Δεν ξέρω τι κατάλαβε όποιος διάβασε τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στην αξέχαστη περίοδο του καλοκαιριού του 2015 και αφού είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα-παρωδία. Σίγουρα λίγα πράγματα, καθώς η συμφωνία στην οποία θα κατέληγαν οι συμμετέχοντες ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένη. Ποιος θα ήθελε μπελάδες και μάλιστα να θεωρηθεί υπεύθυνος γι’ αυτούς; Ούτε καν ο εμπνευστής του δημοψηφίσματος που είχε προηγηθεί. Οπότε μένει το ερώτημα γιατί έγινε το δημοψήφισμα εκείνο.

Πρώτα απ’ όλα έγινε διότι τα δημοψηφίσματα στη χώρα μας, ενώ δείχνουν -υποτίθεται- την αποδοχή μιας άμεσης δημοκρατίας, εντούτοις, όταν αυτός που τα προωθεί έχει άλλα στο μυαλό του, αυτομάτως δεν έχουν την ισχύ των δημοψηφισμάτων που κάνουν κάποια καντόνια στην Ελβετία για να πάρουν τη γνώμη του κόσμου τι ώρα θα περνούν τα απορριμματοφόρα για να μαζεύουν τα σκουπίδια ή αν οι σημάνσεις στους δρόμους θα είναι με μπλε σκούρο ή μπλε του ουρανού. Δημοψηφίσματα υποτίθεται ότι διενεργούνται για κρίσιμα εθνικά θέματα ή και για νομοσχέδια που άπτονται κρίσιμων κοινωνικών θεμάτων - πλην δημοσιονομικών. Αλίμονο αν για το πώς θα είναι ο προϋπολογισμός π.χ. θα παίρναμε τη γνώμη και των κατοίκων της Κάτω Αγουλινίτσας.

Βεβαίως, στο δημοψήφισμα που προκάλεσε η για πρώτη φορά Αριστερά το κρίσιμο το δημιούργησε η ίδια. Και θέλησε μάλιστα να λάβει τη σύμφωνη γνώμη του λαού, έχοντας προηγουμένως υπόψη να τη γράψει στα παλαιότερα υποδήματά της έτσι και το πόπολο έβγαζε κάτι που δεν τη συνέφερε. Δημοψήφισμα είχε επιχειρήσει -για την ακρίβεια είχε απειλήσει με δημοψήφισμα- και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά δεν φτούρησε. Απλώς αυτός αναγκάστηκε να φύγει τελικώς. Οπότε το συμπέρασμα για τα δημοψηφίσματα στα οποία έχουν μια ροπή ορισμένοι έχει δύο σκέλη: Το πρώτο είναι τι τα απειλείς και τι τα κάνεις, αφού στην πρώτη περίπτωση θα κάνεις πίσω και στη δεύτερη θα τα ερμηνεύσεις λες και μεταφράζεις σανσκριτικά. Το δεύτερο σκέλος του συμπεράσματος είναι ότι όσοι θεωρούν πως διέξοδος για την πολιτική τους ή για τις αποφάσεις που δεν τολμούν να πάρουν είναι η μετάθεση της ευθύνης στον κοσμάκη, θα έπρεπε να ξεφυλλίσουν λίγο τις σελίδες της Ιστορίας.

Όπου δημοψηφίσματα γίνονταν για να δούμε αν θα έχουμε βασιλιά ή πρόεδρο. Και δώσ’ του κι από την αρχή, διότι άλλοτε θέλαμε κορόνα και άλλοτε απλό κοστούμι. Άντε και ρεντιγκότα, ανάλογα με την εποχή. Βέβαια άλλο η Ιστορία και άλλο να σου βάζει αυτή ιδέες στο μυαλό σε σχέση με το τι γινόταν παλιά. Υπ’ αυτήν την έννοια είναι προτιμότερα τα δημοψηφίσματα τύπου Τσίπρα και Παπανδρέου, που ξέρουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, αφού αυτοί το προσδιορίζουν. Διότι στα άλλα δεν γουστάρει ο λαός τις κωλοτούμπες. 


Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή