Ο νέος υπουργός Ενέργειας κ. Παπασταύρου πήρε το αεροπλάνο και ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όχι για δηµόσιες σχέσεις στην Ουάσινγκτον ή τη Νέα Υόρκη. Προορισµός του ήταν το Τέξας όπου βρίσκονται τα στρατηγεία των σπουδαιότερων ενεργειακών και πετρελαϊκών διεθνών εταιρειών. Με προγραµµατισµένες συναντήσεις µε διευθύνοντα στελέχη της Chevron και της ExxonMobil, που έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον ή έχουν εµπλοκή στην έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και µε µια από τις κυριότερες εταιρείες των ΗΠΑ στον τοµέα της εµπορίας LNG, ο Έλληνας υπουργός πήγε εκεί για να κάνει τη δουλειά που του έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου.

Ανάλογη και ιδιαίτερα µακρά χρονικά περιοδεία είχε κάνει στην άλλη Αµερική ο υπουργός Άµυνας κ. ∆ένδιας επισκεπτόµενος και έχοντας σηµαντικές συζητήσεις σε σχέση µε τις στρατιωτικές υποθέσεις της χώρας, αλλά και το πλαίσιο της περαιτέρω συνεργασίας µε τις συµµαχικές, εντός ΝΑΤΟ αλλά και διµερώς, ΗΠΑ. Με διαφορετικές ευκαιρίες ή πλαίσιο στις ΗΠΑ µετά την ορκωµοσία Τραµπ έχουν βρεθεί για συζητήσεις, προγραµµατισµό και συµφωνίες και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης. Για παράδειγµα, ο νέος υπουργός Οικονοµικών κ. Πιερρακάκης, µε τον Αµερικανό οµόλογό του υπουργό, ή η υπουργός Πολιτισµού κυρία Μενδώνη. Πολλοί µιλούν στην Ελλάδα για ένα έλλειµµα συντονισµού της ελληνικής κυβέρνησης µε την αµερικανική διοίκηση, ανυποµονώντας για τον προγραµµατισµό µιας συνάντησης του πρωθυπουργού Μητσοτάκη µε τον πρόεδρο Τραµπ στον Λευκό Οίκο. Χωρίς να υποτιµάται το γεγονός της πρόσκλησης στον Λευκό Οίκο για συνοµιλίες µε τον πρόεδρο των ΗΠΑ, η ιστορία και ο συντονισµός των δύο χωρών προχωρά και πριν από αυτήν.

Σε επίπεδο διεθνούς διπλωµατίας η Ουάσινγκτον άλλωστε έχει προεξοφλήσει τη συνέχεια ισχυρών διµερών σχέσεων είτε µέσα από τις συναντήσεις, που ήδη έχουν γίνει µεταξύ του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Μ. Ρούµπιο µε τον οµόλογό του κ. Γεραπετρίτη, είτε από γενικά σχόλια του προέδρου Τραµπ και αξιωµατούχων της οµάδας του. Αυτό που θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό στην Ελλάδα, στην παρούσα πλέον φάση, είναι ότι η γεωπολιτική και οι σχέσεις δεν δοµούνται στη διεθνή πολιτική από γενικά πλαίσια και διατυπώσεις σε πολυµερείς οργανισµούς, µεταξύ αυτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ. Αλλά από τις συγκλίσεις ή αποκλίσεις που καταγράφονται στις οικονοµικές, εµπορικές, στρατιωτικές συµφωνίες µεταξύ των χωρών.

Όλα κινούνται δηλαδή στη βάση καλά συγκροτηµένων και απαιτητών εθνικών στρατηγικών. Για παράδειγµα, το γεγονός ότι βρίσκονταν στην Ελλάδα την προηγούµενη εβδοµάδα δύο κλιµάκια του αναπτυξιακού ταµείου των ΗΠΑ, του DFC, που έχουν επενδύσει στα ελληνικά ναυπηγεία και προτίθενται να επενδύσουν περαιτέρω σε logistics ώστε η χώρα µας να γίνει κόµβος στη διαδροµή Ευρώπης -Ινδίας ή Μεσογείου - Ουκρανίας και οι συζητήσεις που εξελίχθηκαν ή η κατόπτευση στα επενδεδυµένα επιχειρηµατικά πλάνα είναι εξίσου αξιοσηµείωτο γεγονός µε την αναβάθµιση της πιστοληπτικής µας αξιοπιστίας από τον οίκο Fitch. Η περιοδεία του προέδρου Τραµπ στη γειτονική ∆υτική Ασία και οι τεράστιες συµφωνίες που υπέγραψε µε Σαουδική Αραβία, Εµιράτα και Κατάρ δείχνουν τους κανόνες του παιχνιδιού που θα ισχύσουν.

Οι χώρες των Αράβων όχι µόνον θα επενδύσουν στις ΗΠΑ, αλλά αποκτούν δυναµική ως κέντρα καινοτοµίας, τεχνολογιών και τεχνητής νοηµοσύνης. Αυτό δεν είναι ένα γεγονός άσχετο µε την προοπτική της Ελλάδας στην επερχόµενη εποχή για τον πλανήτη. Η Ελλάδα είναι ήδη συνδεδεµένη µε τις χώρες αυτές και αποτελεί την ευρωπαϊκή παράµετρο γι’ αυτές µέσω Μεσογείου. Η γεωπολιτική υπηρετείται µέσα από deals. Η Ελλάδα επίσης διατηρεί ειδικές σχέσεις µε το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Παραδοσιακά η Ελλάδα δεν έχει άποψη για τις επενδύσεις και τα επιχειρηµατικά πλάνα στα οποία επιθυµεί να συµµετάσχει. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Επειγόντως χρειάζεται εθνική στρατηγική στα deals των εταιρειών και όχι πανεπιστηµιακού τύπου συζητήσεις και δηλώσεις προθέσεων.

Περιµένουµε κ. πρωθυπουργέ...

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή