Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια μεγάλη ευθύνη για την αρχική στρατηγική του επιλογή όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας τον Ιανουάριο 2015.

Αντί να ολοκληρώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα, έξι μηνών για παράδειγμα, την αξιολόγηση, επιχειρώντας ουσιαστικά και μια τυπική αποτίμηση του τι παρέλαβε από τον «παλαιοκομματισμό», προτίμησε να «χαθεί» και η χώρα μαζί σε έναν «μαραθώνιο» διαπραγματεύσεων, ελιγμών, εκπλήξεων, διχασμών, ανατροπών και να φθάσουμε τον Μάιο του 2017 αντί για τον Ιούλιο του 2015, να βρισκόμαστε στο σημείο αφετηρίας της εξόδου από τα Μνημόνια, αναδιάταξης του χρέους και ποσοτικής χαλάρωσης στη ρευστότητα. Αντί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ να χειρισθούν «εμπροσθοβαρώς» τις αξιολογήσεις, διορίζοντας μάλιστα τον κ. Τσακαλώτο αντί για τον κ. Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών, έκαναν το ακριβώς αντίθετο.

Βέβαια, οι κυβερνητικοί θα μπορούσαν να αντιτάξουν σε μια τέτοια προσέγγιση το επιχείρημα ότι η Αριστερά στην πρώτη της κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει τέτοια στρατηγική.

Οτι ήταν μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ το μοντέλο της «παθητικής αντίστασης» που ακολούθησε την τελευταία διετία, έστω και αν κόστισε μια ιστορική διάσπαση του χώρου τους. Ή έστω και αν κατέφυγε σε δημοψήφισμα, παρακάμπτοντας στη συνέχεια την επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, ενώ ανέλαβε αναγκαστικά στη συνέχεια το ρίσκο δεύτερων εκλογών μέσα σε λίγους μήνες για εκ νέου νομιμοποίηση.

Αντίστοιχα, πάντως, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι κυβερνητικοί τα capital controls που επιβλήθηκαν, την απώλεια ελέγχου της κρατικής περιουσίας, την απεθνικοποίηση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, η συντήρηση και ανακεφαλαιοποίηση του οποίου είχε κοστίσει δεκάδες εκατομμύρια στους Ελληνες πολίτες, την περαιτέρω βίαιη μείωση των συντάξεων χωρίς ουσιώδη εξυγίανση του συστήματος ασφάλισης, το χάος των φόρων, την απώλεια εισοδημάτων επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

Με τη συμφωνία τα ξημερώματα της Τρίτης κλείνει ένας κύκλος για την Ελλάδα και τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Εχουν πλέον στη διάθεσή τους 18-24 μήνες μέχρι τον Μάιο 2019, όπου θα προκηρυχθούν ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές και το πιθανότερο εθνικές εκλογές (τριπλές κάλπες) για να διορθώσουν το αρχικό λάθος στρατηγικής υπέρ της χώρας και όχι μόνο των κομματικών τους προτεραιοτήτων.