EnΛογική και λαϊκισµός
Γύρω γύρω όλοι
Το θέμα με τις μεταναστευτικές ροές είναι ανησυχητικό για όλη την Ευρώπη και ασφαλώς και για τη χώρα μας που είναι η νότια πύλη της
Εφόσον συνεχίζονται οι μεταναστευτικές ροές προς την Κρήτη, ασφαλώς αυτό είναι μία ένδειξη ότι με το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν πρόκειται να ησυχάσουμε και ότι χρειάζεται επαγρύπνηση, λαμβάνοντας υπόψη και αυτό που έχει αναφερθεί από αυτή εδώ τη στήλη και σε προηγούμενο σημείωμα. Και αυτό δεν είναι άλλο από τις διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας που είναι ιδιαίτερα αρνητικές, αν όχι και εχθρικές, απέναντι στις ροές αυτές όπου κυριαρχούν οι λαθραίως εισερχόμενοι και όχι οι πραγματικοί πρόσφυγες.
Διαβάστε: Νέος συναγερμός για το Μεταναστευτικό: Σκάφος με μετανάστες νότια της Κρήτης
Το θέμα είναι ανησυχητικό για όλη την Ευρώπη και ασφαλώς και για τη χώρα μας που είναι η νότια πύλη της. Το ερώτημα είναι αν στο θέμα του Μεταναστευτικού θα επικρατεί, ως προς την αντιμετώπισή του, η λογική ή ο λαϊκισμός καλυμμένος πίσω από μία προσχηματική ευαισθησία που έχει πολιτικό υπόβαθρο δεδομένου ότι εκδηλώνεται από συγκεκριμένα κόμματα και πολιτικούς συγκεκριμένου ιδεολογικού πρόσημου. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τι είναι λαϊκισμός διότι προκύπτει ανέτως και κατ’ αντιδιαστολή από το τι είναι η λογική. Αρχίζω από το αυτονόητο που είναι η επίδειξη ανθρωπισμού. Σε κάθε περίπτωση, ας αποδεχθούν αυτοί, από ιδεοληψία ή από συμφέρον -διότι ενδεχομένως το Μεταναστευτικό είναι και πηγή πλούτου- την αυτονόητη διάκριση: Άλλο πράγμα το προσφυγικό που αφορά εκδιωγμένους από την πατρίδα τους ανθρώπους και άλλο το Μεταναστευτικό, υπό την οικονομική του όρου έννοια, δηλαδή την αναζήτηση καλύτερης τύχης με κάθε μέσο από όσους θεωρούν ότι στην πατρίδα τους δεν μπορούν να έχουν προοπτική. Δεν χρειάζεται εξήγηση των δύο εννοιών. Επομένως ας μείνουμε στο Μεταναστευτικό. Είτε είναι οικονομικοί μετανάστες ή άλλου είδους εισέρχονται στη χώρα μας λαθραίως, ούτως ή άλλως.
Και εξηγούμαι προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, καθώς οι υποστηρικτές ΜΚΟ και άλλοι «πιάνονται» από τις λέξεις. Η επίδειξη της αυτονόητης ανθρωπιάς από μέρους μας συσχετίζεται με το γεγονός ότι κι εμείς υπήρξαμε μία χώρα μεταναστών. Γκασταρμπάιτερς ήταν χιλιάδες συμπατριωτών μας τις δεκαετίες ’50 και ’60 οι οποίοι έφυγαν για τη Γερμανία σε αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος. Όμως δεν πήγαν εκεί παίρνοντας ένα τρένο και έφτασαν στο Μόναχο τραγουδώντας Καζαντζίδη, «Στον σταθμό του Μονάχου με άφησε άχου, η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου…»! Πήγαν εκεί αφού πέρασαν από «κόσκινο» από τις γερμανικές Αρχές ή κατόπιν πρόσκλησης. Ούτε βεβαίως οι πρώτοι μετανάστες στην Αμερική εμφανίστηκαν στο Έλις Άιλαντ με ένα καΐκι και είπαν: «Νάμαστε, ήλθαμε, τι θα μας κάνετε;». Κατά συνέπεια, άλλο η μετανάστευση που ξέραμε και άλλο η μετανάστευση που γνωρίζουμε σήμερα. Γι’ αυτό και η διαλογή θα πρέπει να είναι αυστηρή. Έχουν δικαίωμα στον ήλιο μοίρα οι άνθρωποι αυτοί, αλλά πρέπει συγχρόνως να ισχύουν και στη χώρα μας ο κανόνες που ίσχυσαν για τους Έλληνες μετανάστες είτε πήγαιναν στη Γερμανία είτε στην Αμερική...
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
Διαβάστε: Νέος συναγερμός για το Μεταναστευτικό: Σκάφος με μετανάστες νότια της Κρήτης
Το θέμα είναι ανησυχητικό για όλη την Ευρώπη και ασφαλώς και για τη χώρα μας που είναι η νότια πύλη της. Το ερώτημα είναι αν στο θέμα του Μεταναστευτικού θα επικρατεί, ως προς την αντιμετώπισή του, η λογική ή ο λαϊκισμός καλυμμένος πίσω από μία προσχηματική ευαισθησία που έχει πολιτικό υπόβαθρο δεδομένου ότι εκδηλώνεται από συγκεκριμένα κόμματα και πολιτικούς συγκεκριμένου ιδεολογικού πρόσημου. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τι είναι λαϊκισμός διότι προκύπτει ανέτως και κατ’ αντιδιαστολή από το τι είναι η λογική. Αρχίζω από το αυτονόητο που είναι η επίδειξη ανθρωπισμού. Σε κάθε περίπτωση, ας αποδεχθούν αυτοί, από ιδεοληψία ή από συμφέρον -διότι ενδεχομένως το Μεταναστευτικό είναι και πηγή πλούτου- την αυτονόητη διάκριση: Άλλο πράγμα το προσφυγικό που αφορά εκδιωγμένους από την πατρίδα τους ανθρώπους και άλλο το Μεταναστευτικό, υπό την οικονομική του όρου έννοια, δηλαδή την αναζήτηση καλύτερης τύχης με κάθε μέσο από όσους θεωρούν ότι στην πατρίδα τους δεν μπορούν να έχουν προοπτική. Δεν χρειάζεται εξήγηση των δύο εννοιών. Επομένως ας μείνουμε στο Μεταναστευτικό. Είτε είναι οικονομικοί μετανάστες ή άλλου είδους εισέρχονται στη χώρα μας λαθραίως, ούτως ή άλλως.
Και εξηγούμαι προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, καθώς οι υποστηρικτές ΜΚΟ και άλλοι «πιάνονται» από τις λέξεις. Η επίδειξη της αυτονόητης ανθρωπιάς από μέρους μας συσχετίζεται με το γεγονός ότι κι εμείς υπήρξαμε μία χώρα μεταναστών. Γκασταρμπάιτερς ήταν χιλιάδες συμπατριωτών μας τις δεκαετίες ’50 και ’60 οι οποίοι έφυγαν για τη Γερμανία σε αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος. Όμως δεν πήγαν εκεί παίρνοντας ένα τρένο και έφτασαν στο Μόναχο τραγουδώντας Καζαντζίδη, «Στον σταθμό του Μονάχου με άφησε άχου, η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου…»! Πήγαν εκεί αφού πέρασαν από «κόσκινο» από τις γερμανικές Αρχές ή κατόπιν πρόσκλησης. Ούτε βεβαίως οι πρώτοι μετανάστες στην Αμερική εμφανίστηκαν στο Έλις Άιλαντ με ένα καΐκι και είπαν: «Νάμαστε, ήλθαμε, τι θα μας κάνετε;». Κατά συνέπεια, άλλο η μετανάστευση που ξέραμε και άλλο η μετανάστευση που γνωρίζουμε σήμερα. Γι’ αυτό και η διαλογή θα πρέπει να είναι αυστηρή. Έχουν δικαίωμα στον ήλιο μοίρα οι άνθρωποι αυτοί, αλλά πρέπει συγχρόνως να ισχύουν και στη χώρα μας ο κανόνες που ίσχυσαν για τους Έλληνες μετανάστες είτε πήγαιναν στη Γερμανία είτε στην Αμερική...
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
