Προχθές, το Σάββατο δηλαδή, ο πρωθυπουργός συγκάλεσε σύσκεψη στο Μαξίμου με αφορμή το τελευταίο επεισόδιο οπαδικής βίας και μάλιστα σε αγώνα που δεν ήταν ποδοσφαιρικός.

Βεβαίως, το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο όσον αφορά την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου των τελευταίων ετών. Όμως, επειδή το ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί σε δραστηριότητα οικονομική, με κοινωνικές μάλιστα διαστάσεις, παρόμοιες «εκδηλώσεις βίας» υποκρύπτουν μια σαθρή δομή τμήματος της κοινωνίας μας, έστω και αν ο χουλιγκανισμός των γηπέδων εκπορεύεται από λίγους. Τελικώς, όμως, οι πολλοί είναι αυτοί που, καθώς φαίνεται, συμβάλλουν στο να διαμορφώνεται το πλαίσιο που ευνοεί την κυριαρχία της βαρβαρότητας στα γήπεδα, μιας βαρβαρότητας που σε τελική ανάλυση ερμηνεύεται πολλές φορές και ως τρόπος εκτόνωσης μίας μερίδας της ίδιας μας της κοινωνίας.

Οι παλιοί συχνά έλεγαν ως σύσταση και προς τα παιδιά τους ότι «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω...». Αλλά ποιος δεν θα ήθελε να βλέπει στο γήπεδο οικογένειες να πηγαίνουν και φιλάθλους ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης να κάθονται μαζί και να πειράζει ο ένας τον άλλον, ανάλογα με την έκβαση του αγώνα, και να γελάνε μαζί; Ασφαλώς, υπάρχουν αρμοδιότεροι για να εντοπίσουν τις πραγματικές αιτίες της οπαδικής βίας πέραν του χουλιγκανισμού που έχει επεκταθεί και σε κοινωνικό επίπεδο. Όμως, δεν είναι τυχαίο ότι προ ετών πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξης (νυν Προστασίας του Πολίτη) είχε αποκαλύψει ότι για τα μέλη της 17 Νοέμβρη είχαν ψάξει και μεταξύ συνδέσμων οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων και μάλιστα με επιτυχία!

Ήλθε η ώρα να σταματήσει να διαιωνίζεται ένα είδος απαράδεκτης και προκλητικής βίας που αποτελεί μόνο αφορμή για αμπελοφιλοσοφίες στα τηλεοπτικά παράθυρα στα οποία το ερμηνεύουν απλώς ως ακραίο κοινωνικό φαινόμενο που θα πρέπει να το εξετάσουμε σοβαρά, όταν εκτός από τραυματίες θα έχουμε και νεκρούς. Που ήδη έχουμε θρηνήσει και τέτοιους. Απαιτείται πλέον για όσους συλλαμβάνονται ως υπαίτιοι επεισοδίων παραδειγματικές κυρώσεις, ώστε αυτές να δρουν και αποτρεπτικά, όπως έχει συμβεί στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό χώρο, απ’ όπου εξαλείφτηκε η βία και επέστρεψαν οι φίλαθλοι στα γήπεδα.

Κάτι τελευταίο. Τέτοιου είδους επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα για να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά χρειάζονται μια διακομματική συνεννόηση, την οποία πάντως δεν προσφέρει συνήθως η αντιπολίτευση όταν επιχειρεί μια προσέγγιση στο ζήτημα μέσα από ένα καθαρώς αντιπολιτευτικό πρίσμα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 11/12