Τα μη κρατικά πανεπιστήμια
Διότι, ασφαλώς, εκτός από την εύκολη δικαιολογία σε αυτές τις περιπτώσεις, της έλλειψης κονδυλίων, το πανεπιστήμιο, για να λειτουργεί ως χώρος προηγμένης μάθησης και παραγωγής εγκεφάλων σε διάφορες επιστήμες, χρειάζεται πρωτίστως το ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ» ανέφερε ότι έρχεται στη χώρα μας το πρώτο ιδιωτικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Είναι παράρτημα του Πανεπιστημίου Κύπρου και θα περιλαμβάνει Σχολές Ιατρικής, Νομικής και Ψυχολογίας.
Υπάρχει άρνηση και από κόμματα αλλά και από πανεπιστημιακούς στην ίδρυση ιδιωτικών Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στη χώρα μας, κατά το πρότυπο των ισχυόντων σε άλλες προηγμένες χώρες. Ένα επιχείρημα που προβάλλεται συνήθως είναι ότι προέχει η αναβάθμιση των δημοσίου χαρακτήρα ΑΕΙ, καθώς και ότι όποια καθυστέρηση στην αναβάθμιση αυτή οφείλεται στην έλλειψη κονδυλίων. Όμως, η ουσία είναι ότι, με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία, χιλιάδες Ελληνόπαιδες έχουν εξωθηθεί να φοιτήσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Διότι, ασφαλώς, εκτός από την εύκολη δικαιολογία σε αυτές τις περιπτώσεις, της έλλειψης κονδυλίων, το πανεπιστήμιο, για να λειτουργεί ως χώρος προηγμένης μάθησης και παραγωγής εγκεφάλων σε διάφορες επιστήμες, χρειάζεται πρωτίστως το ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό. Το οποίο, καλώς ή κακώς, επωμίζεται και αυτό ανάλογο ή και βαρύτερο φορτίο ευθύνης για το αν η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Ελλάδα λειτουργεί όπως τα Ιδρύματα, την έλευση των οποίων στην Ελλάδα δεν θέλει είτε μέρος της εγχώριας πανεπιστημιακής κοινότητας είτε ορισμένα κόμματα. Να υπενθυμίσουμε ότι όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης που είχαν διενεργηθεί στο παρελθόν αποκάλυπταν ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων τασσόταν υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι οι γονείς, που είναι ο έτερος σημαντικός παράγων που, πέραν των φοιτητών, ταλαιπωρείται από τον τρόπο λειτουργίας μέχρι σήμερα των κρατικών πανεπιστημίων, προσέβλεπε και προφανώς συνεχίζει να προσβλέπει και σε κάποια άλλα Ιδρύματα. Σε ΑΕΙ δηλαδή των οποίων η λειτουργία θα είναι απρόσκοπτη και θα είναι ταυτόσημη με εκείνη των στην αλλοδαπή αναλόγων Ιδρυμάτων.
Ποιος δεν έχει ακούσει γονιό να λέει για το ξενιτεμένο του παιδί «εκεί τουλάχιστον σπουδάζουν κανονικά, χωρίς καταλήψεις, αναβολές και απεργίες»! Και επίσης είναι λογική η απαίτηση των γονιών, που επωμίζονται το κόστος σπουδών και διαμονής του παιδιού τους στο εξωτερικό, να απαιτούν να υπάρχει η δυνατότητα φοίτησης των παιδιών τους και στην Ελλάδα. Με δικαίωμα επιλογής σε ποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα θα φοιτήσουν. Αμφιβάλλει κανείς ότι η συνύπαρξη κρατικών και μη κρατικών ΑΕΙ θα προκαλέσει και έναν υγιή ανταγωνισμό λειτουργίας που ασφαλώς θα είναι υπέρ των φοιτητών; Αυτός ο ανταγωνισμός θα λειτουργήσει επίσης και ως πίεση προς τα ελληνικά ΑΕΙ ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία τους.
Τόσο απλά...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 5/10
Υπάρχει άρνηση και από κόμματα αλλά και από πανεπιστημιακούς στην ίδρυση ιδιωτικών Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στη χώρα μας, κατά το πρότυπο των ισχυόντων σε άλλες προηγμένες χώρες. Ένα επιχείρημα που προβάλλεται συνήθως είναι ότι προέχει η αναβάθμιση των δημοσίου χαρακτήρα ΑΕΙ, καθώς και ότι όποια καθυστέρηση στην αναβάθμιση αυτή οφείλεται στην έλλειψη κονδυλίων. Όμως, η ουσία είναι ότι, με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία, χιλιάδες Ελληνόπαιδες έχουν εξωθηθεί να φοιτήσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Διότι, ασφαλώς, εκτός από την εύκολη δικαιολογία σε αυτές τις περιπτώσεις, της έλλειψης κονδυλίων, το πανεπιστήμιο, για να λειτουργεί ως χώρος προηγμένης μάθησης και παραγωγής εγκεφάλων σε διάφορες επιστήμες, χρειάζεται πρωτίστως το ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό. Το οποίο, καλώς ή κακώς, επωμίζεται και αυτό ανάλογο ή και βαρύτερο φορτίο ευθύνης για το αν η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Ελλάδα λειτουργεί όπως τα Ιδρύματα, την έλευση των οποίων στην Ελλάδα δεν θέλει είτε μέρος της εγχώριας πανεπιστημιακής κοινότητας είτε ορισμένα κόμματα. Να υπενθυμίσουμε ότι όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης που είχαν διενεργηθεί στο παρελθόν αποκάλυπταν ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων τασσόταν υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι οι γονείς, που είναι ο έτερος σημαντικός παράγων που, πέραν των φοιτητών, ταλαιπωρείται από τον τρόπο λειτουργίας μέχρι σήμερα των κρατικών πανεπιστημίων, προσέβλεπε και προφανώς συνεχίζει να προσβλέπει και σε κάποια άλλα Ιδρύματα. Σε ΑΕΙ δηλαδή των οποίων η λειτουργία θα είναι απρόσκοπτη και θα είναι ταυτόσημη με εκείνη των στην αλλοδαπή αναλόγων Ιδρυμάτων.
Ποιος δεν έχει ακούσει γονιό να λέει για το ξενιτεμένο του παιδί «εκεί τουλάχιστον σπουδάζουν κανονικά, χωρίς καταλήψεις, αναβολές και απεργίες»! Και επίσης είναι λογική η απαίτηση των γονιών, που επωμίζονται το κόστος σπουδών και διαμονής του παιδιού τους στο εξωτερικό, να απαιτούν να υπάρχει η δυνατότητα φοίτησης των παιδιών τους και στην Ελλάδα. Με δικαίωμα επιλογής σε ποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα θα φοιτήσουν. Αμφιβάλλει κανείς ότι η συνύπαρξη κρατικών και μη κρατικών ΑΕΙ θα προκαλέσει και έναν υγιή ανταγωνισμό λειτουργίας που ασφαλώς θα είναι υπέρ των φοιτητών; Αυτός ο ανταγωνισμός θα λειτουργήσει επίσης και ως πίεση προς τα ελληνικά ΑΕΙ ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία τους.
Τόσο απλά...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 5/10
