Η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον των χαµένων στοιχηµάτων της. Η διέξοδος από τη σηµερινή περιδίνηση δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Πολύ περισσότερο µάλιστα εφόσον ο Βλαντίµιρ Πούτιν και η Μόσχα επιµένει να συνεχίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της στην Ουκρανία. Από την πλευρά της δοµηµένης Ευρώπης τα όσα εξελίσσονται στα βόρεια και ανατολικά σύνορά της την παρασύρουν σε συνθήκες νέου Ψυχρού Πολέµου. Αυτό σηµαίνει κούρσα εξοπλισµών έναντι της Ρωσίας τουλάχιστον. Αλλά η Ευρώπη ως δοµή είναι οργανωµένη σε νόρµες «µη πολέµου».

Η διακυβερνητική λειτουργία της είναι περιορισµένη. Αντίθετα η τεχνοκρατική διοίκησή της, όπως περιγράφεται µέσα από τις αρµοδιότητες και τις λειτουργίες της Κοµισιόν, είναι εξαιρετικά διογκωµένη. Το έλλειµµα αυτό, ειδικά όταν η συζήτηση αφορά την κοινή άµυνα και ασφάλεια, θέµατα που συζητήθηκαν στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, βαραίνει. Η Κοµισιόν είναι αναρµόδια να συντονίσει τέτοιες δράσεις. Το Συµβούλιο, µε συµµετέχουσες τις ηγεσίες των εθνικών κρατών και τις κυβερνήσεις, δεν δείχνει ότι µπορεί να αντεπεξέλθει. Ταυτόχρονα ο ενωσιακός χαρακτήρας του γκρουπ ναρκοθετείται από τις εθνικές επιλογές ηγετικών κρατών όπως η Γαλλία, η Γερµανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η παρούσα και πάλι Βρετανία, που αναζητούν µια επόµενη µέρα προσαρµοσµένη στις δικές τους ανάγκες και τα αυτοκρατορικά σύνδροµα. Το ζήτηµα γίνεται πολύ πιο σύνθετο και περίπλοκο, αφού τόσο οι κεντρικές δυνάµεις της Ένωσης όσο και η ίδια η Ένωση πάσχουν από εµπλοκές στην οικονοµική και δηµοσιονοµική τάξη τους. Για παράδειγµα η Γαλλία έχει χάσει το έρµα της µέσα σε διάδοχους κύκλους πολιτικής ακυβερνησίας και παράλληλα άρνησης των Γάλλων να προσαρµοστούν στις ενωσιακές προδιαγραφές δηµοσιονοµικά. Έλλειµµα, χρέος, όρια συνταξιοδότησης και ούτω καθεξής. Από την άλλη πλευρά η Γερµανία, σύµφωνα µε τις επίσηµες δηλώσεις του καγκελάριου Μερτς, ζει πάνω από τις δυνατότητές της δηµοσιονοµικά.

Πολύ πιο ενδιαφέρον είναι το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται συνολικά ως δοµή η Ευρώπη. Όλες οι προδιαγραφές, οι στόχοι και τα όρια που έχουν θέσει οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, όχι µόνο για τα δηµοσιονοµικά αλλά και για την ανάπτυξη ή την ενέργεια, πολύ περισσότερο για την ανταγωνιστικότητα, θα πρέπει υπό τις παρούσες συνθήκες να πεταχτούν στα σκουπίδια. Η Ευρώπη θα πρέπει να γράψει µια νέα θεώρηση πραγµάτων για το γκρουπ και τα µέλη της. Η παλιά αλαζονεία έχει µετατραπεί σε ταπείνωση. ∆εν υπάρχουν ούτε τα πρόσωπα, ούτε οι ηγεσίες, ούτε τα µοντέλα που µπορούν να οδηγήσουν τις εξελίξεις προς διέξοδο. Το ότι συνεχίζουν οι Βρυξέλλες να µην αναθεωρούν την «πράσινη» οικονοµία στο µοντέλο των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραµπ, µειώνοντας µεταξύ των άλλων το κόστος της, και ταυτόχρονα να γίνονται ανακοινώσεις για σοβαρές επενδύσεις πλούτου των εθνών στην πολεµική οικονοµία, παραγωγή και την ανασυγκρότηση των ενόπλων δυνάµεων, δεν είναι συµβατές στρατηγικές. Το αδιέξοδο είναι φανερό. Πολύ περισσότερο αν υπολογίσουµε τον κύκλο της πολιτικής αστάθειας αλλά και αναξιοπιστίας των συστηµάτων διακυβέρνησης που κυριαρχούν σε σειρά κρατών-µελών και θα οδηγήσουν σε πολιτική πόλωση και κοινωνική εξέγερση.

Η κρίση που λαµβάνει πολιτειακά χαρακτηριστικά εντός των εθνικών κρατών θα µεταφερθεί σε µια συνολική και δοµική πλέον αντιπαράθεση του Ευρωκοινοβουλίου των «εκλεγµένων» µε τους «διορισµένους» της Κοµισιόν. Και βεβαίως όσοι εµπλέκονται στις κοινοτικές ευρωπαϊκές διαδικασίες ζουν σε έναν άλλο κόσµο, µε πολύ ανώτερα εισοδήµατα από τους κοινούς θνητούς ασχέτως εθνικής ταυτότητας των κρατών-µελών της, µε αποτέλεσµα όλοι τους να µιλούν για το «θαύµα της Ευρώπης». Αλλά όσο οι λαοί θα εξεγείρονται τόσο οι ευρωπαϊκές δοµές θα διχάζονται και θα συγκρούονται, θέλοντας να µεταφέρουν την ένταση και την πίεση στους άλλους. Αυτό µάλιστα που φάνηκε και στην Κοπεγχάγη είναι ότι η Ευρώπη έχει πολύ περισσότερα µέλη και έκταση από όση µπορεί να εξυπηρετήσει θεσµικά και δοµικά. Το άνοιγµα στην Ανατολή θα κοστίσει σε συνοχή. Οι γεωπολιτικές ανάγκες της στους παρόντες πλέον καιρούς είναι πολύ µεγαλύτερες από αυτές που είναι σχεδιασµένη να αντέχει. Στο τέλος η Ευρώπη θα εκραγεί, χωρίς κανείς να µπορεί να δηµιουργήσει ανάσχεση.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή