Συνήθως η Αθήνα και η ελληνική διπλωµατία µιλούν µετά την πολιτική επικράτηση του VMRO στα Σκόπια για τα προβλήµατα που θα προκύψουν στη γειτονική χώρα σε επίπεδο Ευρώπης, εφόσον η νέα πρόεδρος Σιλιάνοφσκα και η ηγεσία Μίτσκοσκι συνεχίσουν να αµφισβητούν τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη Συµφωνία των Πρεσπών. Τα ζητήµατα όµως είναι πιο σύνθετα για το κρατίδιο της Βόρειας Μακεδονίας εφόσον η χώρα γυρίσει σε λογικές Γκρουέφσκι και αρχίσει η πολιτική της εκπροσώπηση να µιλά για Μακεδονία ή να µη σέβεται, όπως ήδη πράττει η νέα πρόεδρος, το erga omnes (έναντι όλων) που έχουν συνοµολογήσει για τη χρήση του ονόµατος.

Η πραγµατικότητα που τους αφορά είναι πιο σοβαρή από ό,τι τυχόν υπολογίζουν στο VMRO αλλά και η ηγεσία του Κοσόβου -στην Πρίστινα-, ο φιλόδοξος και απολύτως αναξιόπιστος πρωθυπουργός Άλµπιν Κούρτι, προσβλέποντας να κυριαρχήσει σε επιρροή στο Τέτοβο έναντι των Τιράνων του Ράµα. Ας βάλουµε λοιπόν τα ζητήµατα στη σειρά ως προς αυτό που ονοµάζουµε Βόρεια Μακεδονία. Στο ΝΑΤΟ δεν εντάσσεται η FYROM (ενδιάµεση συµφωνία), ούτε η Μακεδονία (ανύπαρκτο κράτος). Εντάσσεται η Βόρεια Μακεδονία. Η συστατική οντότητα αυτού του κράτους σχετίζεται µε τη διακρατική συµφωνία µε τη Βουλγαρία του 2017, που το όνοµα και το γλωσσικό ιδίωµα έχουν γίνει αποδεκτά ως µορφώµατα της βουλγαρικής εθνότητας και γλώσσας και όχι µιας αυτόνοµης εθνότητας Μακεδόνων. Στη συνέχεια βασίζεται η σύσταση και η διεθνής αναγνώρισή του στη Συµφωνία των Πρεσπών του 2018 µε την Ελλάδα. Επίσης διακρατική, διεθνής συµφωνία, µη αναστρέψιµη µάλιστα µε ρητό τρόπο µέσα από το ακροτελεύτιο άρθρο της.

Και για να µην µπλέκουµε τις εσωτερικές διαφωνίες µας στην Ελλάδα για τη Συµφωνία των Πρεσπών µε τη διεθνή συστατική πραγµατικότητα του γειτονικού κράτους, όταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς (εµπειρογνώµονας του ΥΠΕΞ µε τον βαθµό πρεσβευτή Α΄ στην πορεία του και όχι περαστικός) υποχώρησε σε όσα είχαν δεσµεύσει ούτως ή άλλως οι Βούλγαροι ως προς την εθνότητα και τη γλώσσα, πέτυχε συµφωνία στο όνοµα και τις άλλες ρυθµίσεις που κρίνονταν και κρίνονται κρίσιµες για τα εθνικά συµφέροντα της Ελλάδας. Στη βάση των δύο αυτών συµφωνιών και άσχετα µε την εναλλαγή των κυβερνήσεων, δηµιουργήθηκε η πραγµατικότητα της Βορείου Μακεδονίας, µε οπτική και προοπτική την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

∆εν νοείται λοιπόν αυτό που επιχειρεί η νέα πρόεδρος της χώρας. Να αναφέρεται σε Μακεδονία και όχι σε Βόρειο Μακεδονία. Ταυτόχρονα είναι θεσµική της ευθύνη να προωθηθεί συνταγµατική αναθεώρηση, κατά την οποία η βουλγαρική µειονότητα της χώρας να αναγνωριστεί ως συστατικό µέρος του κράτους. Σε άλλη περίπτωση, στο ΝΑΤΟ έχει ενταχθεί ένα µέλος χωρίς κρατική οντότητα. Ανύπαρκτο. Επίσης είναι σηµαντικό να σηµειωθεί και να ληφθεί υπόψη ότι στο Βατικανό την εν λόγω κυρία Σιλιάνοφσκα την εδέχθη ο Πάπας ως πρόεδρο της Βορείου Μακεδονίας και όχι µιας ανύπαρκτης Μακεδονίας. Και για άρση οποιασδήποτε παρεξήγησης ή σύγχυσης σχετικά, στην επίσηµη ιστοσελίδα του Βατικανού ανακοινώθηκε η επίσκεψη ως τέτοια.

Η Ελλάδα από την πλευρά της δεν πρέπει να πέφτει στην «παγίδα» των όσων εξελίχθηκαν τη δεκαετία του 1990. Μετά τις συστατικές ιδρυτικές συµφωνίες της Βόρειας Μακεδονίας ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Βουκεφάλας παρέµειναν ελληνικοί. Η πραγµατικότητα τώρα είναι αν τα Σκόπια γυρίζουν στην εποχή Γκρουέφσκι µε εµπλοκή της Πρίστινας. Επίσης, αν η Βόρεια Μακεδονία υφίσταται ως οντότητα και, τέλος, πού θα ενταχθούν τα εδάφη του Κοσσυφοπεδίου και των Σκοπίων µε ορίζοντα το 2025, αν VMRO και Κούρτι επιφέρουν µε τις επιλογές τους περιφερειακή αποσυναρµολόγηση.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή