Οι γαλλικές µυστικές υπηρεσίες, το γαλλικό κράτος δηλαδή και η τότε προεδρία Μιτεράν το 1979 έκαναν ένα µοιραίο λάθος για την κατάσταση πραγµάτων στη ∆υτική Ασία. Επέτρεψαν και µάλιστα διευκόλυναν τον ακραίο, σεχταριστή επί της ουσίας, ανώτατο ιερωµένο Αγιατολάχ Χοµεϊνί να µεταβεί εγκαίρως στην Τεχεράνη και να κηρύξει διά επαναστάσεως την πτώση της διάρκειας 2.500 χρόνων µοναρχίας των Παχλαβί και την ίδρυση του πρώτου ισλαµικού κράτους στον κόσµο. Μιας επονοµαζόµενης ∆ηµοκρατίας (Λαοκρατίας) µε τη σαρία στον πυρήνα του δικαίου της. Η Περσία, ένας από τους αρχαιότερους ινδοευρωπαϊκούς πολιτισµούς στη νότια ζώνη της Κασπίας, έγινε Ιράν, φέουδο των Φρουρών της Επανάστασης, που επέβαλαν στην τελική φάση το καθεστώς των µουλάδων µε τη βία και την τροµοκρατία των αντιφρονούντων.

Σαράντα έξι χρόνια µετά, από τα ξηµερώµατα της Παρασκευής βρισκόµαστε στη φάση πλήρους αναστροφής της ιστορίας. Αυτή τη φορά ο πρωταγωνιστής είναι το Ισραήλ, η µόνη χώρα που επέλεξε να εµπλακεί σε ανοιχτό πόλεµο µε την Τζιχάντ και τον ριζοσπαστικό φονταµενταλισµό, που άλλες δυτικές µυστικές υπηρεσίες και όχι πλέον οι γαλλικές υπέθαλψαν και επέτρεψαν να γιγαντωθεί ως παγκόσµια τροµοκρατία και οργανωµένη αταξία.

Ο Μπ. Νετανιάχου, κορυφαίος ηγέτης στην Ανατολή -πλήττεται επικοινωνιακά και όχι µόνον από δυνάµεις της παγκοσµιοποίησης και δικτύων του Ισλάµ-, σε ρόλο νέου Τσόρτσιλ οδηγεί τις εξελίξεις σε µια τελική εκκαθάριση των δυνάµεων εκείνων που είναι επενδυµένες στη βία και την αστάθεια στην όλη περιοχή. Η αφετηρία ήταν η 7η Οκτωβρίου 2023, όταν η Χαµάς, η Ισλαµική Τζιχάντ και άλλες οµάδες µουτζαχεντίν επεχείρησαν και πέτυχαν σηµαντικό πλήγµα στο εσωτερικό του Ισραήλ, κυρίως σε βάρος αµάχων και µε σύλληψη οµήρων. Μέχρι τότε το Ισραήλ τόσο στο πεδίο της Γάζας, όπου συνυπήρχε µε την τροµοκρατική διοίκηση της Χαµάς, όσο και στις εν γένει δυναµικές που ανέπτυσσε το αµερικανικό όραµα των «Συµφωνιών του Αβραάµ» υπήρξε επαρκώς εποικοδοµητικό, ενεργό και συµµέτοχο. Η ανατροπή που θέλησε να πετύχει ο παγκόσµιος εξτρεµισµός στη βάση του Ισλάµ µε την άνανδρη, αλλά µε χρόνια προετοιµασίας, επιχείρηση δεν είχε στόχο µόνο το Ισραήλ αλλά συνολικά το κλίµα των «Συµφωνιών του Αβραάµ», που οδηγούσαν σε µια «νέα τάξη» τη γεωπολιτική συγκρότηση, παρακάµπτοντας σε τακτική βάση το Παλαιστινιακό και επιδιώκοντας µια θετική σχέση συνεργασίας και βαθµηδόν εµπιστοσύνης µεταξύ της Ιερουσαλήµ και των ηγεσιών των κρατών των Αράβων.

Πίσω από την αιµατοβαµµένη 7η Οκτωβρίου φυσικά ήταν οι δυνάµεις και το δίκτυο του Ιράν. Άλλωστε δύο είναι οι συνήθεις δρώντες-ταραξίες στην Ανατολή και την Αφρική µε τις µυστικές υπηρεσίες τους. Το Ιράν των Φρουρών της Επανάστασης και η Τουρκία της Μουσουλµανικής Αδελφότητας. Το Ισραήλ πράγµατι επιβεβαίωσε τις εκτιµήσεις των επιτελείων, κρατικών και µη, της Τζιχάντ. Μπήκε σε ευρείες πολεµικές επιχειρήσεις µε τις ένοπλες δυνάµεις και τις µυστικές υπηρεσίες του εν συνόλω. Εξετέθη σε ρίσκα, απώλειες και δυσµενή δηµοσιότητα, αφού ειδικά στη Γάζα η «ασπίδα» των τροµοκρατών της Χαµάς ήταν οι φερόµενοι ως άµαχοι και δεν υφίστατο πεδίο πολεµικής αντιπαράθεσης µεταξύ τακτικών στρατών. Το Ισραήλ υπό την ηγεσία Νετανιάχου πέτυχε µε επιµονή τεράστια πλήγµατα στον εξοπλισµό, τις δοµές και την ηγεσία της Χαµάς, της πανίσχυρης Χεζµπολάχ µε βάση τον Λίβανο και κλιµακωτά ενάντια στους Χούθι στη Υεµένη. Οι αραβικές ηγεσίες έχουν αντέξει την πίεση που δέχονται όλο αυτό το µακρύ διάστηµα. Πλην του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, όπου έπαιξε ρόλο η Τουρκία µε τις µυστικές υπηρεσίες της. Στην παρούσα πλέον φάση δεν µπορούσε να δοθεί περαιτέρω ευχέρεια στο Ιράν να εξελιχθεί σε πυρηνική δύναµη, µε βαλλιστικούς πυραύλους που ακουµπούν όχι µόνο τις γειτονικές χώρες αλλά ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Το Ισραήλ ανέλαβε δράση και ο στόχος είναι να τελειώσει τη δουλειά, όχι µόνο για την εθνική του ασφάλεια αλλά και για να υπάρξουν προϋποθέσεις για ευταξία σε Ασία - Μεσόγειο - Αφρική. Η τελική κατάληξη δεν µπορεί να είναι να ηττηθεί το Ιράν αλλά µε κινητοποίηση του λαού του να γίνει και πάλι Περσία.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή