Έγραφα τις προάλλες για τον παραδοσιακό όσο και διαχρονικό έρωτα της Γερμανίας με την Τουρκία, με αφορμή το «πράσινο φως» που άναψε η γερμανική κυβέρνηση για την πώληση του Eurofighter στους ατίθασους γείτονές μας. Οι Γερμανοί από παλιά ήταν συνήθεις ανακατωσούρηδες, οι οποίοι πάντως τώρα πληρώνουν και αυτοί τη νύφη μετά την κρίση που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τα συμπαρομαρτούντα ενεργειακά προβλήματα. Και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα κάποια στιγμή να υποστεί ρωγμές ο γερμανογαλλικός άξονας, ο οποίος βεβαίως υπήρξε συγκυριακός, καθώς η γαλλική μνήμη δεν διαγράφει την Αλσατία και τη Λωρραίνη, αλλά και πολλά άλλα γερμανικά τερτίπια σε βάρος των Γάλλων.

Επομένως, για να επισημάνω ότι το παρελθόν των γαλλογερμανικών σχέσεων έχει βάθος, να σας πω ότι αυτήν την αστεία ιστορία που ακολουθεί και που είναι χαρακτηριστική της γερμανικής αντίληψης δεν την αλίευσα από κάποιο αμελητέο έντυπο, αλλά από τη «Monde diplomatique». Και δείχνει βεβαίως τις διαχρονικές διαθέσεις των Γάλλων απέναντι στους Γερμανούς.

Επιπλέον, την εποχή που γράφτηκε η ιστορία αυτή, ακόμη και η Γαλλία υπέφερε από την εμμονική στάση του διδύμου Μέρκελ και Σόιμπλε, που ήθελε να επιβάλει έναν μηχανισμό δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρώπη ο οποίος παρήγαγε ύφεση, όπως αποδείχθηκε στην πράξη: «σκότωσε» τις ευπαθέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες και, το κυριότερο, έθεσε σε κίνδυνο την επιβίωση του ευρώ.

Στα χρόνια λοιπόν της Γαλλικής Επανάστασης, λέει η ιστορία, οι εξεγερμένοι Γάλλοι μέσα στις συλλήψεις που έκαναν συνέλαβαν και τρεις ευγενείς που παρεπιδημούσαν στην αυλή του Λουδοβίκου. Ο ένας ήταν Άγγλος, ο άλλος Γάλλος και ο τρίτος Γερμανός. Τους πέρασαν από λαϊκό δικαστήριο, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι εξεγερμένοι για όποιον θεωρούσαν αντίπαλό τους και βεβαίως η απόφαση ήταν να τους στείλουν στην γκιλοτίνα. Κάποια στιγμή λίγο πριν του πάρουν το κεφάλι, ρώτησαν τον Άγγλο ποια ήταν η τελευταία του επιθυμία. Και αυτός ζήτησε -τι άλλο;- ένα μπουκάλι ουίσκι. Του το πήγαν, το ήπιε μονορούφι και μισομεθυσμένος καθώς ήταν έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο. Για καλή του τύχη, η λεπίδα σταμάτησε λίγα εκατοστά πάνω από τον σβέρκο του και οι επαναστάτες, τηρώντας τη σχετική παράδοση, του χάρισαν τη ζωή.

Ήλθε η σειρά, έπειτα, του Γάλλου. Τον ρώτησαν την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα καλό γεύμα με τα καλούδια της γαλλικής κουζίνας και, βεβαίως, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί Βουργουνδίας. Αφού έφαγε και ήπιε, έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα, αλλά πάλι ως εκ θαύματος η λεπίδα μπλόκαρε. Οι επαναστάτες, μην έχοντας άλλη επιλογή, του χάρισαν κι αυτού τη ζωή. Στη συνέχεια οδηγήθηκε για εκτέλεση ο Γερμανός, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε για την τελευταία του επιθυμία, είπε στους επαναστάτες με αυστηρό ύφος: «Να φτιάξετε αυτό το μηχάνημα...»!!!

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή