Έχει ενδιαφέρον -διότι συνιστά και αντίλογο σε όλους όσοι μέμφονται την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης-, η ακτινογραφία των αποτελεσμάτων της κάλπης των ευρωεκλογών. Θα πει, βεβαίως, κάποιος, μα δεν είχαμε εθνικές εκλογές ώστε να είναι πιο αυθεντική η εκλογική βούληση αυτών που ψήφισαν. Σωστό εν μέρει, γιατί κατά τα άλλα κυριαρχεί και το συμπέρασμα-καραμέλα, ότι ακριβώς επειδή δεν κρινόταν η κυβερνητική σταθερότητα, ο καθένας μπορούσε να ψηφίσει εκφράζοντας εκ του ασφαλούς τη δυσαρέσκειά του για κάποια κυβερνητική πολιτική που θεωρούσε ότι τον έθιγε.

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Προωθήθηκε ρύθμιση για τον υπολογισμό του τεκμαρτού εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών. Προκλήθηκαν αντιδράσεις με βασικό επιχείρημα ότι αυτή η προσέγγιση είναι άδικη. Όμως, από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προέκυψε ότι η Νέα Δημοκρατία στους ελεύθερους επαγγελματίες πήρε ένα υψηλό ποσοστό, όσο περίπου το συνολικό ποσοστό της ανά την επικράτεια και μάλιστα με δεκαεπτά ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από το δεύτερο και το τρίτο κόμμα, που η αριστεροσοσιαλιστική ιδεολογία τους έχει κρίνει αρνητικά το κυβερνητικό μέτρο. Τι σημαίνει αυτό; Αν όχι ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες αποδέχτηκαν σε μεγάλη πλειονότητα το μέτρο, ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στους άλλους ώστε να τους υπερψηφίσουν στέλνοντας το μήνυμα πως υφίσταται εναλλακτική κυβερνητική λύση.

Στους αγρότες τα ίδια. Δηλαδή, η τάξη που είχε κλείσει την Αθήνα με τα τρακτέρ προ μηνών, διαμαρτυρόμενη για την αγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προτίμησε τη ΝΔ έναντι των άλλων κομμάτων. Μεγαλύτερη μάλιστα η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με εκείνη που αφορούσε τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Η ακρίβεια είναι ένα άλλο φλέγον ζήτημα και δικαιολογημένα η ελληνική κοινωνία εξανίσταται για τις τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Και όμως, στην ανάλυση των αποτελεσμάτων προκύπτει ότι στα νοικοκυριά, που δυσανασχετούν δικαιολογημένα, η ΝΔ πήρε το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό, 34%! Δεκαεπτά ολόκληρες μονάδες μπροστά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είκοσι μία από το ΠΑΣΟΚ, τα δύο κόμματα δηλαδή που είχαν κάνει προεκλογική παντιέρα την ακρίβεια, αν και δεν επρόκειτο για εθνικές εκλογές.

Για την τάξη των συνταξιούχων ήταν αυτονόητη η επικράτηση και μάλιστα με το μεγαλύτερο ποσοστό της ΝΔ, ενώ οι αυξήσεις στο Δημόσιο όπως και οι διαδοχικές αυξήσεις του κατώτατου μισθού ήταν φυσικό να συμβάλουν στην ψήφιση του κυβερνώντος κόμματος έναντι των άλλων κομμάτων. Όμως, επειδή ορθώς μεν λέγεται ότι εστάλη με το αποτέλεσμα ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση, οι παραπάνω διαπιστώσεις συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι ηχηρότερο είναι το μήνυμα που εστάλη στα δύο κόμματα που διαγκωνίζονται για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως πρώτο βήμα προς την εξουσία. Είναι μήνυμα αξιοπιστίας, που δεν τη διαβλέπουν σε αυτά οι πολίτες. 


*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»