Οι ομπρέλες του Χερβούργου
Πάντοτε οι ομπρέλες ήταν χρήσιμες, εκτός αν, όταν τις κρατάει κανείς, πνέει αντίθετος άνεμος, οπότε διπλώνονται ανάποδα, σου σκάνε στο κεφάλι και σε αναγκάζουν να πηγαίνεις σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θες να πας
Στην επικαιρότητα οι... ομπρέλες. Λογικό. Αφού έπιασαν τα πρωτοβρόχια.
Πάντοτε οι ομπρέλες ήταν χρήσιμες, εκτός αν, όταν τις κρατάει κανείς, πνέει αντίθετος άνεμος, οπότε διπλώνονται ανάποδα, σου σκάνε στο κεφάλι και σε αναγκάζουν να πηγαίνεις σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θες να πας. Συμβαίνει αυτό και στη ζωή, οπότε μπορεί να υποθέσεις ότι η ζωή σου δεν γίνεται ποδήλατο, που λέει και η έκφραση, αλλά και... ομπρέλα. Οι πιο γνωστές ομπρέλες είναι του... Χερβούργου. Το γνωστό μιούζικαλ, που ως μιούζικαλ μοιάζουν και μερικά πράγματα που γίνονται τελευταίως και στα οποία πρωταγωνιστούν ομπρέλες. Η διαφορά είναι ότι του Χερβούργου είχαν ποικιλία χρωμάτων, ενώ αυτές που ανοίγονται σε μας είναι μόνο κόκκινες. Ίσως ο εδώ σκηνοθέτης να μην είχε έμπνευση. Στις ομπρέλες του Χερβούργου, αν θυμάμαι καλά, μια κοπελίτσα που η μαμά της είχε ομπρελάδικο το οποίο δεν πήγαινε καθόλου καλά ερωτεύτηκε έναν νεαρό μηχανικό αυτοκινήτων.
Εδώ το σενάριο είναι λίγο διαφορετικό. Το ομπρελάδικο το έχει άνδρας. Που κι αυτό, όμως, δεν πάει καλά. Επίσης, η διαφορά στο σενάριο είναι ότι στο ελληνικό ομπρελάδικο δεν υπάρχουν έρωτες αλλά μίση. Μια άλλη διαφορά από τις ομπρέλες του Χερβούργου είναι ότι στο φιλμ για να σωθεί το ομπρελάδικο η μαμά της ερωτευμένης κοπελίτσας -που παρεμπιπτόντως ο μηχανικός την είχε καταστήσει έγκυο- την έπεισε να παντρευτεί έναν έμπορο πολύτιμων λίθων. Το κέρδος διπλό. Και η έγκυος δεν θα ήταν ατιμασμένη και εγκαταλελειμμένη και θα έπεφταν φράγκα στο ομπρελάδικο.
Στα καθ'ημάς, δηλαδή στις δικές μας ομπρέλες, δεν έχουμε εγκυμοσύνες και η λύση για τη χρεοκοπία του ομπρελάδικου είναι να ανοίξει ένα καινούργιο, με άλλο όνομα και με καλύτερες προοπτικές. Που δεν ξέρουμε, όμως, αν θα είναι καλύτερες, αν συνεχίσει να πουλάει μόνο κόκκινες ομπρέλες και όχι άλλων χρωμάτων. Φαντάζεστε μήπως κανέναν Παναθηναϊκάκια ή ΑΕΚτζή να κρατάει κόκκινη ομπρέλα άμα βρέχει. Α πα πα! Πάντως οι ομπρέλες, ό,τι χρώμα κι αν έχουν, πρέπει να είναι γερές. Να μην είναι λ.χ. κινέζικες, όπως αυτές οι τεράστιες που χωράνε ολόκληρη παρέα, αλλά που κάποια στιγμή οι βέργες τους βγαίνουν από τη θέση τους και κινδυνεύεις να στραβωθείς έτσι και τις ανοίξεις. Χρειαζόμαστε ομπρέλες για βροχή και ήλιο. Υπάρχουν και άλλοι βεβαίως που δεν τις χρειάζονται διότι φορούν αδιάβροχα. Για την ακρίβεια αμερικανικές νιτσεράδες.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 14/11
Πάντοτε οι ομπρέλες ήταν χρήσιμες, εκτός αν, όταν τις κρατάει κανείς, πνέει αντίθετος άνεμος, οπότε διπλώνονται ανάποδα, σου σκάνε στο κεφάλι και σε αναγκάζουν να πηγαίνεις σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θες να πας. Συμβαίνει αυτό και στη ζωή, οπότε μπορεί να υποθέσεις ότι η ζωή σου δεν γίνεται ποδήλατο, που λέει και η έκφραση, αλλά και... ομπρέλα. Οι πιο γνωστές ομπρέλες είναι του... Χερβούργου. Το γνωστό μιούζικαλ, που ως μιούζικαλ μοιάζουν και μερικά πράγματα που γίνονται τελευταίως και στα οποία πρωταγωνιστούν ομπρέλες. Η διαφορά είναι ότι του Χερβούργου είχαν ποικιλία χρωμάτων, ενώ αυτές που ανοίγονται σε μας είναι μόνο κόκκινες. Ίσως ο εδώ σκηνοθέτης να μην είχε έμπνευση. Στις ομπρέλες του Χερβούργου, αν θυμάμαι καλά, μια κοπελίτσα που η μαμά της είχε ομπρελάδικο το οποίο δεν πήγαινε καθόλου καλά ερωτεύτηκε έναν νεαρό μηχανικό αυτοκινήτων.
Εδώ το σενάριο είναι λίγο διαφορετικό. Το ομπρελάδικο το έχει άνδρας. Που κι αυτό, όμως, δεν πάει καλά. Επίσης, η διαφορά στο σενάριο είναι ότι στο ελληνικό ομπρελάδικο δεν υπάρχουν έρωτες αλλά μίση. Μια άλλη διαφορά από τις ομπρέλες του Χερβούργου είναι ότι στο φιλμ για να σωθεί το ομπρελάδικο η μαμά της ερωτευμένης κοπελίτσας -που παρεμπιπτόντως ο μηχανικός την είχε καταστήσει έγκυο- την έπεισε να παντρευτεί έναν έμπορο πολύτιμων λίθων. Το κέρδος διπλό. Και η έγκυος δεν θα ήταν ατιμασμένη και εγκαταλελειμμένη και θα έπεφταν φράγκα στο ομπρελάδικο.
Στα καθ'ημάς, δηλαδή στις δικές μας ομπρέλες, δεν έχουμε εγκυμοσύνες και η λύση για τη χρεοκοπία του ομπρελάδικου είναι να ανοίξει ένα καινούργιο, με άλλο όνομα και με καλύτερες προοπτικές. Που δεν ξέρουμε, όμως, αν θα είναι καλύτερες, αν συνεχίσει να πουλάει μόνο κόκκινες ομπρέλες και όχι άλλων χρωμάτων. Φαντάζεστε μήπως κανέναν Παναθηναϊκάκια ή ΑΕΚτζή να κρατάει κόκκινη ομπρέλα άμα βρέχει. Α πα πα! Πάντως οι ομπρέλες, ό,τι χρώμα κι αν έχουν, πρέπει να είναι γερές. Να μην είναι λ.χ. κινέζικες, όπως αυτές οι τεράστιες που χωράνε ολόκληρη παρέα, αλλά που κάποια στιγμή οι βέργες τους βγαίνουν από τη θέση τους και κινδυνεύεις να στραβωθείς έτσι και τις ανοίξεις. Χρειαζόμαστε ομπρέλες για βροχή και ήλιο. Υπάρχουν και άλλοι βεβαίως που δεν τις χρειάζονται διότι φορούν αδιάβροχα. Για την ακρίβεια αμερικανικές νιτσεράδες.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 14/11