιζητούν την εκπροσώπησή μας δεν μπορεί να είναι απλώς αναγνωρίσιμοι από τα μίντια, την επαγγελματική τους ενασχόληση ή influencers στα κοινωνικά δίκτυα. Θα πρέπει να είναι άνθρωποι ικανοί, με χρόνο προκειμένου να ασχοληθούν με τα κοινά μας προβλήματα, με ενδιαφέρον ανάλογο τουλάχιστον με αυτό του διαχειριστή της πολυκατοικίας μας. Δεν μπορεί να είναι φιλόδοξοι μικρο-πολιτικοί «νάρκισσοι» που αντιμετωπίζουν την αυτοδιοίκηση ως «σκαλί » για να βρεθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή ή τουλάχιστον στα ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος στις εθνικές εκλογές.
Το να ψηφίζουμε «οπαδικά» ή «φιλικά» εκπροσώπους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και από την επόμενη ημέρα των εκλογών κιόλας να «γκρινιάζουμε» και να διαμαρτυρόμαστε για την ανυπαρξία τους και για τα χάλια στην αυλή του σπιτιού μας ή τους δρόμους της γειτονιάς μας ή τα ελλείμματα στον δήμο και την Περιφέρειά μας ως προς τα έργα υποδομής δείχνει ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι οι εκπρόσωποί μας, που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό από το να αναπαράγουν την ανυπαρξία ή την ανεπάρκειά τους...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 2/10
