Το ποια θα είναι η επόµενη ηµέρα στη Μέση Ανατολή θα κριθεί σε µεγάλο βαθµό από τις εξελίξεις ως προς το Παλαιστινιακό. Η εµπλοκή άλλωστε της 7ης Οκτωβρίου 2023, µε τη σφαγή αµάχων που οργάνωσε η «Χαµάς» της οικογένειας Χανίγια -που για δεκαετίες έλεγχε ως τροµοκρατικό, ένοπλο δίκτυο τη Γάζα, µετατρέποντάς τη σε de facto εµιράτο της-, ανέκοψε τη θετική πορεία των εξελίξεων ως προς τις επονοµαζόµενες «Συµφωνίες του Αβραάµ». Τα όσα ακολούθησαν ως ανάσχεση της τροµοκρατίας από το κράτος, τις ένοπλες δυνάµεις και τις υπηρεσίες ασφαλείας του Ισραήλ διαµόρφωσαν µια νέα πραγµατικότητα. Η οικογένεια Χανίγια, µε τα δισ. δολάρια ετήσια έσοδα από την ανθρωπιστική και οικονοµική βοήθεια προς τη Γάζα, δεν υπάρχει πια. Αλλά ούτε και η Γάζα, αφού, σωρευµένη σε ερείπια, είναι πλέον οικιστικά µη βιώσιµη. Η «Χαµάς» έχει απολέσει τη µεγαλύτερη ισχύ της σε όπλα και υποδοµές-τούνελ, ενώ και η τοπική, παραστρατιωτικού τύπου, ηγεσία της στη Λωρίδα στην πλειοψηφία της επίσης έχει αφανισθεί.

Η αναβάθµιση και η εµπέδωση των σχέσεων µεταξύ Ισραήλ και αραβικών ηγεσιών, είτε στο µέτωπο του Κόλπου είτε στο εύρος της Βορείου Αφρικής, σχετίζονται µε το κατά πόσον το κράτος του Ισραήλ µε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήµ θα αναγνωρισθεί από τους γείτονές του. Από το τέλος του Β’ Π.Π., οπότε υπήρξε η συγκρότηση του κράτους του Ισραήλ, αλλά και της σειράς των πολέµων µε τους Αραβες που ακολούθησαν, έχουν περάσει δεκαετίες. Σήµερα µοιάζει παράταιρο και παρωχηµένο εκ των συνθηκών που έχουν διαµορφωθεί εξελικτικά το να συζητά κάποιος για δύο κράτη στην περιοχή, σύµφωνα µε τα ψηφίσµατα του ΟΗΕ του 1967. Βρισκόµαστε στο 2025 και όλα τώρα είναι διαφορετικά. Φυσικά, είναι επίσης πολύ ανατρεπτικό και το να υιοθετηθεί η θέση της προεδρίας Τραµπ για πλήρη αποχώρηση των Παλαιστινίων από την περιοχή. Οι Παλαιστίνιοι ακόµα και για τους Αραβες µοιάζουν ως «κατάρα», αφού όπου µετακινήθηκαν µαζικά, είτε προς την Ιορδανία είτε προς τον Λίβανο, έφεραν συγκρούσεις, τροµοκρατία, καταστροφή και διάλυση ή σοβαρή δοκιµασία για τις κρατικές δοµές και τα πολιτεύµατα. Το να δηµιουργηθεί λοιπόν ένα κράτος της Παλαιστίνης αποτελεί διέξοδο για την ασφάλεια των υπολοίπων, αλλά «παγίδα» για το κράτος του Ισραήλ. Η πιο παραδοσιακή ανάλυση επιµένει να θέτει τη βάση του παλαιστινιακού ζητήµατος σε µια θρησκευτικού τύπου σύγκρουση µεταξύ Εβραίων και µουσουλµάνων. Θα ήταν όµως πολύ περιοριστικό, σχεδόν αποπροσανατολιστικό, να τεθεί το ζήτηµα εντός αυτών των στενών ορίων και µόνον.

Πριν από το 2023 και µετά το 2018 η αµερικανική ηγεσία είχε ενθαρρυνθεί από το θετικό κλίµα που είχε δηµιουργηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο µεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου, Ελλάδας, Κύπρου και επιχείρησε δι’ υπερβάσεως να αποφύγει το Παλαιστινιακό και να προωθήσει µια «νέα τάξη πραγµάτων» από την Ευρώπη µέχρι και τον Ινδικό µε τις «Συµφωνίες του Αβραάµ», που συνέδεαν µουσουλµάνους, Εβραίους και χριστιανούς σε µια ενότητα συνεργασίας, ανάπτυξης και ασφάλειας. Απέναντι σε αυτή τη διαδικασία, που ήταν ιδιαίτερα ευφυής και ευέλικτη, αντέδρασαν οι δυνάµεις της τζιχάντ, η «Χαµάς», η Τουρκία, όπου έχει την έδρα της η «Μουσουλµανική Αδελφότητα», το Ιράν και οι πλέον ριζοσπαστικοί οικονοµικοί κύκλοι των Αράβων σε όλο τον κόσµο. Για να φέρουν το Παλαιστινιακό και πάλι στο προσκήνιο, ως προαπαιτούµενο εξελίξεων, ενεθάρρυναν και χρηµατοδότησαν ή εξόπλισαν την πολύχρονη προετοιµασία της 7ης Οκτωβρίου για λογαριασµό της οικογένειας Χανίγια. Στο βάθος του συστήµατος της ανατροπής δεν θα είναι καθόλου έκπληξη να εντοπισθεί και το Πεκίνο πλέον να αναλώνεται σε θετικά νεύµατα. Το δίκτυο στήριξης της «Χαµάς» ήταν στενά συνδεδεµένο µε τη «Χεζµπολάχ» του Λιβάνου και της Συρίας, που έλεγχε η Τεχεράνη και έφθανε µέχρι τους Χούθι στην Υεµένη.

Σήµερα όλα αυτά δεν έχουν αξία. Η Ουάσινγκτον δήλωσε προ ηµερών ότι δεν βλέπει τη λύση των δύο κρατών µε την ίδια αφοσίωση όπως µέχρι τώρα. Η Γαλλία του Μακρόν, που ψάχνει ρόλο και, µεταξύ των άλλων, επιτίθεται στο Ισραήλ της ηγεσίας Νετανιάχου, έχει συνεννοήσεις µε τον θρόνο της Σαουδικής Αραβίας. Η Τουρκία, που οραµατίζεται να «πατήσει» επί του εδάφους της Ανατολικής Ιερουσαλήµ µετά τη ∆αµασκό, βρίσκεται µαζί µε τα κεφάλαια της τζιχάντ και τις υπό άµεση κρατική επιρροή ΜΚΟ πίσω από το «Μαντλίν» (λέγε µε «Μαβί Μαρµαρά») και τα «καραβάνια της ειρήνης», που δηµιουργούν προβλήµατα στην Αίγυπτο θέλο ντας να µπουν στη Γάζα από τη Ράφα. Το πλέον ενδιαφέρον όµως είναι η παρέµβαση Αµπάς και Παλαιστινιακής Αρχής. Η «Χαµάς» να παραδώσει τα όπλα και να διαλυθεί. Να υπάρξει διοίκηση, για παράδειγµα, από τα Εµιράτα, στη Γάζα. Αραβικές και διεθνείς δυνάµεις (ΟΗΕ)να αναλάβουν ρόλο και ευθύνες ασφαλείας στη Γάζα.

Η διοίκηση και η ευθύνη της ανοικοδόµησης να αναληφθούν από τα Εµιράτα. Κρίσιµα ζητήµατα που παραµένουν: Η αποχώρηση των ενόπλων δυνάµεων του Ισραήλ από τη Γάζα. Η ένταξη της ∆υτικής Οχθης στην επικράτεια του Ισραήλ. Η µετακίνηση πληθυσµού Παλαιστινίων σε άλλες χώρες. Η καταγραφή και η στέγαση όσων παραµείνουν συµµετέχοντας στα έργα της ανοικοδόµησης της Γάζας. Συνθήκες ασφαλείας µε εγγυήσεις αντιτροµοκρατίας, που θα καλύψουν το Ισραήλ και τη Γάζα της επόµενης ηµέρας. Ουσιαστικά, µια διεθνής ζώνη, που θα προσοµοιάζει µε το Ντουµπάι ή µήπως µε τη Σιγκαπούρη;

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά