Χαµός έγινε στη Γαλλία, µία χώρα που περνάει οικονοµική κρίση, αλλά που αποτελούσε επί σειρά ετών τη δεύτερη οικονοµία στην Ευρώπη. Και ο χαµός έγινε όταν, σε εκδήλωση ενός Γάλλου επιδραστικού στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης (ελληνιστί influencer), ο τύπος αποφάσισε να διανεµηθεί δωρεάν τηγανητό κοτόπουλο. Και όρµησαν οι Γάλλοι, σαν τον... Πειναλέοντα του µακαρίτη του Μποστ, για να διεκδικήσουν µία µερίδα. Ισως και δύο. Και µη φανταστείτε ότι σπρώχτηκαν, σε σηµείο ώστε να παρέµβει η αστυνοµία, για τη γεύση του κοτόπουλου. Μάλλον τους είχε κόψει λόρδα, που λέει κι ο λαός, καθώς οι Γάλλοι έχουν αρχίσει να τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, τα οικονοµικά της χώρας πάνε κατά διαόλου και δεν φαίνεται στον ορίζοντα να υπάρχει κάποια κυβέρνηση που να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, καθώς ουδείς θέλει να συνεργαστεί µε τον άλλον, αφού δεξιοί, κεντροδεξιοί, σο σιαλιστές και αριστεροί διεκδικούν ο καθένας για την πάρτη του τον ρόλο του Μεσσία.

Περάσαµε κι εµείς δύσκολα, ειδικά όταν κάποιοι αριστεροί φωστήρες της οικονοµίας έκλεισαν τις τράπεζες. Αλλά δεν φτάσαµε και στο σηµείο να χάσουµε την αξιοπρέπειά µας παίζοντας µπουνίδι για ένα κοµµάτι κρέας... ∆εν ξέρω αν κάθε ελληνικό νοικοκυριό είχε εκείνες τις εποχές «λίπος» από την παραοικονοµία, που είναι ένα διαχρονικό σπορ στην Ελλάδα. Αλλά αν ίσχυσε κάτι τέτοιο, δικαιώνεται η καθηγήτρια Νεγρεπόντη-∆ελιβάνη, που την έχω αναφέρει και άλλοτε και που έχει περιγράψει εύγλωττα σε βιβλίο της τον θετικό ρόλο της παραοικονοµίας σε δύσκολους καιρούς.

Προφανώς από τους Γάλλους λείπει αυτό το «λίπος» και λιγουρεύονται το λίπος του κοτόπουλου. Και πού είσαι ακόµη, ίσως πουν κάποιοι, οι πλέον απαισιόδοξοι για την προοπτική στη Γαλλία, καθόσον µεγάλα καράβια, µεγάλες φουρτούνες. Οµως, για µας, που είµαστε ένας λαός που ξεχνάει γρήγορα, γιατί την αισιοδοξία, τον χαβαλέ και την καλοπέραση την έχουµε στο πετσί µας, καλό είναι να διαβάζουµε καθηµερινά τι γίνε ται στη Γαλλία, που εξελίσσεται σε µία χώρα-παράδειγµα προς αποφυγήν. Κυρίως ας έχουν υπόψη τους το γαλλικό παράδειγµα όσοι στην αντιπολίτευση εξακολουθούν να τάζουν λαγούς µε πετραχήλια. Με αλόγιστες δηµοσιονοµικές σπατάλες, που διόγκωναν το χρέος της χώρας, διατηρούσε ένα κοινωνικό κράτος η Γαλλία, µέχρις ότου η φούσκα έσκασε. Και τώρα θα την πληρώσουν και αυτοί που υποτίθεται ότι ευεργετούνταν επί σειρά ετών.

Τελικώς, η Οικονοµία εί ναι δύο πράξεις της αριθµητικής, ούτε καν τέσσερις. Ούτε αλγόριθµοι ούτε πράσιν’ άλογα. Είναι κλίµα, βεβαίως, και οι δύο αριθµητικές πράξεις -πρόσθεση και αφαίρεση- που απαιτούσε ο Κωνσταντίνος Καρα µανλής να χρησιµοποιούν οι υπουργοί του και γι’ αυτό άφηνε ισοσκελισµένους προϋπολογισµούς και πρωτογενή πλεονάσµατα. Τόσα έχω, τόσα θέλω να µου µείνουν και τόσα περισσεύουν για να ξοδέψω. Η σοφία της µπακαλικής...

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή