Δεν έχω δει να δημοσιεύονται τίποτε αποτελέσματα από το ερωτηματολόγιο στο οποίο έχουν κληθεί να απαντήσουν οι πολίτες αξιολογώντας τις Υπηρεσίες του Δημοσίου με τις οποίες έχουν έλθει σε συναλλαγή. Αν είχαν καλή εμπειρία ή πικρή. Φαντάζομαι να μην έχει λήξει καμία προθεσμία υποβολής των απαντήσεων, ώστε να συμπεριληφθεί και η άποψη της κοινωνίας γι’ αυτό που συνέβη με την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πατρών, παρά το γεγονός, βεβαίως, ότι η σχετική αξιολόγηση των πολιτών δεν θα προκύπτει από… προσωπική τους εμπειρία ή από εμπειρία συγγενών τους - κούφια να ’ναι η ώρα. Όμως γιατί να μην εκφράζεται και η άποψη της κοινωνίας για όσα ευτράπελα αποκαλύπτονται περί το Δημόσιο και να περιορίζεται μόνο η αξιολόγηση έπειτα από προσωπικές εμπειρίες;

Εν πάση περιπτώσει, η υπόθεση της συγκεκριμένης Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, που δικαιολογημένα ξηλώθηκε, θα μπορούσε να είναι μια μικρογραφία και άλλων δημόσιων υπηρεσιών για τη λειτουργία των οποίων τα ανέκδοτα από πραγματικά περιστατικά είναι αναρίθμητα. Στην Υπηρεσία αυτή, λοιπόν, των Πατρών αποκαλύφθηκε ότι οι συνθήκες λειτουργίας της περιλάμβαναν και τη συγκατοίκηση τρωκτικών, πέραν του ότι διαπιστώθηκαν υποθέσεις που δεν είχαν ερευνηθεί, φάκελοι ελλιπείς, ποινικές ευθύνες από ιατρικές παραλείψεις και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους… Βεβαίως στη συγκεκριμένη Υπηρεσία δεν είδαν να λειτουργεί στα γραφεία της κανένα παράνομο ραφτάδικο ή οδοντιατρείο, όπως είχε ανακαλύψει ο Πάγκαλος στο υπουργείο Εμπορίου όταν ήταν υπουργός και σας έχω αναφέρει και λεπτομέρειες σπαρταριστές σε σημείωμα προηγούμενων μηνών. Οπωσδήποτε όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν και μια Υπηρεσία υπόδειγμα. Για την αποκάλυψη της ανικανότητας στη λειτουργία της -και αυτών που τη στελέχωναν βεβαίωςέπρεπε να έχουν χαθεί προηγουμένως οκτώ ζωές και ποιος ξέρει και τι άλλες γνωματεύσεις παρόμοιες είχαν γίνει για ανθρώπους που τους είχε φάει το σκοτάδι!

Οι αντιλήψεις των πολιτών, οι οποίοι συνήθως ως φορολογούμενοι πληρώνουν τα σπασμένα, δεν παρουσιάζουν καμία επιφύλαξη σε σχέση με το τι πρέπει να γίνει στο ελληνικό Δημόσιο. Θα πείτε δικαιολογημένα: Δεν πρέπει να υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες; Βεβαίως και πρέπει. Αρκεί να υπάρχει αξιολόγηση, κανονική και με κυρώσεις, όταν διαπιστώνονται παρατράγουδα ή ανικανότητες, αλλά και ορθή κατανομή, ώστε άλλες υπηρεσίες να μην είναι χωρίς προσωπικό και άλλες με πλεονάζον.

Η επανίδρυση του κράτους είναι και θέμα αναδιάρθρωσης του Δημοσίου. Το οποίο πάντως, στην περίπτωση που ο υδροκεφαλισμός του είναι η αιτία του κακού, δεν μειώνεται μόνο με αποφυγή νέων προσλήψεων, αλλά και με την αποπομπή των ανίκανων ύστερα από πραγματική και δίκαιη αξιολόγηση. Μόνο από την προσωπική του εμπειρία από τη συναλλαγή του με το Δημόσιο έχει ο καθένας παραδείγματα από την εξυπηρέτησή του ότι οι δύο στους πέντε υπαλλήλους είναι άχρηστοι.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή