Υφίσταται και δικαιολογηµένα αγωνία στους διεθνείς οικονοµικούς και ναυ τιλιακούς κύκλους για το ενδεχόµενο το Ιράν, αντιδρώντας στην καταστροφή των τριών πυρηνικών εργοστασίων µε την εµπλοκή των αµερικανικών ενόπλων δυνάµεων, να ναρκοθετήσει ή να αρχίσει να πλήττει δυτικά πλοία που θα διέρχονται τα Στενά του Ορµούζ. Η ένταση έχει ανέβει µετά την απόφαση του Κοινοβουλίου του Ιράν να προδιαγράψει µια τέτοιου τύπου αντίδραση. Οι διεθνείς αγορές χρήµατος από την πλευρά τους χθες, πρώτη µέρα συναλλαγών µετά τον βοµβαρδισµό από την πλευρά των ΗΠΑ των πυρηνικών του Ιράν, επέδειξαν ψυχραιµία και αυτοσυγκράτηση.

Η τυχόν επιλογή της ηγεσίας του Ιράν να δηµιουργήσει προβλήµατα στο πέρασµα του Ορµούζ, µε ταυτόχρονη κλιµάκωση των επιθέσεων σε εµπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα από την πλευρά των Χούθι στην Υεµένη, θα το καθιστούσε στόχο ευρύτερων πληγµάτων, ενώ θα δυσκόλευε τις µετακινήσεις ενεργειακών αποθεµάτων σε σειρά από αραβικές χώρες του Κόλπου. Όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εµιράτα, το Οµάν, το Μπαχρέιν αλλά και το Ιράκ. Η αύξηση των τιµών, που θα ήταν ενδεχοµένως κίνητρο, θα ισολογιζόταν αρνητικά από την αδυναµία µεταφοράς ποσοτήτων προς τρίτες χώρες. Αν όµως αντί για το κλείσιµο των Στενών του Ορµούζ η Τεχεράνη πετύχαινε την εξέγερση των σιιτών του Ιράκ και πλήγµατα σε αµερικανικές βάσεις και δυνάµεις εκεί, θα είχε αναπτύξει έναν σηµαντικό αντιπερισπασµό. Αφού η αµερικανική ηγεσία θα έπρεπε να υπερασπιστεί την παρουσία της στο Ιράκ.

Με τον τρόπο αυτόν το καθεστώς των Φρουρών της Επανάστασης θα ανέπτυσσε νέες εστίες φωτιάς και θα ενέπλεκε και πάλι τις στρατιωτικές δυνάµεις των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά µε δικούς του όρους εµπλοκής και προπάντων σε πολλαπλά µέτωπα. Το Ιράκ, επί της ουσίας ένα «failed state», µε διοίκηση από σιιτικές πολιτοφυλακές πλήρως εξαρτηµένες από το καθεστώς της Τεχεράνης, έχει άµεση σχέση µε την ασταθή Συρία, όπου το καθεστώς του Αλ Σάρα µε βάση τη ∆αµασκό πολύ δύσκολα θα χειριστεί µια ασύµµετρη τέτοιου τύπου αναταραχή.

Το βασικό ζητούµενο του Χαµενεΐ και των Φρουρών της Επανάστασης παραδοσιακά είναι η δηµιουργία χάους στην περιοχή και η ανατροπή των δεδοµένων µιας τάξης που θα ευνοεί το Ισραήλ και τις ηγεσίες των Αράβων. Περιστατικά όπως και το χθεσινό, όπου όλµος έπληξε εξωτερικά αµερικανική βάση στην επαρχία Χασάκα στη Συρία, µπορεί να λειτουργούν αποσπασµατικά, αλλά δηµιουργούν εντυπώσεις και αναταραχή στα διεθνή µίντια και στις περιφερειακά ανεπτυγµένες αµερικανικές δυνάµεις, ενώ το ίδιο το Ιράν τις επόµενες ώρες έπληξε µε πυραύλους την κεντρική αµερικανική βάση Al Udeid στο Κατάρ της δυναστείας των Αλ Θάνι, των οποίων τις µυστικές υπηρεσίες µέχρι πρότινος θεσµικά έλεγχαν οι Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν.

Ο στόχος της Τεχεράνης στην προκειµένη περίπτωση είναι να επιφέρει δυσαρέσκεια και σύγχυση στην Ουάσινγκτον ενισχύοντας το αντι-Τραµπ µέτωπο όπως και στο Ισραήλ τις αντιδράσεις στην πρωθυπουργία Νετανιάχου. Μεταξύ των δύο δυνάµεων πιο ασταθείς πολιτικά και εθνοτικά δείχνουν οι ΗΠΑ στην παρούσα συγκυρία, αφού, πέραν της πολωτικής διαµάχης ∆ηµοκρατικών και Ρεπουµπλικανών ή παγκοσµιοποίησης - αντιπαγκοσµιοποίησης, καταγράφονται διαφωνίες ή και «ρήγµατα» και στον στενό κύκλο της προεδρίας Τραµπ ως προς την εµπλοκή σε µέτωπα στη Μέση Ανατολή. Ο στόχος απλός. Η αποχώρηση των αµερικανικών ενόπλων δυνάµεων από την περιοχή. Η τελική ήττα των ΗΠΑ στην ενδιάµεση Ανατολή µε τις πολλαπλές διαδροµές από τους εξοπλιστικά «ξυπόλυτους».

Στο Ιράν το ιερατείο παρά τον µύθο του απλώς κηρύττει τη θεοκρατική νοµιµότητα. Το καθεστώς, το κράτος, η οικονοµία, η καθηµερινότητα ελέγχονται από τους Φρουρούς της Επανάστασης. Και αυτοί αποδυναµωµένοι πλέον είτε θα επιφέρουν το χάος είτε πολύ σύντοµα θα βρεθούν κυνηγηµένοι από τον ίδιο τον λαό που για δεκαετίες ελέγχουν και χειραγωγούν. Τους Πέρσες…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή