Οταν ο πρώην πρωθυπουργός και ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς µιλούσε το βράδυ της Τρίτης στη 2η ∆ιεθνή ∆ιάσκεψη για τη ∆ηµοκρατία και την Κοινωνική ∆ικαιοσύνη του ινστιτούτου ιδεών που φέρει το όνοµά του, τελευταία δηµοσκόπηση της εταιρείας Opinion Poll έδειχνε ότι το 73,8% των συµµετεχόντων στην έρευνά της δήλωνε ότι θεωρούσε µη αναστρέψιµη µια τρίτη θητεία της Κεντροδεξιάς και του Κ. Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία της χώρας. Η συγκεκριµένη πρόβλεψη σε κάθε περίπτωση δεν αιφνιδίαζε τον κ. Τσίπρα, αν τουλάχιστον παρακολουθήσουµε το σκεπτικό που ανέπτυξε στην παρέµβασή του στη συγκεκριµένη διάσκεψη. «Χρειάζεται ένα σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης µε ορίζοντα πενταετίας. Χρειάζεται ένα όραµα που θα κινητοποιήσει τον κόσµο της εργασίας και της δηµιουργίας», υπογράµµισε.

Ο πρώην πρωθυπουργός από την πλευρά της Αριστεράς - Κεντροαριστεράς, που πιέζεται εκ των συνθηκών αλλά και κέντρων επιρροής να αναλάβει όσο το δυνατόν πιο σύντοµα ηγετικό ρόλο για την ανασύνταξη της αντιπολίτευσης, δεν δείχνει πλέον βιαστικός, αιθεροβάµων ή παρορµητικός. Επιθυµεί να βάλει τα πράγµατα στη θέση τους και να µη βρεθεί απολογούµενος και έκθετος για επιπόλαιες ενέργειες ή άστοχες επιλογές. Η Ελλάδα διαθέτει διακυβέρνηση, δεν βρίσκεται εν κενώ ούτε σε αταξία στο επίπεδο αυτό. Αλλά έχει διαλυθεί το κοµµατικό της σύστηµα µέσα σε µια πολυδιάσπαση και πολυµέρεια, που έχει δηµιουργήσει ένα µεγάλο πολιτικό κενό.

Ο πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αποφασισµένος, αν κρίνουµε από την πολύ µελετηµένη και προσεκτική παρουσία του το βράδυ της Τρίτης, να µην πέσει θύµα της συγκυρίας και της ανυποµονησίας πολλών και διαφορετικών, «συντρόφων» του και µη, να χαραχθεί στην «πέτρα» µια νέα συνθήκη ή ένας συγκροτηµένος πόλος απέναντι στη Νέα ∆ηµοκρατία του Κ. Μητσοτάκη. Σύµφωνα µε τη λογική Τσίπρα, τουλάχιστον για όσους επιθυµούν να τον ακούσουν, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. ∆εν υπάρχει κάποιο «µαγικό κλειδί» που θα ανοίξει τον δρόµο για την αντιπολίτευση προς την ηγεσία της χώρας. Προϋποθέτει κάτι τέτοιο ιδέες, νέο όραµα και ηθική, συνάντηση δηµοκρατικών και προοδευτικών δυνάµεων. Προπάντων, αν παρακολουθήσουµε την τοποθέτησή του, µε την οποία έθεσε το ιδεολογικοπολιτικό και στρατηγικό σχέδιο για την Αριστερά, χρόνο και κινητοποίηση του «κόσµου της εργασίας». Ο κ. Τσίπρας εµφανίστηκε πολύ µακριά από την κοµµατική σύγχυση της ακραίας τοξικότητας και τυφλής αντιπαράθεσης µε τις δυνάµεις του φιλελευθερισµού και της ∆εξιάς - Ακροδεξιάς, όπως οι ηγεσίες σωρείας µικρών και µεσαίων κοµµάτων της αντιπολίτευσης επιχειρούν. Αν δούµε την παρέµβασή του, δεν επετέθη καµία φορά προσωπικά στον πρωθυπουργό.

∆εν έκρινε ως εκτροπή τη διακυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. ∆εν κλείσθηκε στην ασφυξία της ανάδειξης των ελληνικών δεδοµένων ως διεθνών δεδοµένων. Απέφυγε τις ανοησίες, για παράδειγµα για το δυστύχηµα στα Τέµπη να υποστηριχθούν κατηγορίες για εθνική προδοσία σε Προανακριτική της Βουλής. Ως ένας πολιτικός που αναζητά τις προκλήσεις των καιρών για τη δηµοκρατική συγκρότηση ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, τοποθετήθηκε µε παρρησία σε έναν διπολισµό ανάµεσα στον αυταρχικό καπιταλισµό -που θεωρεί ότι θα υπηρετήσουν τα φιλελεύθερα και συντηρητικά κόµµατα σε συνεργασία µε την ανατέλλουσα Ακροδεξιά- και τον δηµοκρατικό καπιταλισµό που θα πρέπει να αναδείξει µια παγκόσµια Αριστερά στη ∆ύση. Ο κ. Τσίπρας µίλησε για «νέο πατριωτισµό» και είναι εµφανές ότι κοµµάτι κοµµάτι µε τις παρεµβάσεις του θα θέτει το πλαίσιο µέσα στο οποίο θα κληθούν να συντονισθούν κινήµατα και κόµµατα και στην Ελλάδα. Είναι πολύ µακριά από την Αριστερά των Κωνσταντοπούλου - Καρυστιανού, τη φλυαρία Κασσελάκη, τα παρωχηµένα µοντέλα του ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία Ανδρουλάκη.

Μιλά για την εποχή του 2030 στη βάση του πολιτικού ρεαλισµού και δεν δείχνει καθόλου πρόθυµος να επαναλάβει τα λάθη τακτικής του 2019 ή του 2023. Προσβλέπει σε µια αντιπολιτευτική περίοδο πενταετίας και µια επιστροφή στη διακυβέρνηση το 2030 µε παγκόσµια δεδοµένα σε ορίζοντα του 2035. Όταν οι ανατροπές και η εποχή των «τεράτων» στη φάση µετάβασης θα έχουν εκλείψει. Το Ινστιτούτο Τσίπρα προσοµοιάζει τελικά µε µια Λέσχη των ∆ηµοκρατικών που επιθυµούν να µιλήσουν σοβαρά σε µια αντιπολίτευση όπου τόσο εντός Κοινοβουλίου όσο και εκτός περισσεύουν η γελοιότητα και η προχειρότητα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή