Δεν χωρεί αμφιβολία ότι κυκλοφορούν πολύ περισσότερα οχήματα από αυτά που μπορεί να αντέξει το οδικό δίκτυο των πόλεων. Ειδικώς όσον αφορά την πρωτεύουσα, το πρόβλημα είναι οξύτατο, καθώς το κυκλοφοριακό προξενεί και διαταραχές στο… κυκλοφορικό. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από την κίνηση.

Ανοίγουμε μία παρένθεση για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις. Τα ταξί αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για τη μετακίνηση των πολιτών. Κυρίως αυτών που είτε δεν διαθέτουν μεταφορικό μέσο είτε δεν οδηγούν για διαφόρους λόγους. Ιδιαίτερα όσοι έχουν προβλήματα υγείας. Επομένως, η παρουσία τους είναι πολύ χρήσιμη. Άλλωστε, τα σημερινά ταξί, ιδίως αυτά που ανήκουν ή είναι συμβεβλημένα σε εταιρείες και οι οδηγοί τους δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που γνωρίζαμε ως ταξί και ως ταξιτζή στο παρελθόν. Παρ’ όλ’ αυτά, την ημέρα που είχαν απεργία τα ταξί -τα οποία την επαναλαμβάνουν-, η κίνηση ήταν περιορισμένη και πήγαινες με το ΙΧ σου άνετα στη δουλειά σου! Άρα, έχουν και αυτά μερίδιο στη συμφόρηση των δρόμων, ασχέτως της προαναφερθείσας χρησιμότητάς τους.

Επομένως, μία λύση είναι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα οποία θα τα χρησιμοποιεί περισσότερο ο κόσμος, μεγάλο μέρος του οποίου έχει διατηρήσει τις επιφυλάξεις που είχε αποκτήσει την περίοδο της πανδημίας… Θα πρέπει όμως να εκσυγχρονισθούν για να είναι ελκυστικά στο επιβατικό κοινό. Να διατηρούνται καθαρά, να έχουν ανέσεις και να εκτελούνται τα δρομολόγιά τους στην ώρα τους. Από την άλλη πλευρά, η λύση των λεωφορειόδρομων δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματική, δεδομένου ότι είναι αμφίβολο πόσο ταχύτερα θα πηγαίνουν τα λεωφορεία, ενώ υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που δεν θα αποσυμφορηθεί η κίνηση στους δρόμους. Συγκεκριμένα, κάτι που ήδη παρατηρείται είναι ότι με τη συμμόρφωση των οδηγών στην απαγόρευση κυκλοφορίας στις λεωφορειολωρίδες υπάρχει συμφόρηση στις υπόλοιπες με την πληθώρα των αυτοκινήτων και επομένως καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή. Το μποτιλιάρισμα εις βάρος των οδηγών.

Η λειτουργία του μετρό διευκόλυνε πολύ τα πράγματα και αυτός είναι ένας λόγος να επεκταθεί το δίκτυό του, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που διαθέτουν υπόγειο σιδηρόδρομο. Υπάρχει πολύς δρόμος να διανυθεί, τόσο για την ανάπτυξη ενός δικτύου μαζικών μεταφορών όσο και για την αλλαγή της νοοτροπίας των πολιτών. Παρηγοριά αποτελεί το γεγονός ότι και άλλες μεγαλουπόλεις δεν έχουν απαλλαγεί από τη συμφόρηση στους δρόμους.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5/12