Υπάρχει κάτι που πονάει πιο πολύ κι από τις βίαιες συγκεντρώσεις, που τραυματίζουν ανθρώπους, καταστρέφουν δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες και αφήνουν πίσω τους χαλάσματα.

Είναι τα ειρηνικά, τα βουβά συλλαλητήρια. Εκείνα που βγάζουν στον δρόμο φιλήσυχους πολίτες. Ανθρώπους που δεν το είχαν τολμήσει ποτέ άλλοτε. Γονείς, παιδιά, ηλικιωμένους, επιστήμονες, καλλιτέχνες. Το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα είναι ότι το βουβό πλήθος δεν διαδηλώνει με συγκεκριμένα αιτήματα κατά προσώπων και κομμάτων. Διαμαρτύρεται και ξεσπάει ενάντια σε ένα ολόκληρο σύστημα. Είναι η συναισθηματική εξέγερση μιας κοινωνίας που κουράστηκε να ζει μέσα σε κλίμα παρακμής και διαφθοράς, εδώ και πολλές δεκαετίες. Έρχεται η ώρα που το ποτήρι ξεχειλίζει και το νερό, που είχε συνηθίσει να βολεύεται στην ασφάλεια του ποτηριού, δεν ξέρεις πού θα πέσει και ποιον θα πνίξει.

Η πολιτεία και τα ΜΜΕ αντιδρούν μουδιασμένα, ανήμπορα μέχρι στιγμής να διαχειριστούν και να αναλύσουν επαρκώς τα νέα δεδομένα. Γιατί είναι πολύ σοβαρό αυτό που συντελείται στην ελληνική κοινωνία. Αν ήμουν ηγέτης μιας χώρας, θα έτρεμα και θα υπολόγιζα πολύ περισσότερο μια βουβή διαμαρτυρία από τις συνήθεις, με τις φασαρίες και τις μολότοφ. Εκκωφαντική θα ηχούσε στ’ αυτιά μου η σιωπή, γιατί είναι από τα πιο δύσκολα επιχειρήματα να αντικρούσεις. Τελικά, η σιωπή είναι χρυσός ή συνενοχή στη σημερινή συγκυρία; Διαβάζω ότι είναι σπάνιο να συναντήσεις άνθρωπο που δεν έχει μετανιώσει, επειδή σε κάποιες περιπτώσεις έφερε άποψη, ενώ έπρεπε να σιωπήσει. Σήμερα, ζούμε το ακριβώς αντίθετο. Μετανιώνεις αν δεν μιλήσεις. Από την άλλη, σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι μιλούν αδιάκοπα, χωρίς ουσιαστικά να λένε τίποτα.

Γίνονται τόσο κουραστικοί, ώστε οι υπόλοιποι καταλήγουν να συμπαθούν περισσότερο αυτούς που σωπαίνουν. Συνήθως οι άνθρωποι σωπαίνουν επειδή φοβούνται, άλλοι επειδή τους συμφέρει, άλλοι επειδή δεν έχουν μάθει να μιλούν και άλλοι επειδή δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη των λεγομένων τους. Η σιωπή, τελικά, δεν είναι για όλες τις περιστάσεις. Πρέπει να γνωρίζεις και να κρίνεις σωστά πότε πρέπει να τη χρησιμοποιείς και πότε όχι. Λένε πως η σιωπή είναι ανόητη αν είσαι σοφός και σοφή αν είσαι ανόητος. Έχουν όμως οι ανόητοι αυτογνωσία ώστε να σιωπούν;

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 27/3