Σε αναμονή του Ερντογάν
Η αύξηση των τουρκικών προκλήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο και η ενθάρρυνση στον αλβανικό «μεγαλοϊδεατισμό» στη Βαλκανική επιβαρύνουν το κλίμα.
Στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας, και ενώ στην Αθήνα κυριαρχούσε στην επικαιρότητα ο απόηχος από την πολυήμερη επίσκεψη στις ΗΠΑ, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών μετέβη στην Τουρκία. Η παρουσία του εκεί είχε επίσημο χαρακτήρα και κεντρικό αντικείμενο τη συνάντηση και συζήτηση με τον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Ο πήχης των προσδοκιών στους διπλωματικούς κύκλους στην Αθήνα ήταν χαμηλός. Οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν την επίσκεψη ως μια προσπάθεια να υπάρξει κάποιου τύπου «επανεκκίνηση» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες φαντάζουν μάλλον «παγωμένες» ή και αρνητικές. Σημαντικό ρόλο στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί έπαιξαν οι αδιέξοδες διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού ή η αναθεωρητική διάθεση της Αγκυρας σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Πέραν αυτών, πλήγμα στις όποιες συνεννοήσεις έχει προκαλέσει το «κυνήγι μαγισσών» εις βάρος των γκιουλενιστών που εξελίσσεται στη γείτονα, καθώς και οι πιέσεις στην Αθήνα να παραδίδει όσους στρατιωτικούς ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Κρίσιμη εξέλιξη ότι οι ευρωτουρκικές σχέσεις έχουν καταρρεύσει, ενώ η αύξηση των τουρκικών προκλήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο και η ενθάρρυνση στον αλβανικό «μεγαλοϊδεατισμό» στη Βαλκανική επιβαρύνουν το κλίμα.
Ολα αυτά μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Στη συνάντηση Κοτζιά - Τσαβούσογλου συμμετείχαν -και αυτό έχει σημασία- ο εκπρόσωπος του Ερντογάν Ι. Καλίν και ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας Ο. Τσελίκ. Το ακόμη πιο περίεργο, ο ίδιος ο Ερντογάν επιδίωξε και είδε τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών. Κάτι εξόχως ασυνήθιστο σύμφωνα και με το διπλωματικό πρωτόκολλο. Στη συνέχεια ανακοινώθηκε από την Αθήνα επίσημη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου εντός ενός μηνός. Τίθεται το ερώτημα: Τι έχουμε να συζητήσουμε με την Τουρκία; Και το πιο επίμαχο: Τι επιδιώκει η Τουρκία να συζητήσει μαζί μας;
Μπορούν να υπάρξουν σίγουρα δύο πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα από την πλευρά μας στη διμερή ατζέντα. Το ένα η συνομολογία ενός συμφώνου αποφυγής των προκλήσεων σε στρατιωτικό επίπεδο και σε αυτό των δηλώσεων. Δεύτερον, η διοχέτευση κονδυλίων από την Ευρώπη προς την Τουρκία ώστε η συμφωνία για τους πρόσφυγες να μείνει σε ισχύ, άσχετα με τις προενταξιακές συνομιλίες Ευρώπης - Τουρκίας. Πέραν αυτών, όμως, «ομίχλη». Είμαστε πολύ μακριά από την εποχή του… Ερζερούμ.