Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις, πριν ακόµη ξεκινήσουν οι εργασίες του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου χθες και της Συνόδου Κορυφής στη συνέχεια, από την πλευρά Κόστα και Φον ντερ Λάιεν ότι δεν φύγουν οι ηγεσίες των κρατών-µελών πριν υπάρξουν συµφωνίες στα κρίσιµα ζητήµατα που βρίσκονται επί τάπητος. Η ατζέντα είναι πολύ κρίσιµη για τη συνοχή της Ευρώπης από τη µία, αλλά και για τη δυνατότητά της να λαµβάνει αποφάσεις από την άλλη, ώστε να έχει κύρος υπό την έννοια αυτή ως πολυµερής οντότητα. Μια σειρά θεµάτων πέραν του Μεταναστευτικού έχουν µια οργανική σχέση µεταξύ τους.

Η χρηµατοδότηση της Ουκρανίας µε εγγυήσεις από τα «παγωµένα» ρωσικά κεφάλαια που βρίσκονται σε χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα βασικά στο Βέλγιο (Euroclear) και δευτερευόντως στη Γαλλία. Η εµπορική συµφωνία Mercosur µε χώρες της Λατινικής Αµερικής που θα πρέπει να τεθεί σε εφαρµογή, διχάζοντας δοµικά βιοµηχανικές χώρες όπως η Γερµανία που τη στηρίζει και άλλες που έχουν µεγάλη βάση στον πρωτογενή τοµέα (γεωργία, κτηνοτροφία), όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που ασκούν βέτο στην εφαρµογή της. Σηµειωτέον ότι 10.000 τρακτέρ πολιορκούσαν χθες τα κτίρια όπου συνεδρίαζαν οι κυβερνήσεις σε ένδειξη διαµαρτυρίας για τη συµφωνία αυτή. Εξάλλου, ακόµη και στα αγροτικά µπλόκα που είναι απλωµένα στην ελληνική επικράτεια η συµφωνία Mercosur αναφέρεται ως απειλή, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφεύγει να τοποθετηθεί επί του θέµατος µε σαφήνεια, και εδώ, και στις Βρυξέλλες. Ένα τρίτο θέµα που συνδέεται µε τα προηγούµενα είναι η κατάρτιση του επταετούς προϋπολογισµού της ένωσης µε αφετηρία το 2028, όπου η ανακατανοµή των κονδυλίων, µε δεδοµένο ότι η Κοµισιόν επιθυµεί να αφήσει σε ισχύ την «πράσινη» οικονοµία, προωθώντας ταυτόχρονα την πολεµική οικονοµία, µε προβολή απειλής τη Ρωσία, σε βάρος των κοινωνικών ταµείων αλλά και του πρωτογενούς τοµέα (ΚΑΠ). Σχετικά, παρά το γεγονός ότι υπάρχει καιρός για διαβουλεύσεις και αναζήτηση συναινέσεων, θα σηµειωθούν σηµαντικές συγκρούσεις µεταξύ των κρατών-µελών, κατά οµάδες, στη βάση των εθνικών προτεραιοτήτων.

Από το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο φάνηκε ακόµη το αδιέξοδο των συζητήσεων για τη χρηµατοδοτική στήριξη της Ουκρανίας προκειµένου να συνεχίσει τον πόλεµο µε τη Ρωσία. Χρειάζονται δεκάδες δισ. για να στηριχθεί το Κίεβο στον χρονικό ορίζοντα από τον Απρίλιο και µετά και να µη χρεοκοπήσει η χώρα. Κονδύλια για αγορά εξοπλισµών ακόµη και από τις ΗΠΑ, αλλά και για την κίνηση της οικονοµίας της χώρας. Για να βρεθούν αυτά τα κεφάλαια, είτε θα πρέπει να χρησιµοποιηθούν ως εγγυήσεις τα ρωσικά κεφάλαια της τάξης των 210 δισ. ευρώ, είτε να ληφθεί µια απόφαση για ενιαίο ευρωπαϊκό δανεισµό και χρέος (ευρωοµόλογο). Καµία από τις δύο λύσεις δεν βρίσκει οµόφωνα σύµφωνα τα κράτη-µέλη. Μένει ένα «παράθυρο» σύµφωνα µε το άρθρο 122 της συνθήκης της ΕΕ για την κατάσχεση των ρωσικών κεφαλαίων, αφού επιτρέπεται επιλεκτική πλειοψηφία και όχι οµοφωνία, αλλά δεν είναι κάτι που εύκολα προκρίνεται χωρίς να δηµιουργήσει δοµικές αναταράξεις στη συνοχή της Ένωσης. Όπως διεφάνη από τις πρώτες ώρες των διαβουλεύσεων, το πιο πιθανό είναι η απόφαση για τη χρηµατοδότηση της Ουκρανίας να αναβληθεί για µια επόµενη ευκαιρία.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε δυσχερή θέση, γιατί κεντρικές της δυνάµεις όπως η Γερµανία και η Γαλλία αλλά και η σταθεροποιηµένη πλέον Ιταλία δεν έχουν την κοινοτική συνθετική λογική και την εµβέλεια να προκαλέσουν αποφάσεις. Πέραν όλων των άλλων, η Ευρώπη διχάζεται όχι πλέον µόνο στο άξονα Βορρά - Νότου αλλά και Ανατολής - ∆ύσης. Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν δοµηµένα γκρουπ κρατών-µελών ούτε µε αυτές τις κατανοµές. Η Ευρώπη έχει καταντήσει Βαβέλ, επιχειρώντας µάλιστα έναν ψυχρό ή και θερµό πόλεµο µε τη Ρωσία, µε τις ΗΠΑ όχι µόνο να έχουν διαχωρίσει τη θέση τους, αλλά και να επιδιώκουν παράλληλα ένα consensus συνεργασίας µε τη Ρωσία που θα αφορά την Ευρώπη ως ενδοχώρα, αν δεν καταργηθεί το imperium Γερµανίας - Γαλλίας - Κοµισιόν.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή