Eνα από τα πλέον κρίσιµα ζητήµατα που θα έπρεπε να αντιµετωπισθούν σε σχέση µε τη διεθνή πολιτική της Ελλάδας ήταν να υπάρξουν σε επίσηµο επίπεδο κάποιες σαφείς τοποθετήσεις για τις προθέσεις της στα πιο καυτά µέτωπα που γεωπολιτικά καλείτο να αντιµετωπίσει. Η µέχρι τώρα πορεία και οι συνήθεις δηλώσεις περί της εξωτερικής πολιτικής και του προσανατολισµού της χώρας παρέπεµπαν σε φλυαρία ή και υπεκφυγή. Όλα αυτά µέχρι χθες. Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ειδικά στη δευτερολογία του και µε κάποιες προσθήκες στην τριτολογία του κατά τη διάρκεια της χθεσινής προ ηµερησίας διατάξεως συζήτηση στο Κοινοβούλιο περί εξωτερικής πολιτικής, απέστειλε σαφή µηνύµατα τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό σχετικά µε το ποια θα είναι η κατεύθυνση και η στρατηγική της χώρας.

Οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού υπήρξαν καθαρές και αυτό έχει τη σηµασία του, µε δεδοµένο ότι µια χώρα όπως ειδικά η Ελλάδα γίνεται υπολογίσιµη και σεβαστή εφόσον η ηγεσία της ή οι αρµόδιοι κυβερνητικοί αξιωµατούχοι της δηλώνουν τι πιστεύουν, τι εκτιµούν και πώς θα κινηθούν στο πεδίο. Μέχρι και χθες η Ελλάδα απέφευγε να τοποθετηθεί µε σαφήνεια, αφήνοντας σηµαντικά περιθώρια να υπάρχουν εκτιµήσεις περί τακτικισµών από την πλευρά της ή και µεθοδεύσεων ώστε να φανεί σε συµµάχους και ανταγωνιστές ως συνακόλουθη εξελίξεων ή ευρωπαϊκών πολιτικών όπου δεν θα έφερε την ευθύνη της επιλογής. Με αφετηρία τη συγκροτηµένη βασική οµιλία στο Κοινοβούλιο χθες φάνηκε από νωρίς ότι ο πρωθυπουργός έχει κάνει τις επιλογές του και έχει µια σειρά από βασικές εκτιµήσεις για τη διεθνή πολιτική της χώρας το επόµενο χρονικό διάστηµα. Η Ελλάδα θα σεβαστεί και θα ενισχύσει τη στρατηγική σχέση της µε το Ισραήλ στην Εγγύς Ανατολή, έστω και αν υπάρχουν αποκλίσεις µεταξύ Αθήνας και Ιερουσαλήµ για σκληρές επιλογές της κυβέρνησης Νετανιάχου σε σχέση µε τους Παλαιστίνιους. Για παράδειγµα η Αθήνα στέκεται κριτικά ως προς την ευρύτητα και τη βιαιότητα των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ µε πολλές χιλιάδες θύµατα αµάχους στον πόλεµο εναντίον της Χαµάς στη Γάζα.

Επίσης υπάρχει ισχυρή αντίθεση ως προς τους εποικισµούς στη ∆υτική Όχθη, αλλά δεν θα υπάρξει επί του παρόντος αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης. Πρώτον, γιατί αυτό δεν εκτιµάται ότι συµφέρει την Ελλάδα, αφού θα έπληττε στον πυρήνα της τη στρατηγική σχέση µε το Ισραήλ. ∆εύτερον, γιατί οι συνθήκες στη Γάζα επί του παρόντος και η εξυγίανση και ενίσχυση της Παλαιστινιακής Αρχής δεν έχουν προχωρήσει στον βαθµό που θα δικαιολογούσε µια τέτοια αναγνώριση. Αυτό παρά τις κινήσεις που αποφάσισαν πρόσφατα σηµαντικές ευρωπαϊκές δυνάµεις. Η Ελλάδα µε την έννοια αυτή αποκτά τη δέουσα απόσταση από την Ευρώπη στα σηµεία εκείνα που δεν εµπίπτουν στον πυρήνα της ενωσιακής διαδικασίας, αλλά εναπόκεινται σε εθνικές επιλογές. Από την άλλη, η Ελλάδα θα παρακολουθήσει µε συνέπεια ως στενή σύµµαχος τις πολιτικές της Ουάσινγκτον και της προεδρίας Τραµπ στη Μέση Ανατολή και θα συµµετάσχει και στο πεδίο για τη σταθεροποίηση και την ανοικοδόµηση της Γάζας, στο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας των 20 σηµείων του προέδρου Τραµπ.

Η Ελλάδα, αντίθετα, δεν θα συµµετάσχει µε στρατιωτικές δυνάµεις στο πεδίο της Ουκρανίας, αλλά θα συνεχίσει να στηρίζει το Κίεβο εκτός των άλλων λόγω της σύµπτωσης παραµέτρων µε το Κυπριακό. Η Ελλάδα δείχνει ότι είναι αισιόδοξη ως προς την αντιπαράθεση των ΑΟΖ µε τη Λιβύη, αφού η πραγµατικότητα είναι πιο θετική από τη δήλωση προθέσεων από την Τρίπολη και τη Βεγγάζη. Το πλέον σηµαντικό είναι πως η Ελλάδα δείχνει ότι ανακτά την αποφασιστικότητα και την τόλµη της στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου, µε τον πρωθυπουργό να µιλά για µια πρωτοβουλία διεθνούς συνόδου µε τη συµµετοχή όλων των παράκτιων χωρών προκειµένου να υιοθετηθούν κοινοί κανόνες στη βάση του ∆ιεθνούς ∆ικαίου για την οριστική χάραξη ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδας συνολικά.

Η χθεσινή συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο έδειξε ότι η Ελλάδα κινητοποιείται διπλωµατικά και πάλι, βρίσκοντας τη φωνή της και εξηγώντας τις θέσεις της και τις προτεραιότητές της προς κάθε πλευρά. Επιτέλους έληξαν η αµηχανία και η σύγχυση…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή