Η αναδιάταξη της Μεσοποταµίας και τα δύο κράτη στην Παλαιστίνη
Άρθρο γνώμης
Η επόµενη ηµέρα των επιχειρήσεων στη Γάζα για τις ένοπλες δυνάµεις του Ισραήλ θα έχει σχέση µε την επικέντρωση στην ανάσχεση και τον αφανισµό των δυνάµεων της σιιτικής «Χεζµπολάχ», που επιτίθεται στο Ισραήλ από δύο µέτωπα
Στην αρχή της εβδοµάδας υπήρξε µία, από πολλές πλευρές υπό αµφισβήτηση, εισήγηση του εισαγγελέα του ∆ιεθνούς Ποινικού ∆ικαστηρίου, Καρίµ Χαν, µε την οποία προτείνεται η έκδοση ενταλµάτων σύλληψης της ηγεσίας της «Χαµάς» στη Γάζα (Σινουάρ, Ντέιφ, Ι. Χανίγιε) αλλά και της ηγεσίας του Ισραήλ, και συγκεκριµένα του πρωθυπουργού, Νετανιάχου και του υπουργού Αµυνας, Γκάλαντ, για εγκλήµατα πολέµου.
Το σοκ που προκλήθηκε είναι εξαιτίας της εξίσωσης των ευθυνών της ηγεσίας µιας τροµοκρατικής ισλαµικής οργάνωσης, όπως η «Χαµάς», που έχει αναλάβει την ευθύνη για το «µακελειό» εναντίον αµάχων εντός των εδαφών του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, αλλά και την κατάσταση οµηρίας δεκάδων πολιτών του Ισραήλ µέχρι σήµερα, και της ηγεσίας του κράτους του Ισραήλ, που εκδήλωσε στρατιωτικές επιχειρήσεις εντός της Γάζας στη συνέχεια, µε στόχο τον αφανισµό της συγκεκριµένης οργάνωσης της τζιχάντ, που καλύπτεται και διατηρεί τα οπλοστάσιά της πάνω ή κάτω από το έδαφος µέσα στον άµαχο πληθυσµό της Γάζας. Αποτέλεσµα, βέβαια, αυτών των επιχειρήσεων µέσα σε πυκνό οικιστικό ιστό και χωρίς σαφή διαχωρισµό αµάχων και εξτρεµιστών-τροµοκρατών είναι το τεράστιο κόστος σε άµαχο πληθυσµό, που ανέλαβε εκ των συνθηκών το Ισραήλ. Το επιχείρηµα της νοµικής οµάδας πίσω από τον εισαγγελέα του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου είναι ότι αυτοί δεν κρίνουν πολιτικά, αλλά µόνο στη νοµική βάση της ευθύνης πρακτικών, άσχετα µε το ποιος έχει την αρχική ευθύνη της εξέλιξης.
Ελάχιστες ώρες µετά τη δηµοσιοποίηση της εισήγησης αυτής, που εξοµοιώνει τροµοκράτες µε την κρατική υπόσταση του Ισραήλ, τρεις ευρωπαϊκές χώρες, η Νορβηγία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, οι δύο µέλη της Ε.Ε., µε ανακοινώσεις των ηγεσιών τους, εκδήλωσαν τη βούληση στις 28 Μαΐου να αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος, θεωρώντας κύριο στόχο, που αντιµάχεται τη λύση των δύο κρατών, τον σηµερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, που θα πρέπει προφανώς να εκλείψει εν µέσω δικαστικών διώξεων. Η αντίδραση του Ισραήλ σε τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες από ευρωπαϊκές χώρες υπήρξε συνεκτική και σαφής: Ανακάλεσε τους πρέσβεις του από τη Νορβηγία και την Ιρλανδία αρχικά για διαβουλεύσεις, στέλνοντας σαφή µηνύµατα ότι το ίδιο θα συµβεί και µε την Ισπανία, εφόσον η κυβέρνηση Σάντσεθ συνεχίσει να κινείται µε ανάλογο τρόπο. Πληροφορίες θέλουν τη Μάλτα και τη Σλοβενία να ακολουθούν τέτοιου τύπου διαδροµές. Αρα, θα µιλήσουµε για έναν διχασµό στην Ευρώπη. Οι επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα βαίνουν στο τελικό τους στάδιο στην περιοχή της Ράφα, εν µέσω και δυτικών πιέσεων αυτές να µην ολοκληρωθούν και να υπάρξει άµεση εκεχειρία. Είναι δεδοµένο ότι πολλές από τις εξελίξεις, και ειδικά από τις αντιδράσεις που έχουν προκύψει τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, σε πανεπιστηµιακούς χώρους και µη, σχετίζονται µε τις εκλογικές διαδικασίες τους επόµενους µήνες ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.
Η επόµενη ηµέρα, όµως, στην Παλαιστίνη δεν σχετίζεται χρονικά µε τις εκλογές, επηρεάζεται ωστόσο από το κλίµα που θα προκύψει από αυτές, ειδικά από το κατά πόσον πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι το 2025 ο Μπάιντεν ή ο Τραµπ, χωρίς και αυτό, όµως, να ακουµπά το καθεστώς εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ στο κράτος του Ισραήλ, που θα πρέπει να χαρακτηρισθούν δεδοµένες. Η επόµενη ηµέρα των επιχειρήσεων στη Γάζα για τις ένοπλες δυνάµεις του Ισραήλ θα έχει σχέση µε την επικέντρωση στην ανάσχεση και τον αφανισµό των δυνάµεων της σιιτικής «Χεζµπολάχ», που επιτίθεται στο Ισραήλ από δύο µέτωπα: τον Λίβανο και τα υψίπεδα του Γκολάν από την πλευρά της Συρίας. Η όποια συζήτηση για παλαιστινιακό κράτος θα συσχετισθεί µε το ποια εδάφη αφορά ένα τέτοιο µόρφωµα, αλλά και το καθεστώς εγγυήσεων ασφάλειας και αντιτροµοκρατίας, που θα το καθορίσουν. Τα εδάφη που αφορά δεν είναι άλλα από τη σωρευµένη σε ερείπια Γάζα και τη ∆υτική Οχθη, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής (Φατάχ), η οποία, όµως, Παλαιστινιακή Αρχή βρίσκεται σε εµφύλια διαµάχη µε τη «Χαµάς». Αυτό σηµαίνει ότι στην ασφάλεια τυχόν παλαιστινιακού κράτους θα εµπλακούν αραβικές δυνάµεις και συγκεκριµένα τέσσερις: Αίγυπτος, Ιορδανία, Εµιράτα και Σαουδική Αραβία.
Το κράτος της Παλαιστίνης δεν µπορεί να έχει, για λόγους γενικότερης ασφάλειας των ιερών χριστιανών, Εβραίων και µουσουλµάνων, µέρος της Ιερουσαλήµ και, για να µην έχει «πέρασµα» από τη χερσόνησο του Σινά η ισλαµική τροµοκρατία, θα πρέπει να µελετηθεί εν νέου το µέρος εκείνο των Συµφωνιών του Καµπ Ντέιβιντ, που προβλέπει αποστρατιωτικοποίηση στη χερσόνησο. Οι αιγυπτιακές δυνάµεις ασφαλείας, µε τα νέα δεδοµένα που υπάρχουν στις σχέσεις µε το Ισραήλ, θα πρέπει να ανακτήσουν πλήρη αρµοδιότητα επί του Σινά. Εξάλλου, θα αποτελούσε έλλειµµα ρεαλισµού και µετά τα όσα συνέβησαν την 7η Οκτωβρίου στο Ισραήλ ή την ολοµέτωπη πυραυλική επίθεση σε βάρος του από την Τεχεράνη να µη συνδεθούν οι συζητήσεις για κράτος των Παλαιστινίων µε µια γενικότερη θεώρηση για αναδιάταξη και οικονοµική ανασυγκρότηση στη Μεσοποταµία. Πέραν των προδιαγραφών, µάλιστα, της παλιάς Συνθήκης Sykes-Picot (1915), σε σχέση µε τη Συρία και το Ιράκ, που κείνται επίσης σε ερείπια και υπό καθεστώς πολιτειακής αποσταθεροποίησης, µετά τους διαδοχικούς πολέµους των τελευταίων δεκαετιών.
Στα θέµατα της αρχιτεκτονικής της ευρύτερης Μεσοποταµίας µπορεί να τεθεί, µε έναν αιώνα καθυστέρηση, το ζήτηµα του Κουρδιστάν, µε τη βαθµιαία συνένωση των εδαφών των Κούρδων του Ιράν, της Συρίας, του Ιράκ και της Τουρκίας, όχι µόνο για λόγους δικαιώµατος αυτοδιάθεσης ενός έθνους, αλλά και για δοµικούς λόγους γεωπολιτικής ισορροπίας και σταθερότητας, στο πλέγµα της ευρύτητας στις «Συµφωνίες του Αβραάµ». Στην Ελλάδα και την Κύπρο, σε επίπεδο ηγεσίας θα πρέπει να µελετηθεί µε πολλή προσοχή το άρθρο γνώµης-πρόταση του εµβληµατικού από πλευράς ισχύος και επιρροής στην Ουάσινγκτον γερουσιαστή Μίκαελ Ρούµπιν στο περιοδικό «Washington Examiner», όπου µιλά για νοµιµοποίηση του PKK και αντιµετώπιση της Τουρκίας και του Ερντογάν (σ.σ.: Εχθροί χαρακτηρίζονται) «µε το δικό τους φάρµακο» στο Κουρδιστάν, στην Κύπρο, στην Ιωνία (Σµύρνη). Είναι δεδοµένο ότι και τα δύο κράτη των Ελλήνων θα έχουν σηµαντική συµβολή στις εξελίξεις και στρατηγικά συµφέροντα σε αυτές.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Το σοκ που προκλήθηκε είναι εξαιτίας της εξίσωσης των ευθυνών της ηγεσίας µιας τροµοκρατικής ισλαµικής οργάνωσης, όπως η «Χαµάς», που έχει αναλάβει την ευθύνη για το «µακελειό» εναντίον αµάχων εντός των εδαφών του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, αλλά και την κατάσταση οµηρίας δεκάδων πολιτών του Ισραήλ µέχρι σήµερα, και της ηγεσίας του κράτους του Ισραήλ, που εκδήλωσε στρατιωτικές επιχειρήσεις εντός της Γάζας στη συνέχεια, µε στόχο τον αφανισµό της συγκεκριµένης οργάνωσης της τζιχάντ, που καλύπτεται και διατηρεί τα οπλοστάσιά της πάνω ή κάτω από το έδαφος µέσα στον άµαχο πληθυσµό της Γάζας. Αποτέλεσµα, βέβαια, αυτών των επιχειρήσεων µέσα σε πυκνό οικιστικό ιστό και χωρίς σαφή διαχωρισµό αµάχων και εξτρεµιστών-τροµοκρατών είναι το τεράστιο κόστος σε άµαχο πληθυσµό, που ανέλαβε εκ των συνθηκών το Ισραήλ. Το επιχείρηµα της νοµικής οµάδας πίσω από τον εισαγγελέα του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου είναι ότι αυτοί δεν κρίνουν πολιτικά, αλλά µόνο στη νοµική βάση της ευθύνης πρακτικών, άσχετα µε το ποιος έχει την αρχική ευθύνη της εξέλιξης.
Ελάχιστες ώρες µετά τη δηµοσιοποίηση της εισήγησης αυτής, που εξοµοιώνει τροµοκράτες µε την κρατική υπόσταση του Ισραήλ, τρεις ευρωπαϊκές χώρες, η Νορβηγία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, οι δύο µέλη της Ε.Ε., µε ανακοινώσεις των ηγεσιών τους, εκδήλωσαν τη βούληση στις 28 Μαΐου να αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος, θεωρώντας κύριο στόχο, που αντιµάχεται τη λύση των δύο κρατών, τον σηµερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, που θα πρέπει προφανώς να εκλείψει εν µέσω δικαστικών διώξεων. Η αντίδραση του Ισραήλ σε τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες από ευρωπαϊκές χώρες υπήρξε συνεκτική και σαφής: Ανακάλεσε τους πρέσβεις του από τη Νορβηγία και την Ιρλανδία αρχικά για διαβουλεύσεις, στέλνοντας σαφή µηνύµατα ότι το ίδιο θα συµβεί και µε την Ισπανία, εφόσον η κυβέρνηση Σάντσεθ συνεχίσει να κινείται µε ανάλογο τρόπο. Πληροφορίες θέλουν τη Μάλτα και τη Σλοβενία να ακολουθούν τέτοιου τύπου διαδροµές. Αρα, θα µιλήσουµε για έναν διχασµό στην Ευρώπη. Οι επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα βαίνουν στο τελικό τους στάδιο στην περιοχή της Ράφα, εν µέσω και δυτικών πιέσεων αυτές να µην ολοκληρωθούν και να υπάρξει άµεση εκεχειρία. Είναι δεδοµένο ότι πολλές από τις εξελίξεις, και ειδικά από τις αντιδράσεις που έχουν προκύψει τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, σε πανεπιστηµιακούς χώρους και µη, σχετίζονται µε τις εκλογικές διαδικασίες τους επόµενους µήνες ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.
Η επόµενη ηµέρα, όµως, στην Παλαιστίνη δεν σχετίζεται χρονικά µε τις εκλογές, επηρεάζεται ωστόσο από το κλίµα που θα προκύψει από αυτές, ειδικά από το κατά πόσον πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι το 2025 ο Μπάιντεν ή ο Τραµπ, χωρίς και αυτό, όµως, να ακουµπά το καθεστώς εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ στο κράτος του Ισραήλ, που θα πρέπει να χαρακτηρισθούν δεδοµένες. Η επόµενη ηµέρα των επιχειρήσεων στη Γάζα για τις ένοπλες δυνάµεις του Ισραήλ θα έχει σχέση µε την επικέντρωση στην ανάσχεση και τον αφανισµό των δυνάµεων της σιιτικής «Χεζµπολάχ», που επιτίθεται στο Ισραήλ από δύο µέτωπα: τον Λίβανο και τα υψίπεδα του Γκολάν από την πλευρά της Συρίας. Η όποια συζήτηση για παλαιστινιακό κράτος θα συσχετισθεί µε το ποια εδάφη αφορά ένα τέτοιο µόρφωµα, αλλά και το καθεστώς εγγυήσεων ασφάλειας και αντιτροµοκρατίας, που θα το καθορίσουν. Τα εδάφη που αφορά δεν είναι άλλα από τη σωρευµένη σε ερείπια Γάζα και τη ∆υτική Οχθη, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής (Φατάχ), η οποία, όµως, Παλαιστινιακή Αρχή βρίσκεται σε εµφύλια διαµάχη µε τη «Χαµάς». Αυτό σηµαίνει ότι στην ασφάλεια τυχόν παλαιστινιακού κράτους θα εµπλακούν αραβικές δυνάµεις και συγκεκριµένα τέσσερις: Αίγυπτος, Ιορδανία, Εµιράτα και Σαουδική Αραβία.
Το κράτος της Παλαιστίνης δεν µπορεί να έχει, για λόγους γενικότερης ασφάλειας των ιερών χριστιανών, Εβραίων και µουσουλµάνων, µέρος της Ιερουσαλήµ και, για να µην έχει «πέρασµα» από τη χερσόνησο του Σινά η ισλαµική τροµοκρατία, θα πρέπει να µελετηθεί εν νέου το µέρος εκείνο των Συµφωνιών του Καµπ Ντέιβιντ, που προβλέπει αποστρατιωτικοποίηση στη χερσόνησο. Οι αιγυπτιακές δυνάµεις ασφαλείας, µε τα νέα δεδοµένα που υπάρχουν στις σχέσεις µε το Ισραήλ, θα πρέπει να ανακτήσουν πλήρη αρµοδιότητα επί του Σινά. Εξάλλου, θα αποτελούσε έλλειµµα ρεαλισµού και µετά τα όσα συνέβησαν την 7η Οκτωβρίου στο Ισραήλ ή την ολοµέτωπη πυραυλική επίθεση σε βάρος του από την Τεχεράνη να µη συνδεθούν οι συζητήσεις για κράτος των Παλαιστινίων µε µια γενικότερη θεώρηση για αναδιάταξη και οικονοµική ανασυγκρότηση στη Μεσοποταµία. Πέραν των προδιαγραφών, µάλιστα, της παλιάς Συνθήκης Sykes-Picot (1915), σε σχέση µε τη Συρία και το Ιράκ, που κείνται επίσης σε ερείπια και υπό καθεστώς πολιτειακής αποσταθεροποίησης, µετά τους διαδοχικούς πολέµους των τελευταίων δεκαετιών.
Στα θέµατα της αρχιτεκτονικής της ευρύτερης Μεσοποταµίας µπορεί να τεθεί, µε έναν αιώνα καθυστέρηση, το ζήτηµα του Κουρδιστάν, µε τη βαθµιαία συνένωση των εδαφών των Κούρδων του Ιράν, της Συρίας, του Ιράκ και της Τουρκίας, όχι µόνο για λόγους δικαιώµατος αυτοδιάθεσης ενός έθνους, αλλά και για δοµικούς λόγους γεωπολιτικής ισορροπίας και σταθερότητας, στο πλέγµα της ευρύτητας στις «Συµφωνίες του Αβραάµ». Στην Ελλάδα και την Κύπρο, σε επίπεδο ηγεσίας θα πρέπει να µελετηθεί µε πολλή προσοχή το άρθρο γνώµης-πρόταση του εµβληµατικού από πλευράς ισχύος και επιρροής στην Ουάσινγκτον γερουσιαστή Μίκαελ Ρούµπιν στο περιοδικό «Washington Examiner», όπου µιλά για νοµιµοποίηση του PKK και αντιµετώπιση της Τουρκίας και του Ερντογάν (σ.σ.: Εχθροί χαρακτηρίζονται) «µε το δικό τους φάρµακο» στο Κουρδιστάν, στην Κύπρο, στην Ιωνία (Σµύρνη). Είναι δεδοµένο ότι και τα δύο κράτη των Ελλήνων θα έχουν σηµαντική συµβολή στις εξελίξεις και στρατηγικά συµφέροντα σε αυτές.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
