Θα πρέπει επιτέλους να µπει τάξη στη µονή του Σινά
Άρθρο γνώμης
Η κορύφωση της έντασης έρχεται σε µια πολύ δύσκολη συγκυρία για το καθεστώς της µονής µετά την απόφαση του Εφετείου της Ισµαηλίας που προκάλεσε σύγχυση αλλά και ρωγµές στη σχέση Ελλάδας – Αιγύπτου

Τα όσα βίαια και δραµατικά συνέβησαν την Τρίτη στη µονή του Σινά δεν αποτέλεσαν έκπληξη ή αιφνιδιασµό για όσους παρακολουθούν τα δρώµενα εκεί. Αντίθετα, ήταν η κορύφωση µιας αντιπαράθεσης και µιας έντασης διαρκείας εντός της µοναστικής κοινότητας. Από τη µια ο Αρχιεπίσκοπος ∆αµιανός µε µια µερίδα µοναχών που τον υποστηρίζει και από την άλλη µια πολύ ισχυρή και πολυµελής οµάδα µοναχών που θεωρούν ως λύση και προτεραιότητα για την όποια επόµενη ηµέρα αλλά και ορθή λειτουργία στην εµβληµατική µονή την παραίτησή του. Την Τρίτη το βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος αποφάσισε να κηρύξει αποσυνάγωγους τους έντεκα µοναχούς που τον αντιµάχονται ζητώντας την παραίτησή του. Ταυτόχρονα, όπως καταγγέλλουν αλλά και προκύπτει και από ντοκουµέντα, η ηγεσία της µονής επέλεξε να τους εξωθήσει βιαίως εκτός των τειχών του µοναστικού χώρου.
Η κορύφωση της έντασης έρχεται σε µια πολύ δύσκολη και ευαίσθητη συγκυρία για το καθεστώς της µονής µετά την απόφαση του περιφερειακού Εφετείου της Ισµαηλίας που προκάλεσε σύγχυση ως προς το καθεστώς ιδιοκτησίας της ελληνορθόδοξης µονής αλλά και ρωγµές στο διπλωµατικό πεδίο στη στενή σχέση Ελλάδας - Αιγύπτου. Η ένταση και η βίαιη έξοδος των χαρακτηριζόµενων από τον Αρχιεπίσκοπο ως «πραξικοπηµατιών» µοναχών προέκυψε, λίγες ηµέρες πριν, µια κρίσιµη συνεδρίαση της συνόδου εκεί. Σηµειώνεται ότι η Μονή στο Σινά µπορεί να χαρακτηρίζεται ως Ελληνορθόδοξη αλλά αποτελεί αυτοκέφαλη εκκλησία, όπως η Αθηνών και πάσης Ελλάδας για παράδειγµα. Πνευµατικά θεωρείται ότι εντάσσεται , άρα και διαιτητικά, στο πατριαρχείο Ιεροσολύµων ενώ στο αντίστοιχο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας παρά το γεγονός ότι εδρεύει στην ίδια εθνική επικράτεια µε τη µονή, την Αίγυπτο, δεν αναγνωρίζεται κάποιου τύπου αρµοδιότητα για να παρέµβει ή να εµπλακεί αποφασιστικά στις διεργασίες και τις συγκρούσεις που έχουν προκύψει.
Πολλοί διερωτώνται τι έκανε η Αθήνα ως κυβέρνηση και ως κρατική οντότητα για να αποσοβήσει τις θλιβερές εξελίξεις αυτές. Η ελληνική κυβέρνηση και τα εµπλεκόµενα υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών λίγα πράγµατα µπορούν να κάνουν από πλευράς τυπικών αρµοδιοτήτων ως προς την κατάσταση πραγµάτων στη µοναστική κοινότητα. Πέραν του νόµου για τα περιουσιακά της µονής στη χώρα µας και την πολιτική πιέσεων που άσκησαν στην κυβέρνηση Σίσι για τη θωράκιση της προστασίας της λατρευτικής λειτουργίας της µονής ή το περιουσιακό, η εµπλοκή στα εκκλησιαστικά είναι περιορισµένη. Βέβαια η επιρροή της Αθήνας και των κυβερνητικών παραγόντων παραµένει σηµαντική ως προς την εξέλιξη και τη διαχείριση των εντάσεων.
Η Αθήνα στο πολιτικό και διπλωµατικό επίπεδο φέρεται ότι στηρίζει µε έναν κατηγορηµατικό και µόνιµο τρόπο τον Αρχιεπίσκοπο ∆αµιανό, υιοθετώντας τον όρο «πραξικοπηµατίες» για τους αντιδρώντες µοναχούς ευθυγραµµιζόµενη µε σταθερότητα στην ηγεσία της µονής. Ταυτόχρονα αντιµετωπίζει µε καχυποψία τυχόν εµπλοκή του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων, εξαιτίας της επιρροής εκεί της Ρωσικής εκκλησίας, υπολογίζοντας ως λύση τουλάχιστον µέχρι νεοτέρας τη µεταφορά των 11 µοναχών που έχουν κηρυχθεί αποσυνάγωγοι µε ασφάλεια στην Ελλάδα. Η ίδια όµως η πραγµατικότητα στο Σινά δείχνει ότι ο υπερήλικας και συνήθως απών από τη µονή και για λόγους υγείας Αρχιεπίσκοπος δεν µπορεί πλέον να λειτουργήσει κατευναστικά στις εντάσεις και να δηµιουργήσει συνθήκες συνοχής στην ιστορική µονή. Οι εκλεκτικές σχέσεις ταυτόχρονα του ∆αµιανού στην Αθήνα και οι κατηγορίες που πάνε και έρχονται για υποθέσεις διαφθοράς άσχετα αν ανταποκρίνονται στην αλήθεια ή όχι δεν βοηθούν τη µονή που εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης αλλά και της εκκλησιαστικής παράδοσης από την εποχή του Βυζαντίου, αποτελεί στόχο ποικίλων και διαφορετικών συµφερόντων.
Με δεδοµένο ότι στην παρούσα πλέον φάση οι µοναχοί που οδηγήθηκαν στην έξοδο είναι 11 και οι παραµένοντες στο πλευρό του 90χρονου Αρχιεπισκόπου µόλις 5, η αφετηρία µιας λύσης δεν µπορεί να είναι άλλη από την παραίτηση του ∆αµιανού και τις συνοδικές διαδικασίες για την εκλογή κάποιου νεώτερου και διαφορετικού προφίλ και πνεύµατος Αρχιεπισκόπου από τη µοναστική κοινότητα που θα µπορέσει να λειτουργήσει συνεκτικά και να φέρει την οµόνοια και την ειρήνη.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή