Ό,τι κι αν ειπώθηκε, όπως και αν σχολιάσθηκε ή αναλύθηκε η συνάντηση Τραµπ - Πούτιν στην Αλάσκα, δεν µπόρεσε να περιγράψει όσα η προχθεσινή ηµέρα στον Λευκό Οίκο έκαναν έκδηλο, όχι απλώς φανερό. Ο κόσµος άλλαξε. Τουλάχιστον σε αυτό που ορίζουµε ως ∆ύση. «Ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει ο φρικτός πόλεµος µεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι να προχωρήσουµε άµεσα σε µια ειρηνευτική συµφωνία, η οποία θα λήξει τον πόλεµο, και όχι σε µια απλή συµφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία συχνά δεν έχει διάρκεια.

Διαβάστε: Ανάλυση CNN: Γιατί ο Πούτιν μπορεί να μην είναι ποτέ έτοιμος να συναντήσει τον Ζελένσκι

Ο πρόεδρος Ζελένσκι θα επισκεφθεί το Οβάλ Γραφείο στην Ουάσινγκτον το απόγευµα της ∆ευτέρας. Αν όλα πάνε καλά , θα προγραµµατίσουµε µια συνάντηση µε τον πρόεδρος Πούτιν». Αυτό είναι το περιεχόµενο µιας ανάρτησης στο X του Ντόναλντ Τραµπ λίγο πριν από την έναρξη της επονοµαζόµενης πλέον διάσκεψης στον Λευκό Οίκο για το Ουκρανικό. Το απόγευµα της ∆ευτέρας, ελάχιστα πριν το βράδυ καλύψει τον ουρανό στην Ουάσινγκτον, η ηγεσία της εµπόλεµης Ουκρανίας και η ηγεσία της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, ύστερα και από ένα τηλεφώνηµα συντονισµού Τραµπ – Πούτιν, είχαν καταλήξει σε αυτήν την προλεγόµενη από τον Αµερικανό πρόεδρο εξέλιξη. Οδηγούµαστε σε µια διµερή και στη συνέχεια τριµερή συνάντηση Πούτιν - Ζελένσκι αρχικά, µε τη συµµετοχή Τραµπ στη συνέχεια για την άρση των διαφωνιών που θα µένουν στο τραπέζι, πιθανόν στη Γενεύη ή και αλλού, µέσα στο επόµενο δεκαήµερο του Αυγούστου για να κλείσει το «deal». Αυτή θεωρεί αποστολή του ο πρόεδρος Τραµπ και µέχρι εκεί θα πάει. Τις λεπτοµέρειες από τον πόλεµο στην ειρήνη, τη διαµόρφωση από πλευράς εφαρµογής εγγυήσεων ασφαλείας στο νέο status quo της διχοτοµηµένης πλέον Ουκρανίας, θα τις χειρισθούν και θα δουλέψουν επί αυτού οι διπλωµάτες, οι στρατιωτικοί, οι σύµβουλοι εθνικής ασφαλείας, οι υπουργοί, οι τεχνοκράτες των κυβερνήσεων και των κρατών.

∆εν είναι δουλειά του οι λεπτοµέρειες, αλλά η συµφωνία. Το deal. ∆εν τον ενδιαφέρουν οι παράµετροι, αλλά το έργο. Το τέλος του πολέµου και η εγκαθίδρυση µιας διαρκούς ειρήνης. Αν είχαν δίκιο οι άλλοι και όχι ο πρόεδρος Τραµπ και η «σχολή σκέψης» των συµβούλων και των αξιωµατούχων εµπιστοσύνης του, τότε θα είχαν πετύχει οι συµφωνίες του Μινσκ των Ευρωπαίων να µην ξεκινήσει ο πόλεµος Ρωσίας - Ουκρανίας το 2022. ∆εν θα είχε τεθεί από τους κύκλους και το βαρύ παρασκήνιο των ∆ηµοκρατικών στις ΗΠΑ το θέµα της ένταξης στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας το 2007-2008. ∆εν θα υπήρχαν οι ταραχές και το πολιτικό πραξικόπηµα της εκλεγµένης, φιλορωσικού κλίµατος, κυβέρνησης Γιανουκόβιτς στο Κίεβο, οι διωγµοί από τους Αζόφ και τους νεοναζί των Ρωσόφωνων από το 2012-2014 που κατέληξαν στην προσάρτηση από τη Ρωσία της Κριµαίας. Αν όλα αυτά δεν είχαν συµβεί, δεν θα προέκυπτε ένας µεγάλος πόλεµος στην Ευρώπη το 2022, ο πρώτος µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Το όλο και πιο διευρυµένο ΝΑΤΟ, µε 32 µέλη πλέον, που περικυκλώνει τη Ρωσία όχι µόνον από τις Βαλτικές αλλά και στον κλειστό πυρήνα εθνικής ασφαλείας για τη Μόσχα (Ουκρανία, Καζακστάν, Λευκορωσία, Μολδαβία) δεν ήταν ένα σχέδιο επί χάρτου, αλλά µια πραγµατικότητα.

Ο πρόεδρος Τραµπ και αυτή η νέα σχολή του αµερικανικού ρεπουµπλικανισµού, που δεν αγαπούν τους «µύθους» των Ευρωπαίων ούτε τη ∆ύση που δοµήθηκε µε έξοδα αποκλειστικά των ΗΠΑ, δεν θα είχαν δυνατότητες επιβολής αν όλα αυτά δεν είχαν συµβεί. Ούτε ο πρόεδρος Πούτιν που προφανώς έχει πλέον αποφασίσει να χτίσει µια νέα «αυτοκρατορία του Βορρά» σε συντονισµό µε τις ΗΠΑ του Τραµπ χωρίς πρωταρχικό λόγο των ευρωπαϊκών δυνάµεων, δεν θα είχε περιθώρια. Το τέλος ενός πολέµου, µια νέα τάξη στα δυτικά ειωθότα όπως την είδαµε µε κινηµατογραφικό τρόπο να εκτυλίσσεται στο σκηνικό του Λευκού Οίκου τη ∆ευτέρα και ο επόµενος παγκόσµιος συσχετισµός ισχύος µε σφραγίδα Τραµπ, έχουν µια οργανική σχέση µεταξύ τους που µέχρι τώρα κανείς δεν τολµά ή έχει τη δυνατότητα να διακόψει.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή