Πολλά πράγματα συνήθως μας λείπουν, όμως ποτέ δεν εξετάζουμε αν λείπουμε εμείς σε αυτά. Μου ήλθε στο νου η αμπελοφιλοσοφική αυτή διάσταση των πραγμάτων διαβάζοντας μια συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» ενός φερέλπιδος της πολιτικής, που βάσκανος μοίρα μάς όρισε κιόλας να μας κυβερνήσει. Και ο οποίος αποκάλυψε στη συνέντευξη εκείνη, μεταξύ άλλων, ότι του λείπει η πολιτική. Οπότε λογικό ήταν να σκεφτώ κι εγώ ότι μπορεί να του λείπουμε, αλλά δεν ρωτάει κι αν μας λείπει;

Φαντάζομαι να αντιληφθήκατε για ποιον πρόκειται και όσοι δεν το αντιλήφθηκαν θα το καταλάβουν μόλις ανακοινώσει το δικό του νέο κόμμα. Για το οποίο μας ετοιμάζει διακριτικά με την παραπάνω νοσταλγία του για μας. Βεβαίως, εκτός από τη νοσταλγία του αυτή θέλησε, όπως τόνισε, να πει και ορισμένες αλήθειες. Μία από αυτές είναι η δικαιολόγηση της κωλοτούμπας, που χάρη σε αυτόν έγινε και ειρωνικός πολιτικός όρος διεθνώς, για την αθέτηση όσων παραπλανητικώς λένε οι πολιτικοί στο πόπολο.

Είπε λοιπόν ότι «χάρη σε αυτό που οι πολιτικοί μου αντίπαλοι αποκαλούν “κωλoτούμπα”, η Ελλάδα είναι σήμερα μια κανονική χώρα που δεν βρίσκεται πλέον υπό διεθνή εποπτεία». Κατ’ αρχάς αυτό μπορεί να παρομοιαστεί με το εξής ευτράπελο: Έχω μπροστά μου τον Τζιμ Λόντο -τον γνωστό Ελληνοαμερικανό ανίκητο παλαιστή παλαιότερων χρόνων- και του λέω κατάμουτρα: «Θα σε σκίσω, ρε...».

Και βεβαίως μετά, επειδή πρυτανεύει η λογική, το βάζω στα πόδια μονολογώντας: «Τρεχάτε, ποδαράκια μου, να μη σας χ...ει ο κ....ος»! Αυτή είναι η πρώτη ερμηνεία της τσίπρειας αλήθειας. Η δεύτερη είναι ότι η Ελλάδα σήμερα είναι μια κανονική χώρα επειδή ξύπνησε κάποια στιγμή ο λαός, «μαύρισε» στις εκλογές αυτόν που τώρα έχει επιθυμήσει τον λαό που τον «μαύρισε», και ήλθε στα πράγματα μία άλλη κυβέρνηση, η οποία έβαλε τάξη στα οικονομικά και έκανε τα αυτονόητα στην κυβερνητική διαχείριση, που επί μία τετραετία είχαν αντικατασταθεί από αριστερούς πειραματισμούς με... ινδικά χοιρίδια έναν ολόκληρο λαό. Ο οποίος προφανώς δεν κατάλαβε τη σημασία της κωλοτούμπας και γι’ αυτό τον έβαλε στο πολιτικό περιθώριο.

Με ποσοστά επιχείρησε δε να πείσει πόσο καλά περνούσε επί των ημερών του ο κοσμάκης. Στατιστική, στατιστική, καταραμένα ψέματα, που έλεγε και ο Τσόρτσιλ. Διότι με τα ποσοστά που ανέφερε στη συνέντευξη προσπαθεί να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει το τι τράβηξαν συνταξιούχοι και μισθωτοί, οι πρώτοι με πάνω από είκοσι περικοπές και οι δεύτεροι και με την αύξηση της φορολογίας.

Πού είναι η... σεισάχθεια που είχε υποσχεθεί, τι έγινε το... ΕΚΑΣ και η αύξηση του κατώτατου μισθού; Εδώ είναι η Ρόδος, εδώ και το πήδημα. Θα φανεί η αποδοχή της νέας παρουσίας του στο... χειροκρότημα. Το οποίο βεβαίως είναι συνάρτηση της μνήμης των παθόντων.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή