Η σηµερινή συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Νέα Υόρκη δεν µπο ρεί να είναι σε περιεχόµενο και κλί µα ανάλογη µε προηγούµενες συναντήσεις κορυφής στην Ελλάδα ή την Τουρκία αντί στοιχα. Και αυτό επειδή βαραίνει πάνω της το περιβάλλον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που εξελίσσεται και έχει στο επίκεντρο τα θέµατα της Γάζας. Αλλά και για έναν ακό µη σηµαντικό λόγο. Ο Τούρκος πρόεδρος σε αντίθεση µε τον Έλληνα πρωθυπουργό έχει πολύ σοβαρές αιτίες να νιώθει πιο αγ χωµένος αφού σε 48 ώρες περίπου έχει να συναντηθεί µε τον Αµερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραµπ, µε πολύ υψηλές προσδοκίες. ∆εν µπορεί λοιπόν να εµφανισθεί στη δεύτερη αυτή συνάντηση χωρίς να έχει συµφωνήσει τουλάχιστον σε µια αρχή µε τον κ. Μητσοτάκη: στο «µη πόλεµος», για να θυµηθούµε µια ιστορική διατύπωση της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου, που αν και ξένισε τότε µε την πρωτοτυπία της µπορεί να περιγράψει άριστα τη σηµερινή ατµόσφαιρα στις διµερείς σχέσεις.

Ελλάδα και Τουρκία είναι ευθέως ανταγωνιστικές µεταξύ τους σε πολλές στρατηγικές και συµφέροντα. Αλλά σε καµία περίπτωση στο εκρηκτικό και ταυτόχρονα αστα θές διεθνές περιβάλλον δεν µπορούν να εµφανίζονται στην αµερικανική πρωτεύουσα, πολύ περισσότερο στον Λευκό Οίκο, ο πρώτος σε ραντεβού µε τον πρόεδρο και ο δεύτερος στην πιο κοινωνική αλλά σηµαντική δεξίωση της προεδρίας ή εκείνης του Στέιτ Ντιπάρτµεντ για τους υπουργούς Εξωτερικών των κρατών-µελών του ΝΑΤΟ σε εµπόλεµη κατάσταση. Για τον απλό λόγο ότι και οι δύο χώρες είναι µέλη της Ατλαντικής Συµµαχίας αλλά το σπουδαιότερο, δεν µπορούν να συγκρουστούν στην εποχή Τραµπ όταν στην ατζέντα του µε τον Ερντογάν έχει µεταξύ των άλλων παρέµβαση για µη εµπλοκή στο στρα τιωτικό επίπεδο στην Εγγύς Ανατολή και εδικά στο πεδίο της Μεσοποταµίας ή του Κουρδιστάν Ισραήλ - Τουρκίας. Υπό την έννοια αυτή ο πρόεδρος Ερντογάν και το διπλω µατικό επιτελείο του έχουν κάθε λόγο να παρακάµψουν πολεµικά την Ελλάδα διατηρώντας τη µεταξύ µας αντιπαράθεση στα κλασικά ζητήµατα της χάραξης των ΑΟΖ και των δικαιωµάτων των ελλη νικών νησιών του Αιγαίου σε προβλεπτή ένταση.

Αθήνα και Άγκυρα είναι ευθέως ανταγωνιστικές µεταξύ τους σε πολλές στρατηγικές και συµφέροντα. Αλλά σε καµία περίπτωση στο εκρηκτικό διεθνές περιβάλλον δεν µπορούν να εµφανίζονται στις ΗΠΑ σε εµπόλεµη κατάσταση

Πέραν της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερ ντογάν, ό,τι κι αν συζητηθεί ή ανακοινωθεί, η Άγκυρα διαθέτει κάποιον χρόνο µέχρι να απεµπλακούν οι ένοπλες δυνάµεις του Ισρα ήλ από τις επιχειρήσεις στην πόλη της Γάζας ώστε να δηµιουργήσει δεδοµένα στη Λιβύη ή την Αίγυπτο που να την ευνοούν ενεργει ακά ή στρατιωτικά, διότι στη συνέχεια η Ιερουσαλήµ δείχνει πολύ έτοιµη να πλήξει τουρκικά συµ φέροντα στην Κύπρο και τη Μεσοποταµία - Κουρδιστάν. Η Άγκυρα µπορεί να έχει όγκο δυνάµεων και πολεµική βιοµηχανία αλλά δεν µπορεί να αναπτυχθεί σε δύο δια φορετικά πεδία. Το ηπειρωτικό της Μέσης Ανατολής και το θαλάσσιο της Μεσογείου, µε διαφορετικούς µάλιστα δρώντες -ένας από αυτούς το Ισραήλ- που διαπλέκονται στενά µεταξύ τους µέσα από τα διπλωµατικά και γεωπο λιτικά τρίγωνα και πολυεπίπεδες συµφωνίες.

Η συνάντηση Τραµπ - Ερντογάν που θα ακολουθήσει αυτήν µε τον Έλληνα πρωθυπουργό έχει συναλλακτι κό -επί της ουσίας- βάθος. Προέκυψε µετά τις επαφές προετοιµασίας στην Τουρκία από τον υιό Τραµπ και έχει δηµοσιοποιηµένη ατζέντα και άρωµα που ο ίδιος ο Αµερικανός πρόεδρος έχει προκαταλάβει µε ανάρτησή του στο διαδίκτυο. Εκατοντάδες πολιτικά αεροπλάνα της Boeing, δεκάδες µαχητικά F-16 της Lockheed Martin και αρχικές συζητήσεις για επιστροφή στο πρόγραµµα F-35, κατασκευής της τελευταίας. Όσο όµως η Άγκυρα χαρακτηρίζει τη Χαµάς «εµπροσθοφυλακή της Τουρκίας» και οραµατίζεται ισλαµική επέλαση στην Ιερουσαλήµ, η ένταση είναι µπροστά και δεν αφορά την Ελλάδα µε τους τακτοποιηµένους λογαριασµούς της, όπως όλα δείχνουν, στην Ουάσινγκτον ακόµη και χωρίς συνάντηση κορυφής στο οβάλ γραφείο ή µε τη νέα πρέσβη Κίµπερλι Γκιλφόιλ στον δρόµο για την ανάληψη των καθηκόντων της στην Αθήνα, σε µια πρεσβεία όµως µε σύνθεση που υπόσχε ται πολλά για την επόµενη τριετία.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή