Τελικώς η πολιτική είναι… ψώνιο. Για την ακρίβεια… μεσσιανικό ψώνιο, αφού η αγκίστρωση σε αυτήν εμπεριέχει και διαθέσεις διάσωσης της χώρας και του κόσμου, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι μελλοντικοί διασώστες βλέπουν τη χώρα -με τα δικά τους μάτια βεβαίως- να πηγαίνει κατά διαόλου. Την πρόθεσή του να μας διασώσει εκδήλωσε με την τοποθέτησή του σε πρόσφατο συνέδριο και ο πρώην πρωθυπουργός της Αριστεράς, ο οποίος, εξ όσων διακινούνται στις πολιτικές και δημοσιογραφικές πιάτσες, ετοιμάζεται και για νέο κόμμα. Με άλλο ύφος και με πατριωτική δομή ο λόγος του. Το πανελλήνιο είδε έναν άλλο Τσίπρα, η αλλαγή του οποίου μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο αν η κοινωνία λησμονήσει τι πέρασε επί των ημερών του και, βεβαίως, αν είναι διατεθειμένη να πάρει άλλο ένα ρίσκο…

Αν επιχειρούσε μια βουβή αυτοκριτική -εσωτερική δική του, χωρίς να αναγκαστεί να εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα για όσα έπραξε ή απέφυγε να πράξει-, ενδεχομένως τα πολλά «γιατί» που θα προέκυπταν από την ενδοσκόπησή του αυτή να τον απέτρεπαν από οποιοδήποτε νέο πολιτικό εγχείρημα. Προσώρας τουλάχιστον, διότι τα πεπραγμένα του είναι ακόμη νωπά, ενώ για όσους τα έχουν ξεχάσει φροντίζουν να τα υπενθυμίζουν, όχι με ιδιαίτερα κομψό τρόπο, είναι η αλήθεια, οι παλαιοί σύντροφοί του… Παραδείγματος χάριν, γιατί να τον ξαναψηφίσει ο κόσμος πιστεύοντας ότι θα κάνει όσα προτείνει τώρα, όταν δεν τήρησε την παραπλανητική, βεβαίως, υπόσχεσή του ότι θα έσκιζε τα μνημόνια κ.λπ. κ.λπ.; Γιατί να τον πιστέψουν οι συνταξιούχοι -την ψήφο των οποίων ασφαλώς και έχει ανάγκη-, όταν τους έκοψε άμεσα ή έμμεσα 22 φορές τη σύνταξή τους; Δεν κατάργησε και το ΕΚΑΣ σε αυτούς που το δικαιούνταν; Γιατί να τον προτιμήσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων, που τους υποσχέθηκε ότι θα τους καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ για να πάρει την ψήφο τους αλλά δεν προχώρησε στην υπόσχεσή του; Γιατί λόγου χάριν να τον πιστέψει ο κόσμος που βλέπει τώρα φορολογικές ελαφρύνσεις -μικρές αλλά ελαφρύνσεις-, όταν επί των ημερών του αύξανε φόρους και προκαταβολές φόρων αλλά και τον ΦΠΑ, περιορίζοντας έτσι το ούτως ή άλλως καθηλωμένο εισόδημα της μεσαίας τάξης; Γιατί να τον πιστέψει ο εργαζόμενος, όταν παρά τις εξαγγελίες του δεν είδε να αυξάνεται ο κατώτατος μισθός και έπρεπε να έλθει μία άλλη κυβέρνηση -που για την Αριστερά γενικώς είναι ανάλγητη- για να δοθούν αυτές οι αυξήσεις, που τις είχαν υποσχεθεί άλλοι;

Είναι πολλά τα «γιατί» σε κάθε τομέα κυβερνητικής πολιτικής που μπορεί να αναφερθούν. Το παρελθόν, ως γνωστόν, ούτε διορθώνεται ούτε βελτιώνεται. Αντιθέτως μας κυνηγά προσδιορίζοντας την αξιοπιστία μας. Ειδικά στην πολιτική. Επομένως, σοφός είναι ο πολιτικός που δεν ξεχνά το παρελθόν του, όπως και αυτός που συνειδητοποιεί ότι μπορεί να μην το έχουν ξεχάσει και άλλοι…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή