Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξελίσσεται µια παράσταση µε πολύ θολό σενάριο. ∆ιάφορες σηµαντικές χώρες της Ευρώπης και της ∆ύσης προχωρούν σε αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης. Το σκεπτικό τους είναι ότι µε τον τρόπο αυτό θα πιέσουν το Ισραήλ να σταµατήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα και από την άλλη τη Χαµάς να δώσει πίσω τους οµήρους που έχει αρπάξει από την 7η Οκτωβρίου 2023. Επίσης κάνουν κάποιες διακηρύξεις υπέρ µιας µεταβατικής διοίκησης µε την εµπλοκή και αραβικών χωρών η οποία στο τέλος θα παραδώσει την ηγεσία του νέου κράτους στην παλαιστινιακή Αρχή. Η σύγχυση που επικρατεί είναι θεµελιώδης αφού όλοι αναφέρονται στην επικράτεια της Γάζας. Το ιστορικό της συγκεκριµένης περιοχής είναι δεδοµένο.

Η Χαµάς επικράτησε µε εκλογές, εν πολλοίς άναρχες και µε στοιχεία τροµοκρατίας, µετά την τακτική αποχώρηση των ισραηλινών δυνάµεων από τη Λωρίδα το 2005. Στη συνέχεια οι παραστρατιωτικές δυνάµεις της ισλαµικής Χαµάς προχώρησαν σε εµφύλιο µε τις δυνάµεις και τους αξιωµατούχους της παλαιστινιακής Αρχής τους οποίους όσους δεν έσφαξαν, τους εδίωξαν. Η Χαµάς ανέλαβε µε δεσποτικό και τροµοκρατικό τρόπο τις τύχες και τη διοίκηση της Γάζας. Εκλογές δεν προκηρύχτηκαν εκ νέου. Για τη Γάζα διοχετεύθηκαν πολλά δισ. δολάρια για τη στήριξή της. Η εµπλοκή του ΟΗΕ και για ανθρωπιστικούς λόγους υπήρξε µόνιµη. Υπήρξαν εξάλλου και άλλα κεφάλαια στήριξής της από αραβικές χώρες ακόµη και από την Ευρώπη. Το ίδιο το Ισραήλ ακολούθησε για πάρα πολλά χρόνια πολιτική κατευνασµού όχι µόνον απέναντι στους Παλαιστίνιους που εργάζονται στη δική του επικράτεια ενώ κατοικούσαν στη Γάζα, αλλά ακόµη και απέναντι στη Χαµάς.

Η ίδια η ηγεσία Νετανιάχου πριν από κάποια χρόνια κρινόταν επειδή συνεργαζόταν µε τη Χαµάς για την ειρήνη στην περιοχή, χωρίς να έχουµε δύο κράτη. Η Χαµάς ταυτόχρονα ηγεµονευόταν από την οικογένεια Χανίγια που ζούσε εκτός Γάζας, τελευταία έδρα της το Κατάρ, η οποία κερδοσκοπούσε επί των κονδυλίων της Γάζας, ζώντας µέσα στον πλούτο και ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσµο. Απευθείας ήταν και η σχέση στήριξης στο πλαίσιο του «άξονα της αντίστασης» από την Τεχεράνη µε κονδύλια και εξοπλισµούς προκειµένου να υπάρξει βλάβη στο Ισραήλ. Η Χαµάς ποτέ δεν εγκατέλειψε το κεντρικό σύνθηµά της «από το ποτάµι µέχρι τη θάλασσα» που σηµαίνει τον αφανισµό του κράτους του Ισραήλ και την πλήρη επικράτηση της Χαµάς σε όλη την περιοχή από τον Ιορδάνη µέχρι τη Μεσόγειο. Μιλάµε δηλαδή για ένα κράτος.

Στις 7 Οκτωβρίου 2023 ένα συνηθισµένο ξηµέρωµα, οµάδες ισλαµιστών µε ευθύνη της Χαµάς προχώρησαν σε ένα µακελειό αµάχων στην επικράτεια του Ισραήλ. Αποδείχθηκε ότι το µεγαλύτερο µέρος των κονδυλίων στήριξης στους Παλαιστίνιους της Γάζας δεν χρησιµοποιήθηκαν για την ευηµερία και την ανάπτυξη της περιοχής αλλά για την κατασκευή τούνελ και υποδοµών, πέραν από τους εξοπλισµούς, για να πληγεί το Ισραήλ. Ήταν µια προετοιµασία περίπου 20 ετών για να φθάσουµε στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου. Πάµε στο σήµερα. Η ηγεσία του Ισραήλ προχωρά σε επίλυση των χρονιζόντων διαφορών στην περιοχή των Παλαιστινίων, µε τον σκληρό τρόπο. Μπορεί να κατηγορηθεί η ηγεσία Νετανιάχου για εκτοπισµό των Παλαιστινίων από τη βόρεια και κεντρική ζώνη της Γάζας προς τη νότια περιοχή της. Όχι όµως και για γενοκτονία.

Σε πρακτικό επίπεδο γενοκτονίες έχουν διατελέσει η Τουρκία και ο Κεµαλ Ατατούρκ τον προηγούµενο αιώνα σε βάρος χριστιανών Αρµενίων, Ρωµιών, Ποντίων και Ασσυρίων. Έχει διαφορά ο εκτοπισµός από τη γενοκτονία. Τα κινήµατα της Αριστεράς και της ισλαµοποίησης που παρεµβαίνουν στη ∆ύση και παρασύρουν το πλήθος στους δρόµους µε µαντίλες της Χαµάς δεν πατούν στο έδαφος όσο άσχηµες και αν είναι οι συνθήκες στη Γάζα, όπου δεν υπάρχει από την πλευρά της Χαµάς συγκροτηµένος στρατός, µε διαχωρισµό των αµάχων. Αλλά αυτό που και ευρωπαϊκές χώρες εξελίσσουν στον ΟΗΕ τώρα δεν µπορεί να θεωρηθεί σοβαρό αφού αναγνωρίζουν ένα κράτος που δεν υπάρχει. Κατ’ αναλογία θα πρέπει να αρχίσει η διαδικασία αναγνώρισης κράτους των Κούρδων στη Μεσοποταµία.


Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή