Η παγκόσμια Ιστορία είναι γεμάτη με ψευδαισθήσεις, τις οποίες καλλιεργούν επιτήδειοι εν δυνάμει ηγέτες στους λαούς προκειμένου να έχουν προσωπικά οφέλη. Δηλαδή να
πάρουν στα χέρια τους την εξουσία. Μία τέτοια περίπτωση είναι και του Ιράν, καθώς από την καταπίεση του δυτικόστροφου καθεστώτος του Σάχη της δυναστείας των Παχλαβί πέρασε σε ένα θεοκρατικό αυταρχικό καθεστώς, αυτό της λεγόμενης ισλαμικής δημοκρατίας. Η έννοια της δημοκρατίας εντός βεβαίως πολλών εισαγωγικών.

Το καθεστώς αυτό εγκαθιδρύθηκε ως γνωστόν από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, η σταθεροποίηση του οποίου ήταν ιδιαίτερα αιμοσταγής. Από τις αρχές του 1979, όταν δηλαδή άλλαξε το
καθεστώς από τη μοναρχία σε αυτό που είναι μέχρι σήμερα και μέσα σε δύο χρόνια, ο Χομεϊνί και οι μουλάδες του είχαν εκτελέσει περί τους 500 πολιτικούς αντιπάλους τους με
τις αστείες κατηγορίες που κάθε απολυταρχικό καθεστώς εφευρίσκει και κυρίως ως αντιεπαναστάτες, που είναι η συνήθης κατηγορία όταν η αλλαγή έχει προκύψει από μία επανάσταση.Όπως αυτή δηλαδή που έριξε τον Σάχη. Η άλλη συνήθης κατηγορία αυτού του είδους των δικτατορικών καθεστώτων είναι η διαφθορά, υποτίθεται, των αντιπάλων αλλά και όσων στο μέλλον οι δικτάτορες θεωρούν ότι μπορεί να είναι αντίθετοι στα σχέδιά τους. Και όπως καταλαβαίνει κανείς, το αιμοσταγές θεοκρατικό καθεστώς δεν σταμάτησε στους 500. Μέσα στα πρώτα εννέα χρόνια από την εγκαθίδρυση της ισλαμικής δημοκρατίας είχαν εκτελεστεί περισσότεροι από 10.500 αντιφρονούντες, οι περισσότεροι με απαγχονισμό.

Και πώς θεμελιώνεται η προαναφερθείσα ψευδαίσθηση του ιρανικού λαού; Πρωτ΄ απ’ όλα το έχουν νιώσει στο πετσί τους οι γυναίκες του Ιράν οι οποίες στερούνται κάθε δικαιώματος, ούσες αθύρματα στα χέρια των ανδρών και των Φρουρών της Επανάστασης. Η επανάσταση των μουλάδων είχε υποσχεθεί ελευθερία έναντι του αυταρχικού καθεστώτος του Σάχη. Στη θέση των όσων είχαν υποσχεθεί, είχαν εισαχθεί νόμοι που απαγόρευαν την αυτονομία των γυναικών, την ελευθερία της έκφρασης, επέβαλαν τη λογοκρισία και τον περιορισμό της κριτικής. Οι ανισότητες δεν περιορίστηκαν αλλά διευρύνθηκαν και το Ιράν μετεξελίχθηκε σε μία ισλαμική φυλακή. Είναι μία στυγνή δικτατορία που σκοτώνει ανεξέλεγκτα όποιον θεωρεί αντίπαλο και ούτε λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα. Και πέραν όλων αυτών, δεδομένης της αναταραχής στη Μέση Ανατολή, το Ιράν είναι και ο μέντορας της διεθνούς τρομοκρατίας την οποία οι γνωστές αραβικές παραστρατιωτικές ομάδες χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια για την προώθηση υποτίθεται των αιτημάτων των Παλαιστινίων και βεβαίως έχουν στόχο το Ισραήλ, το οποίο οι εξτρεμιστές θέλουν να εξαλειφθεί από τον χάρτη.

Ποιος άραγε θα ήθελε ένα καθεστώς, που υιοθετηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο την τρομοκρατία, να διαθέτει πυρηνικά; Ή μήπως δεν είναι εύλογο το αίτημα των Ιρανών που ζουν
στο εξωτερικό, όταν καλούν το Ισραήλ να…απελευθερώσει το Ιράν ;