Η 12η ώρα για την Ουκρανία έφθασε
Άρθρο γνώμης
Το καθεστώς Ζελένσκι δεν έχει άλλα περιθώρια. Βρίσκεται σε µια διακεκαυµένη ζώνη πιέσεων ειδικά από τις ΗΠΑ και η επόµενη ηµέρα δεν πρόκειται να περιλαµβάνει την ανάκτηση των εδαφών που έχουν καταληφθεί

Είναι ζήτηµα ελάχιστων 24ώρων το αν θα δούµε άσπρο ή µαύρο καπνό για εκεχειρία και συνθήκη ειρήνης στη συνέχεια στον πόλεµο Ρω σίας - Ουκρανίας. Πολλά από τα ζητήµα τα που θεωρούνταν ως πριν από λίγους µήνες ταµπού, όπως η διχοτόµηση των εδαφών της Ουκρανίας στα όρια του πο ταµού ∆νείπερου ουσιαστικά ή η de jure αναγνώριση της de facto κατοχής από το 2014 της Κριµαίας από τη Μόσχα, στην παρούσα πλέον φάση βρίσκονται στο τραπέζι των συζητήσεων. Οι ασφυκτικές πιέσεις που ασκεί ο Λευκός Οίκος στους δύο εµπόλεµους και η προειδοποίηση του προέδρου Τραµπ ότι, αν σε «λίγες ηµέρες» δεν υπάρξει συµφωνία «εφικτή βραχυπρόθε σµα», οι ΗΠΑ µπορούν να αποτραβηχτούν τελεσίδικα από το πεδίο, δείχνουν ότι πιάνουν τόπο.
Σε επίσηµο επίπεδο η ηγεσία Ζελένσκι δεν διακηρύσ σει ότι αποδέχεται συζητήσεις για την παράδοση εδα φών της Ανατολικής ή Νότιας Ουκρανίας µαζί µε την Κριµαία στη δικαιοδοσία της Μόσχας. Οι συναντήσεις, όµως, είναι πυκνές: την προηγούµενη εβδοµάδα στο Παρίσι, στην παρούσα φάση στο Λονδίνο µε τη συµ µετοχή υπουργών Εξωτερικών ή συµβούλων Εθνικής Ασφαλείας από την Ουκρανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερµανία και τη Βρετανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πλευρά της Ουάσινγκτον συµµετέχει ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Ρούµπιο και όχι µόνον οι ειδικοί απε σταλµένοι Σ. Γουίτκοφ και Κ. Κέλογκ, γεγονός το οποίο σηµαίνει ότι οι διαβουλεύσεις αφορούν πιο κανονιστικό πλαίσιο µε τη συµµετοχή της ηγεσίας πλέον του Στέιτ Ντιπάρτµεντ. Έχει τεθεί από την προεδρία Τραµπ µια άτυπη ηµερο µηνία για να υπάρξει «άσπρος καπνός» από τις διαπραγ µατεύσεις. Αυτή είναι η 30ή Απριλίου - σε λίγες ηµέρες δηλαδή. Η Ρωσία δείχνει ότι συναινεί στη συµφωνία, αρχικά για 30 ηµέρες εκεχειρία στους βοµβαρδισµούς µη στρατιωτικών στόχων και από τις δύο πλευρές, ώστε να δηµιουργηθεί το κλίµα για συµφωνία ειρήνης. Σε πρακτικό επίπεδο, µια τελική διευθέτηση θα διχοτοµεί την Ουκρανία στο ποτάµι, όπως από το 2023 εκτιµάται, η ασφάλεια της επικράτειας του Κιέβου θα έχει εγγυ ήσεις δυτικών χωρών -ειδικά ευρωπαϊκών ή έµµεσες των ΗΠΑ-, αλλά θα υπάρξει δέσµευση από τη ∆υτική Ουκρανία ότι δεν θα γίνει καµία κίνηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι στις συζητήσεις πλέον συµµετέχουν και οι τρεις κεντρικές δυνάµεις από την πλευρά της Ευρώπης δείχνει ότι η πρόοδος είναι αξιοσηµείωτη.
Η Ουάσινγκτον και η προεδρία Τραµπ ανυποµονούν για µια γρήγορη νίκη η οποία θα αποτελέσει δικαίωση για τις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει για το τέλος των θερµών µετώπων στην Ευρασία και τη Μέση Ανα τολή -που δείχνει πιο περίπλοκη από την Ουκρανία-, αλλά και θετικό αντίβαρο στις εντάσεις οι οποίες έχουν προκληθεί τόσο µε τη σύγκρουση µε τα εµβληµατικά πανεπιστήµια όσο -πολύ περισσότερο- µε τη στρατη γική των δασµών, την ανοιχτή αντιπαράθεση µε την Κίνα και την αναστάτωση στις διεθνείς αγορές που κάθε άλλο παρά σταθερές νιώθουν µε το τέλος της παγκο σµιοποίησης. Οι Ευρωπαίοι αναζητούν, ακόµα και αν δεν το οµολογούν, ένα πρόκριµα όπως η ειρήνη στην Ουκρανία που θα ανοίγει τον δρόµο για µια νέα σχέση, έστω αποσπασµατικής εµπιστοσύνης µε τις ΗΠΑ, που θα δηµιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες για έναν πολύ πιο ζωτικό διάλογο για οικονοµικά και εµπορικά ζητήµα τα. Η Ρωσία έχει κάθε λόγο να κλείσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που απειλούν, όσο και αν δεν οµολογείται, την οικονοµία της κεφαλαιοποιώντας τα εδαφικά κέρδη τόσο στην Κριµαία όσο, πολύ περισσότερο, στην Ανατο λική Ουκρανία.
Όσο για το καθεστώς Ζελένσκι, απλώς δεν έχει άλλα περιθώρια. Βρίσκεται σε µια διακεκαυµένη ζώνη πιέσεων ειδικά από τις ΗΠΑ και η επόµενη ηµέρα δεν πρόκειται να περιλαµβάνει την ανάκτηση των εδα φών που έχουν καταληφθεί. Ουσιαστικά η 12η ώρα για την Ουκρανία έχει φθάσει και η πυξίδα δείχνει ειρήνη και όχι κλιµάκωση του πολέµου.
Σε επίσηµο επίπεδο η ηγεσία Ζελένσκι δεν διακηρύσ σει ότι αποδέχεται συζητήσεις για την παράδοση εδα φών της Ανατολικής ή Νότιας Ουκρανίας µαζί µε την Κριµαία στη δικαιοδοσία της Μόσχας. Οι συναντήσεις, όµως, είναι πυκνές: την προηγούµενη εβδοµάδα στο Παρίσι, στην παρούσα φάση στο Λονδίνο µε τη συµ µετοχή υπουργών Εξωτερικών ή συµβούλων Εθνικής Ασφαλείας από την Ουκρανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερµανία και τη Βρετανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πλευρά της Ουάσινγκτον συµµετέχει ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Ρούµπιο και όχι µόνον οι ειδικοί απε σταλµένοι Σ. Γουίτκοφ και Κ. Κέλογκ, γεγονός το οποίο σηµαίνει ότι οι διαβουλεύσεις αφορούν πιο κανονιστικό πλαίσιο µε τη συµµετοχή της ηγεσίας πλέον του Στέιτ Ντιπάρτµεντ. Έχει τεθεί από την προεδρία Τραµπ µια άτυπη ηµερο µηνία για να υπάρξει «άσπρος καπνός» από τις διαπραγ µατεύσεις. Αυτή είναι η 30ή Απριλίου - σε λίγες ηµέρες δηλαδή. Η Ρωσία δείχνει ότι συναινεί στη συµφωνία, αρχικά για 30 ηµέρες εκεχειρία στους βοµβαρδισµούς µη στρατιωτικών στόχων και από τις δύο πλευρές, ώστε να δηµιουργηθεί το κλίµα για συµφωνία ειρήνης. Σε πρακτικό επίπεδο, µια τελική διευθέτηση θα διχοτοµεί την Ουκρανία στο ποτάµι, όπως από το 2023 εκτιµάται, η ασφάλεια της επικράτειας του Κιέβου θα έχει εγγυ ήσεις δυτικών χωρών -ειδικά ευρωπαϊκών ή έµµεσες των ΗΠΑ-, αλλά θα υπάρξει δέσµευση από τη ∆υτική Ουκρανία ότι δεν θα γίνει καµία κίνηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι στις συζητήσεις πλέον συµµετέχουν και οι τρεις κεντρικές δυνάµεις από την πλευρά της Ευρώπης δείχνει ότι η πρόοδος είναι αξιοσηµείωτη.
Η Ουάσινγκτον και η προεδρία Τραµπ ανυποµονούν για µια γρήγορη νίκη η οποία θα αποτελέσει δικαίωση για τις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει για το τέλος των θερµών µετώπων στην Ευρασία και τη Μέση Ανα τολή -που δείχνει πιο περίπλοκη από την Ουκρανία-, αλλά και θετικό αντίβαρο στις εντάσεις οι οποίες έχουν προκληθεί τόσο µε τη σύγκρουση µε τα εµβληµατικά πανεπιστήµια όσο -πολύ περισσότερο- µε τη στρατη γική των δασµών, την ανοιχτή αντιπαράθεση µε την Κίνα και την αναστάτωση στις διεθνείς αγορές που κάθε άλλο παρά σταθερές νιώθουν µε το τέλος της παγκο σµιοποίησης. Οι Ευρωπαίοι αναζητούν, ακόµα και αν δεν το οµολογούν, ένα πρόκριµα όπως η ειρήνη στην Ουκρανία που θα ανοίγει τον δρόµο για µια νέα σχέση, έστω αποσπασµατικής εµπιστοσύνης µε τις ΗΠΑ, που θα δηµιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες για έναν πολύ πιο ζωτικό διάλογο για οικονοµικά και εµπορικά ζητήµα τα. Η Ρωσία έχει κάθε λόγο να κλείσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που απειλούν, όσο και αν δεν οµολογείται, την οικονοµία της κεφαλαιοποιώντας τα εδαφικά κέρδη τόσο στην Κριµαία όσο, πολύ περισσότερο, στην Ανατο λική Ουκρανία.
Όσο για το καθεστώς Ζελένσκι, απλώς δεν έχει άλλα περιθώρια. Βρίσκεται σε µια διακεκαυµένη ζώνη πιέσεων ειδικά από τις ΗΠΑ και η επόµενη ηµέρα δεν πρόκειται να περιλαµβάνει την ανάκτηση των εδα φών που έχουν καταληφθεί. Ουσιαστικά η 12η ώρα για την Ουκρανία έχει φθάσει και η πυξίδα δείχνει ειρήνη και όχι κλιµάκωση του πολέµου.