Πριν από 35 χρόνια -ναι, τόσα- σε ένα από τα σημειώματά του ο Ουμπέρτο Έκο, προφητικός, προέβλεπε ότι η Ευρώπη θα γίνει Αφρο-Ευρώπη, αναφερόμενος βεβαίως στο μείζον, από τότε, ζήτημα του Μεταναστευτικού, το οποίο δεν το αποκαλούσε ακριβώς έτσι, αλλά αντιθέτως επέλεγε για το φαινόμενο αυτό την ευρύτερη έννοια της μετακίνησης πληθυσμών! Δεν συμφωνεί δε με τον όρο «μετανάστευση», διότι ο όρος αυτός ανταποκρίνεται στο φαινόμενο που μερικές εκατοντάδες κάτοικοι μιας χώρας με υπερ- πληθυσμό θέλουν να πάνε να ζήσουν σε μια άλλη χώρα. Αντιθέτως, όσον αφορά ειδικότερα την Ευρώπη, κατά τον Έκο, βρισκόμαστε σε ένα φαινόμενο μετακίνησης πληθυσμών. Όχι όπως τα παλιά χρόνια με τις εισβολές βαρβάρων. 

Σήμερα, υποστήριζε ο Έκο, δεν βρισκόμαστε σε ένα φαινόμενο μετανάστευσης. Βεβαίως η μετακίνηση πληθυσμών δεν γίνεται με τη βίαιη και σαρωτική μορφή που είχαν οι εισβολές των γερμανικών λαών σε Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία... Δεν έχει την αργή κίνηση της ακαθόριστης εκείνης ροής που οδήγησε κάποιους άγνωστους λαούς από την Ασία στην Ωκεανία πάνω στις στενές λωρίδες γης που σήμερα είναι σκεπασμένες από τη θάλασσα.

Όμως είναι μετακινήσεις που γίνονται διακριτικά, σταδιακά και συνεχώς, και έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες. Και δεν χρειάζονται αιώνες για τις πληθυσμιακές αλλοιώσεις που επιφέρουν, αλλά μόνο δεκαετίες. Και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια εθνική αναδιάρθρωση στις χώρες προορισμού, μια αναπόφευκτη αλλαγή στα ήθη, μια ασυγκράτητη διασταύρωση που θα αλλάξει στατιστικά το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών σε ολόκληρο τον πληθυσμό, όπως ακριβώς λίγοι Νορμανδοί εγκατέστησαν στη Σικελία απογόνους ξανθούς και με γαλανά μάτια.

Και καταλήγει ο Έκο: Οι μετακινήσεις δεν σταματούν. Απλούστατα ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε μια νέα εποχή, την εποχή της αφροευρωπαϊκής κουλτούρας.

Βεβαίως ο Έκο, επηρεασμένος προφανώς από το ότι στη χώρα του ήδη από την εποχή που τα έγραφε αυτά η μετακίνηση των πληθυσμών, όπως του αρέσει να αποκαλεί τις ροές, προερχόταν από την κοντινή Αφρική, παρέλειψε να κάνει λόγο για την ισλαμική διείσδυση στη χριστιανική Ευρώπη που είναι αυτή κυρίως που μεταβάλλει τα ήθη. Κάτι που έχει μεγαλύτερη σημασία από το αν γίνονται τα δέρματα και τα μαλλιά περισσότερο σκουρόχρωμα. Ίσως τότε να μιλούσε για την Αφρο-Ισλαμο-Ευρώπη.

Εν πάση περιπτώσει, οι σημερινές συνθήκες στην Ευρώπη και ειδικά στις χώρες του Νότου, που δέχονται και την πιο μεγάλη μεταναστευτική πίεση ή, κατά Έκο, την πιο μεγάλη πίεση από μετακινήσεις πληθυσμών, επιβεβαιώνουν απόλυτα τον μακαρίτη Ιταλό σημειολόγο - κάθε άλλο παρά συνωμοσιολόγο. Βεβαίως, αν η Ευρώπη τον είχε ακούσει τότε που τα έγραφε, δηλαδή πριν από 35 χρόνια, τώρα δεν θα ήταν υποχρεωμένη να λάβει ευρείας εκτάσεως απωθητικά μέτρα, ορισμένα εκ των οποίων μπορεί να μοιάζουν και απάνθρωπα στα μάτια των εξαθλιωμένων.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή