Ο Έλληνας πρωθυπουργός από το συνέδριο της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς προέβη σε έναν αµιγώς ευρωπαϊκού προσανατολισµού σχολιασµό για τη στρατηγική συµφωνία Ιταλίας - Τουρκίας. Η συγκεκριµένη ελληνική τοποθέτηση κρίνεται ευθυγραµµισµένη µε τις θέσεις και τα συµφέροντα της στενά συµµαχικής Γαλλίας αλλά και της Γερµανίας ως προς την εκµετάλλευση των κονδυλίων της τάξης των 150 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της πολεµικής βιοµηχανίας και των στρατιωτικών εξοπλισµών των ευρωπαϊκών χωρών. Φυσικά εκπέµπει µηνύµατα στη βάση των ελληνικών συµφερόντων και αντιλήψεων ως προς την πρόσβαση που θα πρέπει να έχει η Τουρκία στους ευρωπαϊκούς εξοπλισµούς και τη συλλογική άµυνα του γκρουπ.

Όµως καθόλου δεν παρακολουθεί η Ρώµη αυτά τα σκεπτικά. Η κυβέρνηση Μελόνι, αφού επέτρεψε την εξαγορά από την Baykar -πυλώνας της πολεµικής βιοµηχανίας της Τουρκίας υπό τη διοίκηση της οικογένειας Ερντογάν- της ιταλικής Piaggio Aerospace και τη στενή συνεργασία µε την εµβληµατική για την Ιταλία Leonardo, δίνει πρόσβαση στην Άγκυρα στα ευρωπαϊκά προγράµµατα «ReArm Eurore», για τον λόγο αυτό και ο σχολιασµός Μητσοτάκη. Πέραν αυτού όµως, σύµφωνα µε τις αποφάσεις και τα ανακοινωθέντα της 4ης ∆ιακυβερνητικής ∆ιάσκεψης Τουρκίας - Ιταλίας, η Ρώµη προχωρά σε µια στενή στρατηγική σχέση µε την Άγκυρα τόσο σε εµπορικά θέµατα όσο και στα γεωπολιτικά ζητήµατα της Μεσογείου και την ενέργεια.

Υπήρξαν διακηρύξεις σε διµερές επίπεδο για καλώδιο ηλεκτρικού ρεύµατος και δεδοµένων, ανάλογα µε αυτά που έχουν αποφασιστεί από Ελλάδα προς Ισραήλ µέσω Κύπρου και από Ελλάδα προς Αίγυπτο µέσω Κρήτης, που θα ξεκινά από την Τουρκία και θα φθάνει στην Ιταλία. Επίσης υιοθετείται από τη Ρώµη µια λύση των διαφορών στις θαλάσσιες ζώνες που θα λαµβάνει υπόψη της εκτός των ρυθµίσεων του ∆ιεθνούς ∆ικαίου και την αρχή της ισότητας, όπως υποστηρίζει η Τουρκία. Το κυριότερο, υιοθετεί η Ρώµη µια πλατφόρµα περί ανάγκης οργάνωσης µιας Πολυµερούς ∆ιάσκεψης Ανατολικής Μεσογείου για τη δηµιουργία ενός µηχανισµού συνεργασίας χωρίς αποκλεισµούς στην περιοχή. Αυτό δεν θα πρέπει σε καµία περίπτωση να επιτραπεί, γιατί, όπως παγίως επιθυµεί η Άγκυρα, έχει στόχο να διασπάσει την κοινότητα στη Μεσόγειο µεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου. Πέραν αυτών έχει ήδη ανακοινωθεί η κατασκευή αγωγού πετρελαίου από το Ιράκ στην Τουρκία µε συµµετοχή της ιταλικής ΕNI.

Η Ρώµη στις κινήσεις της αυτές, που καλύπτουν την Τουρκία και τη συνδέουν µε την Ευρώπη και τη ∆υτική Μεσόγειο, είναι δεδοµένο ότι έχει τη συναίνεση της αµερικανικής στρατηγικής. Αυτή όµως η νέα πραγµατικότητα απαλλάσσει εκ των πραγµάτων την Ελλάδα από την υποχρέωση ή την πίεση να εντάξει αυτή την Τουρκία σε τέτοιου τύπου πλάνα. Η Ρώµη ανέλαβε την Τουρκία και η Ελλάδα µπορεί να γυρίσει µε όλες τις δυνάµεις της στις στρατηγικές σχέσεις µε τους συµµάχους της στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Αφρική και τη ∆υτική Ασία. ∆ύο κόσµοι θα συνεχίσουν να κινούνται παράλληλα. Ό,τι συνέβη από την άνοιξη του 2023 δεν έχει λόγο να συνεχισθεί, χωρίς αυτό να σηµαίνει κλιµάκωση της έντασης µε την Τουρκία.

Με το σκεπτικό αυτό η Ελλάδα απελευθερώνεται στη διεθνή πολιτική της να φέρει µέσω της δικής της στρατηγικής συνεργασίας την πανίσχυρη πολεµική βιοµηχανία του Ισραήλ σε πρόσβαση µε το «ReArm Europe». Κατ’ αντιστοιχία µε ό,τι κάνει η Ιταλία µε την Τουρκία. Να προχωρήσει εντός των επόµενων µηνών τα δύο καλώδια προς Ανατολάς και Νότο. Να στηρίξει τη συγκρότηση του 3+1 Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου µε τη Γαλλία και να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση µε τη συµµαχία 3+1 Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ µε τις ΗΠΑ. Να ενισχύσει την επιρροή της στο Ιράκ στη φάση µετάβασής του από τη στενή συµµαχία µε την Τεχεράνη στη Συµµαχία του Αβραάµ. Να αναδείξει την Αίγυπτο ως νέα Τουρκία και να ανοίξει την πρόσβαση της Σαουδικής Αραβίας και των Εµιράτων στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα µέσω Ελλάδας και Κύπρου.