Η επιλογή της πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ και προσωπικά του πρωθυπουργού κ. Νετανιάχου για πλήρη στρατιωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει µια παγίδα για την Ιερουσαλήµ. Κατ’ αρχάς µια τέτοια στρατηγική προκειµένου να αντιµετωπισθεί η Χαµάς και η τροµοκρατία δεν είναι καινούργια. Οι στρατιωτικές δυνάµεις του Ισραήλ αποχώρησαν από τη Λωρίδα της Γάζας το 2005 µε δική τους πρωτοβουλία. Τότε από κάποιους αιθεροβάµονες διεθνώς και µεταξύ των Αράβων θεωρήθηκε ευκαιρία η επιλογή αυτή της τότε ισραηλινής ηγεσίας για να υπάρξει λύση στο Παλαιστινιακό, µε τη Γάζα να ακολουθεί πορεία εκδηµοκρατισµού και ανάπτυξης χωρίς τους εφιάλτες της Ιντιφάντα, ενώ από την πλευρά της Παλαιστινιακής Αρχής το γεγονός εορτάσθηκε ως αφετηρία µιας νέας εποχής ειρήνης και ανάκαµψης στην περιοχή. Φυσικά καµία προσδοκία από αυτές δεν δικαιώθηκε και κάθε άλλο παρά η εξτρεµιστική Χαµάς αφοπλίστηκε. Αντίθετα ξέσπασαν στα συγκεκριµένα εδάφη εµφύλιες συγκρούσεις και σφαγή στελεχών µεταξύ Φατάχ και Χαµάς, µε τη δεύτερη να προχωρά σε εκλογές βίας και νοθείας στη Λωρίδα. Σε αυτές επεκράτησαν οι τροµοκράτες εξτρεµιστές ισλαµιστές πίσω από τις κουκούλες και από τότε εκλογές δεν ξανάγιναν. Η Γάζα κατέληξε το προτεκτοράτο της Χαµάς και της οικογένειας Χανίγια.

Οι ισραηλινές δυνάµεις τότε είχαν αποχωρήσει χωρίς πίεση, αφού κρίθηκε ότι η παραµονή τους στη Γάζα ήταν πολύ βαριά σε κόστος και κινδύνους για το προσωπικό τους, χωρίς τελικά να µπορεί να δοθεί µια οριστική λύση στην όλη εµπλοκή.

Σε αντίθεση µε την τότε επιλογή της κυβέρνησης Σαρόν, ο σηµερινός πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου επιλέγει τη στρατιωτική επανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, προσβλέποντας στον πλήρη έλεγχο των εδαφών, την περαιτέρω πίεση στην «αποσυναρµολογηµένη» Χαµάς και την απελευθέρωση των οµήρων του Ισραήλ που κρατούν οι τροµοκράτες. Απέναντι στην επιλογή αυτή πρέπει να θεωρούνται δεδοµένες οι επιφυλάξεις της στρατιωτικής ηγεσίας του Ισραήλ, που διατηρεί την εµπειρία του παρελθόντος και τα προβλήµατα που τότε καταγράφονταν από µια µόνιµη παρουσία στη Γάζα. Ταυτόχρονα η απόφαση για πλήρη κατάληψη από ισραηλινές δυνάµεις της Λωρίδας έρχεται σε µια φάση που βρίσκεται σε εξέλιξη η κρίσιµη διαδικασία εθελούσιου αφοπλισµού της Χεζµπολάχ, ενώ µια σειρά από δυτικές χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερµανία ή ο Καναδάς έρχονται να προστεθούν σε άλλες, επιθυµώντας να αναγνωρίσουν κράτος των Παλαιστινίων στη Γάζα τον επόµενο µήνα, έστω και αν τα εδάφη τελούν ακόµα υπό την απειλή της Χαµάς.

Η Ελλάδα, που διατηρεί εκλεκτικές σχέσεις µε το Ισραήλ αλλά και αξιόπιστες σχέσεις µε µια σειρά από κύριες αραβικές ηγεσίες, θα µπορούσε να έχει έναν εποικοδοµητικό ρόλο στην όλη εξέλιξη πριν αυτή εξελιχθεί σε παγίδα για το Ισραήλ. Θα µπορούσε να υπάρξει µια φόρµουλα -κάτι σαν ενδιάµεση λύση-, όπου οι ηγεσίες της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωµένων Αραβικών Εµιράτων και της Αιγύπτου να αναλάβουν ύστερα από συνοµιλίες µε την ισραηλινή ηγεσία αλλά και την Ουάσινγκτον την ευθύνη της ασφάλειας της Γάζας µε δικές τους στρατιωτικές και αστυνοµικές δυνάµεις. Αυτό θα είχε ως στόχο αρχικά την απελευθέρωση των οµήρων του Ισραήλ από την 7η Οκτωβρίου 2023, τον αφοπλισµό και τη διάλυση της Χαµάς ως εξτρεµιστικής οργάνωσης και την ανοικοδόµηση του «Εµιράτου της Γάζας». Αν δεν δεχθούµε την αρκετά φαν φαρόνικη θεώρηση του Αµερικανού προέδρου Τραµπ περί µιας Ριβιέρας της Ανατολής, όλοι θα πρέπει να συγκλίνουν σε µια σταθεροποιηµένη, ειρηνική και διεθνοποιηµένη Γάζα, όπου θα κατοικούν και Παλαιστίνιοι. Η δοµή των Ηνωµένων Αραβικών Εµιράτων θα µπορούσε να συµπεριλάβει και τη Γάζα, χωρίς αναφορές στη ∆υτική Όχθη του Ιορδάνη που θα παραµείνει στην επικράτεια του Ισραήλ.

Αν θέλουµε να σταµατήσουν ο πόλεµος, οι σφαγές και η πείνα, θα πρέπει η περιοχή να µπει σε µια «νέα τάξη», πέρα από τις αποτυχηµένες αποφάσεις του ΟΗΕ παρελθόντων δεκαετιών, και η Ελλάδα έχει λόγους να παίξει ρόλο σε αυτό.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή