Η Ελλάδα και το τέλος της τρομοκρατίας
Η Δημοκρατία μας βρίσκεται πλέον σε πλήρη ισχύ με πολιτειακή αυτοτέλεια και αυτό είναι σπουδαίο
Η «μεταπολίτευση» ως πολιτειακή μετάβαση από το δεύτερο κατά σειρά στρατιωτικό καθεστώς, μετά το 1967, στη Δημοκρατία δεν ήταν ολοκληρωμένη. Γιατί περάν της επιστροφής της εξουσίας στον κυρίαρχο λαό με το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλά και τη νομιμοποίηση του κομμουνιστικού κόμματος (το ενιαίο ΚΚΕ τότε), συγκυβέρνησε και με την τρομοκρατία. Τις ένοπλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που δεν δέχτηκαν ως επαρκείς τις εγγυήσεις του νέου Συντάγματος και τις πολιτικές παρακαταθήκες της κυβέρνησης Καραμανλή τότε, αλλά και τις κοινοβουλευτικές εγγυήσεις των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές, κρατώντας τα όπλα και μένοντας στην παρανομία επηρεάζοντας τελικά την κίνηση της ιστορίας. Μετά το 1974 κυριάρχησαν στο πεδίο της ένοπλης βίας, στην πρώτη φάση, δύο οργανώσεις. Ο ΕΛΑ και η 17 Νοέμβρη.
Η πρώτη δρούσε κυρίως με βομβιστικές ενέργειες και η δεύτερη με δολοφονίες. Στις μετέπειτα δεκαετίες που οι τρομοκρατικές οργανώσεις αυτές εξαρθρώθηκαν δεν απεδείχθη ότι είχαν οργανική σχέση μεταξύ τους. Στην πρώτη φάση η τρομοκρατία θέλησε να πάρει εκδίκηση από τους Αμερικανούς οι υπηρεσίες των οποίων και οι διπλωματικές τους αποστολές κατηγορούνταν τότε ότι είχαν υποθάλψει, αν όχι ενθαρρύνει, τους πυρήνες των στρατιωτικών που πέτυχαν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, ενώ στη συνέχεια επέτρεψαν στην Τουρκία να εισβάλει και να κυριαρχήσει στο βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Η «βεντέτα» με τους Αμερικανούς εκδηλώθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο με τη δολοφονία του «σταθμάρχη» της CIA Γουέλς στην πρώτη επιχείρηση με την οποία «συστήθηκε» στην Ελλάδα και διεθνώς η 17 Νοέμβρη. Στην πρώτη αυτή περίοδο η τρομοκρατία επιχείρησε και σε κάποιο βαθμό έπεισε την κυρίαρχη στην Ελλάδα τότε αριστερή κουλτούρα ότι λειτουργούσε ταυτόχρονα ως «ένοπλο παρακράτος» υπέρ της ασφάλειας του δημοκρατικού πολιτεύματος που κινδύνευε από πυρήνες και «συνωμότες» αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών επί δικτατορίας οι οποίοι είχαν ως στόχο την ανατροπή της και την επιβολή ενός νέου δικτατορικού καθεστώτος. Επώνυμοι με τέτοια χαρακτηριστικά απόστρατοι αξιωματικοί δολοφονήθηκαν χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν εντοπισθεί οι δράστες.
Το ενδιαφέρον με την τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι ότι ακόμη και όταν υπήρξε εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση με την επικράτηση των Σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν δόθηκαν εθνικές συντάξεις στους κομμουνιστές και τους ΕΑΜίτες που δραπέτευσαν μετά την ήττα τους από τον εθνικό στρατό στο παραπέτασμα, η τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη κράτησε τα όπλα. Είναι η ομάδα δρώντων υπό Γιωτόπουλο, Κουφοντίνα με συμμετοχή Ξηρών που συνελήφθησαν 20περίπου χρόνια μετά, το 2002. Στα χρόνια αυτά όμως η τρομοκρατία επέτυχε μαζικές δολοφονίες επιχειρηματιών, δεξιών εκδοτών, δικαστικών, τραπεζιτών, ξένων αξιωματούχων (Αμερικανών και Άγγλων), ασκώντας επιρροή στις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις, στην οικονομία, στους θεσμούς, στη διεθνή πολιτική και προπάντων τη μαζική κουλτούρα της χώρας, όχι πάντα σε διάκριση προσανατολισμού με τις επιλογές των επίσημων κυβερνήσεων.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 και με αφετηρία την εγκληματική ενέργεια του αστυνομικού (ειδικού φρουρού) Κορκονέα που στοίχησε τη ζωή ενός νεαρού αναρχικού, του Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, ξεκινά ένας νέος τρίτος γύρος τρομοκρατίας και μαζικής βίας με διάρκεια. Σε αυτή τη φάση της ιστορίας κυριαρχεί μια οργάνωση που προσομοιάζει με τις παλαιού τύπου, ο Επαναστατικός Αγώνας -εξαρθρώθηκε το 2012- και στην ουσία ένα δίκτυο τρομοκρατίας και εξτρεμισμού, οι Πυρήνες της φωτιάς, μια πλειάδα οργανώσεων που άλλες σκοτώνουν και άλλες καίνε, ληστεύουν τράπεζες και απειλούν. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης του 1974 «κλείνει» με κρότο το 2010-2011 με μια δραματική οικονομική χρεοκοπία για την Ελλάδα. Μέσα στα χρόνια των Μνημονίων και της κοινωνικής τραγωδίας οι Αρχές ασφαλείας της χώρας εξαρθρώνουν το σύνολο των πυρήνων τρομοκρατίας. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, με αφετηρία το 2019, «σαρώνει» τα απομεινάρια της εξτρεμιστικής δράσης στις «καταλήψεις» χώρων, τα φοιτητικά κρησφύγετα εντός ασύλου και εστιών.
Η Ελληνική Δημοκρατία βρίσκεται πλέον σε πλήρη ισχύ με πολιτειακή αυτοτέλεια και αυτό είναι σπουδαίο…
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 4/12
Η πρώτη δρούσε κυρίως με βομβιστικές ενέργειες και η δεύτερη με δολοφονίες. Στις μετέπειτα δεκαετίες που οι τρομοκρατικές οργανώσεις αυτές εξαρθρώθηκαν δεν απεδείχθη ότι είχαν οργανική σχέση μεταξύ τους. Στην πρώτη φάση η τρομοκρατία θέλησε να πάρει εκδίκηση από τους Αμερικανούς οι υπηρεσίες των οποίων και οι διπλωματικές τους αποστολές κατηγορούνταν τότε ότι είχαν υποθάλψει, αν όχι ενθαρρύνει, τους πυρήνες των στρατιωτικών που πέτυχαν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, ενώ στη συνέχεια επέτρεψαν στην Τουρκία να εισβάλει και να κυριαρχήσει στο βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Η «βεντέτα» με τους Αμερικανούς εκδηλώθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο με τη δολοφονία του «σταθμάρχη» της CIA Γουέλς στην πρώτη επιχείρηση με την οποία «συστήθηκε» στην Ελλάδα και διεθνώς η 17 Νοέμβρη. Στην πρώτη αυτή περίοδο η τρομοκρατία επιχείρησε και σε κάποιο βαθμό έπεισε την κυρίαρχη στην Ελλάδα τότε αριστερή κουλτούρα ότι λειτουργούσε ταυτόχρονα ως «ένοπλο παρακράτος» υπέρ της ασφάλειας του δημοκρατικού πολιτεύματος που κινδύνευε από πυρήνες και «συνωμότες» αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών επί δικτατορίας οι οποίοι είχαν ως στόχο την ανατροπή της και την επιβολή ενός νέου δικτατορικού καθεστώτος. Επώνυμοι με τέτοια χαρακτηριστικά απόστρατοι αξιωματικοί δολοφονήθηκαν χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν εντοπισθεί οι δράστες.
Το ενδιαφέρον με την τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι ότι ακόμη και όταν υπήρξε εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση με την επικράτηση των Σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν δόθηκαν εθνικές συντάξεις στους κομμουνιστές και τους ΕΑΜίτες που δραπέτευσαν μετά την ήττα τους από τον εθνικό στρατό στο παραπέτασμα, η τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη κράτησε τα όπλα. Είναι η ομάδα δρώντων υπό Γιωτόπουλο, Κουφοντίνα με συμμετοχή Ξηρών που συνελήφθησαν 20περίπου χρόνια μετά, το 2002. Στα χρόνια αυτά όμως η τρομοκρατία επέτυχε μαζικές δολοφονίες επιχειρηματιών, δεξιών εκδοτών, δικαστικών, τραπεζιτών, ξένων αξιωματούχων (Αμερικανών και Άγγλων), ασκώντας επιρροή στις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις, στην οικονομία, στους θεσμούς, στη διεθνή πολιτική και προπάντων τη μαζική κουλτούρα της χώρας, όχι πάντα σε διάκριση προσανατολισμού με τις επιλογές των επίσημων κυβερνήσεων.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 και με αφετηρία την εγκληματική ενέργεια του αστυνομικού (ειδικού φρουρού) Κορκονέα που στοίχησε τη ζωή ενός νεαρού αναρχικού, του Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, ξεκινά ένας νέος τρίτος γύρος τρομοκρατίας και μαζικής βίας με διάρκεια. Σε αυτή τη φάση της ιστορίας κυριαρχεί μια οργάνωση που προσομοιάζει με τις παλαιού τύπου, ο Επαναστατικός Αγώνας -εξαρθρώθηκε το 2012- και στην ουσία ένα δίκτυο τρομοκρατίας και εξτρεμισμού, οι Πυρήνες της φωτιάς, μια πλειάδα οργανώσεων που άλλες σκοτώνουν και άλλες καίνε, ληστεύουν τράπεζες και απειλούν. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης του 1974 «κλείνει» με κρότο το 2010-2011 με μια δραματική οικονομική χρεοκοπία για την Ελλάδα. Μέσα στα χρόνια των Μνημονίων και της κοινωνικής τραγωδίας οι Αρχές ασφαλείας της χώρας εξαρθρώνουν το σύνολο των πυρήνων τρομοκρατίας. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, με αφετηρία το 2019, «σαρώνει» τα απομεινάρια της εξτρεμιστικής δράσης στις «καταλήψεις» χώρων, τα φοιτητικά κρησφύγετα εντός ασύλου και εστιών.
Η Ελληνική Δημοκρατία βρίσκεται πλέον σε πλήρη ισχύ με πολιτειακή αυτοτέλεια και αυτό είναι σπουδαίο…
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 4/12