Το νέο δόγµα εθνικής ασφαλείας και διεθνούς στρατηγικής των ΗΠΑ, που κυκλοφόρησε στο τέλος της προηγούµενης εβδοµάδας, έφερε µεγάλη αναστάτωση στους ηγετικούς κύκλους της Ευρώπης. Αιτία ότι αλλάζει συλλήβδην τους κανόνες του παιχνιδιού µεταξύ των δυνάµεων ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Η Ουάσινγκτον του προέδρου Τραµπ δεν διακηρύσσει -όπως πολλοί φοβούνταν- µια επανάληψη του «δόγµατος Μονρόε» περί αποµονωτισµού των ΗΠΑ εντός των ορίων της οµοσπονδίας οικονοµικά και εντός της αµερικανικής ηπείρου γεωστρατηγικά όπως σε παλιότερους καιρούς. Αλλά προχωρά σε µια νέα ατλαντική θεώρηση πραγµάτων, που είναι διαφορετική ως προς τις παραµέτρους της τόσο σε σχέση µε την παραδοσιακή µετά το τέλος του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου όσο και σε σχέση µε αυτή µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου, που αποτέλεσε την αφετηρία της Ευρώπης του Μάαστριχτ.

Η νέα διακήρυξη µιλά από τη µία για µια «Ευρώπη που θα πρέπει να σταθεί σταθερά στα δικά της πόδια και να ενεργήσει ως οµάδα συνεκτικών κυρίαρχων κρατών». Από την άλλη όµως «ο Λευκός Οίκος θέλει η Ευρώπη να αναλάβει την κύρια ευθύνη της άµυνάς της χωρίς την επιβολή οποιασδήποτε εχθρικής δύναµης». Στην προκειµένη περίπτωση σαφώς υπονοεί τη Ρωσία και ειδικά την Κίνα. Η παρούσα Αµερική εξάλλου βλέπει κριτικά την Ευρώπη και τις κυβερνητικές της ελίτ ή βασικό µέρος αυτών που µιλούν για ανοιχτά σύνορα στη λαθραία µετανάστευση και οδηγούν τα εθνικά κράτη σε έναν πολιτιστικό αφανισµό από το Ισλάµ που έχει εισρεύσει στις πόλεις τους. Οι συγκεκριµένες αναφορές παραπέµπουν σαφώς στην αποδοχή της woke κουλτούρας, που, ενώ ξεκίνησε από τις ίδιες τις ΗΠΑ, βρίσκει ισχυρές «οχυρώσεις» στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Η νέα στρατηγική των ΗΠΑ επιτίθεται στους «Ευρωπαίους αξιωµατούχους που εναποθέτουν µη ρεαλιστικές ελπίδες στον πόλεµο, βασιζόµενοι σε ασταθείς κυβερνήσεις µειοψηφίας, πολλές από τις οποίες καταπατούν τις βασικές αρχές της δηµοκρατίας για να καταστείλουν την αντιπολίτευση». ∆εν χρειάζεται µεγάλη σοφία και εµπειρία για να γίνει αντιληπτό ότι κεντρική χώρα αυτής της αναφοράς είναι η Γαλλία του προέδρου Μακρόν. Στη στρατηγική των ΗΠΑ στο πολιτικό επίπεδο γίνεται συγκεκριµένη αναφορά στη στήριξη «πατριωτικών ευρωπαϊκών δυνάµεων» και σε µια νέα ταυτοτική αυτοπεποίθηση. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι πολλοί σηµαντικοί άνθρωποι από τον χώρο της οικονοµίας και των τραπεζών µε βάση τις ΗΠΑ όπως ο Τζέιµς Ντάιµον, επικεφαλής της JP Morgan -και όχι πλέον µόνον ο Έλον Μασκ της Tesla-, µιλούν κριτικά για την κατάσταση στην Ευρώπη. Συγκεκριµένα σε φόρουµ τις προηγούµενες ηµέρες υπογράµµισε: «Η Ευρώπη έχει πραγµατικό πρόβληµα που αποµακρύνει επιχειρήσεις, επενδύσεις, καινοτοµία». Για να συµπληρώσει ταυτόχρονα: «Ενδεχόµενος κατακερµατισµός θα µας βλάψει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, επειδή η Ευρώπη αποτελεί έναν σηµαντικό σύµµαχο από κάθε άποψη συµπεριλαµβανοµένων των κοινών αξιών, οι οποίες είναι πραγµατικά σηµαντικές». Για τον Ντάιµον θεωρείται απαραίτητη από την πλευρά των ΗΠΑ «µια µακροπρόθεσµη στρατηγική για να τους βοηθήσουµε να γίνουν ισχυροί», γιατί «µια αδύναµη Ευρώπη είναι κακή για εµάς».

Ηγέτιδα δύναµη σε αυτήν τη νέα ''κοινότητα'' δεν µπορεί να είναι άλλη από την Ουάσινγκτον που δεσπόζει έναντι της Γαλλίας, της Γερµανίας ή της Βρετανίας

Η αντίδραση από την πλευρά της προέδρου της Κοµισιόν, άρα της «εταιρικής Ευρώπης», υπήρξε απολύτως αρνητική, αφού προειδοποίησε µετά τη δηµοσιοποίηση της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ για τον κίνδυνο πολιτικής παρέµβασης σε ευρωπαϊκά κράτη «όχι µόνον από τη Ρωσία αλλά και από αλλού», υπονοώντας τις ΗΠΑ.

Είναι φανερό ότι ανάµεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη επείγει ένα «new deal» που θα διασφαλίσει την ατλαντική ∆ύση. Προτού δηλαδή οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα χωρίσουν την Ευρώπη στο πλαίσιο της νέας διεθνούς κατανοµής σε ζώνες επιρροής. Το «new deal» αυτό δεν µπορεί να µην έχει στον πυρήνα του παρά κυρίαρχα, συνεκτικά, εθνικά κράτη. Άρα µιλάµε για µια επόµενη διακυβερνητική και όχι εταιρική Ευρώπη. Κάτι σαν Κοινωνία των Εθνών µε δύο ισότιµα και «αλληλέγγυα» νοµίσµατα στη φιλοσοφία τους, το ευρώ και το δολάριο. Όσο για την ηγέτιδα δύναµη σε αυτήν τη νέα «κοινότητα» δεν µπορεί να είναι άλλη από τις ΗΠΑ που δεσπόζουν έναντι της Γαλλίας, της Γερµανίας ή της Βρετανίας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή