Την ώρα που έχουν σφίξει όχι μόνον οι ζέστες αλλά και τα περιθώρια εφαρμογής μεταρρυθμίσεων στο ελληνικό κράτος, διότι τόσα χρόνια δεν θέλαμε να κάνουμε τα απαραίτητα -όχι εμείς, βεβαίως, αλλά οι κυβερνήσεις- καλό είναι να θυμηθούμε ποιοι και πώς κατάντησαν... τσίρκο την Ελλάδα!

Έχει σημασία δε η κατά καιρούς ανασκόπηση του παρελθόντος, διότι οι υπεύθυνοι για την πορεία της χώρας προς την «τσιρκοποίηση» έχουν την κατ’ αυτούς θεμιτή φιλοδοξία να μας κυβερνήσουν και πάλι. Βεβαίως, θα προσέθετα ότι μαζί με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να αλλάξει και η νοοτροπία η οποία διακατείχε κάποτε το πολιτικό σύστημα. Και σύμφωνα με την οποία, αν εξυπηρετούνται τα αιτήματα κάθε τάξεως, οι ικανοποιούντες τα αιτήματά της θα έχουν την εκλογική της εύνοια.

Έτσι όμως φτάσαμε στο σημείο να είναι η Ελλάδα το κράτος-τσίρκο που περιγράφεται κατωτέρω και αποτέλεσμα του οποίου υπήρξε και η αποκάλυψη προ δύο μηνών της απάτης με τις αγροτικές επιδοτήσεις.

Να μερικά παραδείγματα... κοινωνικοποιήσεων εκ του παρελθόντος που επιβεβαιώνουν την «τσιρκοποίηση».

  • Ποιος αστραποβόλος νους ποίου πολιτικού δημιούργησε το πλήθος των δημόσιων οργανισμών; Έτσι, διερωτάται κανείς: Γιατί έπρεπε να είναι δημόσιος οργανισμός το Εθνικό Σκοπευτήριο Χανίων; Τι εξυπηρετούσαν, εκτός απο κάποια βολέματα, ο Σταθμός Ελέγχου Κάπρων(!) ή η εταιρεία «Ψηφιακές Ενισχύσεις»; Ή η Εταιρεία Τεχνολογικής Ανάπτυξης Κλωστοϋφαντουργίας, Ένδυσης και Ινών; Τι απέδωσε η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης ή το Κέντρο Επιμόρφωσης Δασικών Υπαλλήλων, πλην των παχυλών, ίσως, μισθών των διοριζομένων σε όλα αυτά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις;
  • Ποια οικονομική διάνοια είχε καθιερώσει, στο πέρασμα του χρόνου, τα επιδόματα επειδή, λέει, δεν θα ήταν δυνατόν να δίνονται αυξήσεις μισθών σε ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, εξαιτίας της παρανοϊκής διαμόρφωσης του μισθολογίου στο Δημόσιο; Γιατί λ.χ. πρέπει να παίρνει επίδομα παραγωγικότητας το επιστημονικό προσωπικό των ανεξάρτητων διοικητικών Αρχών; Και γιατί έπρεπε να υπάρχει κίνητρο απόδοσης σε υπαλλήλους, τη στιγμή μάλιστα που αυτό χορηγείται ανεξαρτήτως... απόδοσης; Και γενικώς τι ήταν αυτά τα πριμ παραγωγικότητας στο Δημόσιο που καταβάλλονταν σε όλους ανεξαρτήτως της παραγωγικότητάς τους; Είναι ή δεν είναι πολιτικά ρουσφέτια και βλακώδης κολακεία της εκλογικής πελατείας από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις;
  • Αμ, τα βαρέα και ανθυγιεινά; Γιατί ήταν ανθυγιεινό το επάγγελμα του φύλακα της φορτηγίδος ή των εισπρακτόρων στα ΗΛΠΑΠ; Ένας υπάλληλος γραφείου σε διυλιστήριο ή ο διακοσμητής σε υαλουργία τι βαρύ επάγγελμα κάνει; Υποπτεύομαι δε ότι και ο Φιλίπ Νουαρέ, ως χειριστής μηχανήματος προβολής στο «Σινεμά ο Παράδεισος» λογιζόταν ως εργάτης βαρέος και ανθυγιεινού επαγγέλματος, όπως εδώ. Άραγε η κατάργηση όλων αυτών των παρανοϊκών -χωρίς πράγματι να ξέρουμε τι έχει καταργηθεί και τι όχι, όπως δεν γνωρίζαμε και τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων θεωρείται αντεργατική επέλαση;