Η οργανωµένη µε µεγαλοπρέπεια από την προεδρία Τραµπ επίσκεψη του ισχυρού άντρα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας, Μπιν Σαλµάν, στην Ουάσινγκτον, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο και δηµιουργεί δυναµική στην προώθηση των «Συµφωνιών του Αβραάµ». Οι διµερείς συµφωνίες -οικονοµικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές- µεταξύ ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας που µπορεί τελικά και να φθάσουν το 1 τρισ. δολάρια δηµιουργούν δεδοµένα. Η Ελλάδα στην παρούσα φάση και για το επόµενο χρονικό διάστηµα µέχρι τις εθνικές της εκλογές έχει ως προτεραιότητα να απορροφήσει και να προάγει τις συµφωνίες και τα έργα που άπτονται της δικής της διµερούς, δυναµικής, συνεργασίας µε τις ΗΠΑ.

Αλλά σε κάθε περίπτωση έχει κάθε λόγο να βλέπει µε προσδοκία την επόµενη ηµέρα στο ανατολικό γι’ αυτήν γεωπολιτικό περιβάλλον που σχετίζεται µε τη διαδροµή του IMEC (Ινδία-Μέση Ανατολή-Ευρώπη). Το επίκεντρο από αραβικής πλευράς στη διαδροµή αυτή και στον σύνδεσµό της µε τις χώρες του Κόλπου είναι η Σαουδική Αραβία. Όσο πιο κοντά και πιο γρήγορα µπορεί να έρθει η αναγνώριση από τη Σαουδική Αραβία του Ισραήλ, τόσο πιο βάσιµα θα µπορούµε να µιλάµε για «νέα τάξη πραγµάτων» στην εγγύς Ανατολή. Ουσιαστικά η στρατηγική που χρόνια ακολουθεί η χώρα µας στη ∆υτική Ασία και ανατολικά της Μεσογείου επικεντρώνεται στα Αραβικά Εµιράτα, έχοντας σχέση και µε τη Σαουδική Αραβία κλιµακούµενη από τη συστοιχία Patriot στο καλώδιο δεδοµένων που σχεδιάζεται να φθάσει στην Ευρώπη µέσω Ελλάδας. Υφίσταται µια διαδροµή που αναφέρεται ως 3+1 ( Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και ΗΠΑ) η οποία αναζητά το όραµά της στην εγγύτητα που µπορεί να αποκτήσει στην εξέλιξή της προς τη Σαουδική Αραβία έστω στην ίδια βάση των «τριγώνων» ή των «κουαρτέτων». Η Ελλάδα και η Κύπρος, όπως πέτυχαν µε τη συµµετοχή τους στην κοινότητα της Ανατολικής Μεσογείου νέα δεδοµένα για την επαφή Ισραήλ και Αιγύπτου, µε ανοιχτό το Παλαιστινιακό, έτσι και σήµερα µε εγκεκριµένη από το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την «ειρηνευτική συµφωνία» µε την υπογραφή Τραµπ, θα πρέπει να ενεργοποιηθούν µε ήπια διπλωµατία και «στεγασµένη» στρατιωτική εκπροσώπηση -όπου κριθεί αναγκαίο- στην προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας - Ισραήλ.

Το Μεσογειακό consensus που αφορά την Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Ισραήλ, τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα µπορεί να επεκταθεί βαθµηδόν προς τη Σαουδική Αραβία και την κοινότητα των Αράβων του Κόλπου. Μεταίχµιο για το άλµα αυτό είναι η Χαµάς να µην κατορθώσει να ανατρέψει και πάλι τα δεδοµένα «επενδύοντας» στη βία και την καταστροφή, όπως συνέβη στις 7 Οκτωβρίου 2023. Το Ισραήλ µε πολεµικού τύπου επιχειρήσεις πέτυχε το πλήγµα που υπέστη από τη Χαµάς, την Τεχεράνη, την Άγκυρα και την «πίσω αυλή» στην Ντόχα, να το µετατρέψει σε συνολικό πλεονέκτηµα οδηγώντας σε καταστροφή και απαξία τον περίφηµο «άξονα της αντίστασης»( τζιχαντ), στη διαδροµή Μεσοποταµίας-Λιβάνου αλλά και Υεµένης στην έξοδο στην Ερυθρά Θάλασσα, καθώς και κύριες οργανώσεις της ισλαµικής τροµοκρατίας όπως η Χεζµπολάχ και η Χαµάς.

Στην παρούσα πλέον φάση η Ελλάδα σε στενή συνεργασία µε τους Αµερικανούς µπορεί να επιχειρήσει µε τις περιφερειακές συµµαχίες που διατηρεί στην Ανατολική Mεσόγειο και τη ∆υτική Ασία να προκρίνει συνθήκες µιας πολυεπίπεδης σύγκλισης στον δρόµο για την Ινδία, ανάλογης του µεταπολεµικού ΝΑΤΟ και ΕΟΚ στη ∆υτική Ευρώπη. Και εκεί υπήρχαν εθνικά κράτη και αυτοκρατορίες που πολέµησαν µεταξύ τους. Χώρες σωρευµένες σε ερείπια. Το αίµα και ο πόλεµος είχαν καθορίσει την ηθική και το συναίσθηµα των ανθρώπων. Κι όµως όλα εξελίχθηκαν διαφορετικά, µε καταλυτική την αµερικανική ηγεσία στους πρώην εµπόλεµους Γερµανούς, Γάλλους, Άγγλους και ούτω καθεξής. Η δυτική διαδροµή που είναι ήδη µέρος της η Ελλάδα και η Κύπρος, µε κεντρική ηγετική δύναµη τις ΗΠΑ και περιφερειακή υπερδύναµη στην Ασία την Ινδία, θα καθορίσουν την ισορροπία απέναντι στον ανάστροφο «δρόµο του µεταξιού» (one road, one belt) της Κίνας.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή