Σήμερα έχει προκηρυχθεί γενική απεργία, διότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των δημοσίων υπαλλήλων αντιδρούν στον νέο Πειθαρχικό Κώδικα, στις αξιολογήσεις κ.ά., που ασφαλώς δεν ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο εκτός Δημοσίου. Διαφωνούν συνολικά, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά αν διαφωνούν και με συγκεκριμένες προβλέψεις που αποτελούν αφορμή για την παραπομπή του υπαλλήλου στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Μάλλον ακούσια παράβλεψη θα είναι αυτή η μη εξειδίκευση κάποιων αντιρρήσεων, διότι θα ήταν ανήκουστο να υπήρχε διαφωνία για παραπομπές για σεξουαλική παρενόχληση στην υπηρεσία ή για εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα ή για «λαδώματα».

Βεβαίως θέλει πολλή ερμηνεία ο χαρακτηρισμός αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός υπηρεσίας. Εκτός υπηρεσίας λ.χ. φαντάζομαι ότι είναι ανάξια διαγωγή το να πιάσουν κάποιον να καπνίζει μπάφο. Από την άλλη, ήταν άραγε ανάξια συμπεριφορά απέναντί μου αυτό που μου είχε τύχει, όταν ήλθε η σειρά μου σε δημόσια υπηρεσία και ο υπάλληλος που επρόκειτο να με εξυπηρετήσει σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στην τουαλέτα, προφανώς νομίζοντας ότι είχε άπλετο χρόνο για την αφόδευσή του καθώς είχε πάρει και πολυσέλιδο περιοδικό μαζί του;

Έχω αναφερθεί και με άλλη σχετική ευκαιρία στο βιβλίο του Θόδωρου Πάγκαλου που έχει τίτλο «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη», στο οποίο, με τον ωμό τρόπο που έλεγε συγκεκριμένες αλήθειες, ο μακαρίτης περιγράφει τις εμπειρίες του από τον δημόσιο τομέα που είχε αποκτήσει ως υπουργός, επί σειράν ετών. Να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναφέρει:

«...Κατά τη διάρκεια του ωραρίου, πολλοί υπάλληλοι εγκατέλειπαν το κτίριο του υπουργείου [του οποίου ήταν επικεφαλής] και πήγαιναν να κάνουν διάφορες άλλες δουλειές στα πέριξ. Είδα μια μέρα κάποιον ο οποίος στις 11 το πρωί πουλούσε ψωμί σ’ ένα πρατήριο που τυπικά ανήκε στη γυναίκα του και βρισκόταν κάπου στην οδό Βερανζέρου. Αποφάσισα να κλειδώνω όλες τις πόρτες και να τις ανοίγω την ώρα που έληγε το ωράριο, με μια δυνατότητα βέβαια εξόδου για έκτακτους λόγους που θα δινόταν αποκλειστικά από το γραφείο μου...». Φαντάζομαι ότι παρόμοιες «δραστηριότητες» δικαιολογούν να παραπεμφθεί κάποιος σε πειθαρχικό συμβούλιο. Ή όχι;

Βεβαίως και όλα τα παραπάνω δεν δικαιολογούν νεοφιλελεύθερους ακροβατισμούς που λένε ότι το Δημόσιο είναι άχρηστο ή δεν έπρεπε να υπάρχει. Κανένα κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς δημόσιες υπηρεσίες. Άλλο όμως αυτό και άλλο να στελεχώνεται από υπαλλήλους που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, εκθέτουν το Δημόσιο ή βολεύονται πίσω από τη μονιμότητά τους. Με άλλα λόγια, η απεργία ως αντίδραση στις προβλέψεις για τη διόρθωση ημαρτημένων του δημοσίου τομέα μπορεί να δημιουργεί εύλογες υποψίες για ακραίες συντεχνιακές αντιλήψεις στον υπόλοιπο κόσμο, που από εργασιακής τουλάχιστον πλευράς δεν έχει την ασφάλεια των εργαζομένων στο Δημόσιο...

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή