Είµαι σταθερός αναγνώστης των δηµοσκοπήσεων για έναν απλό λόγο. Μπορεί µέσα από τις απαντήσεις να καταλάβεις πόσο σοβαροί είναι οι Έλληνες και ποιοι ακριβώς εξ αυτών. Αλλά και τι µυαλά κουβαλάνε, αναλόγως βεβαίως προς τη συγκυρία. Ίσως γι’ αυτό η Ελλάδα να είναι και το ρουσφέτι του Θεού, το οποίο περιγράφεται γλαφυρά στο στρατιωτικό άσµα «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καµιά…». Ούτε η φοβέρα που προκύπτει από τα µυαλά των Ελλήνων, ειδικά µάλιστα αν, όπως λέει και ο θυµόσοφος λαός, «έχουν δέσει τον γάιδαρό τους»… Για να επανέλθουµε στο θέµα µας. ∆ιάβαζα τη δηµοσκόπηση που διενεργήθηκε από την GPO για λογαριασµό του ραδιοφώνου των Παραπολιτικών, όπου πολλά ενδιαφέροντα αποκαλύπτονται για σοβαρό σχολιασµό ή και για πλάκα. Αλλά στάθηκα στις απαντήσεις που δίνονται στο ερώτηµα αν οι ερωτηθέντες θέλουν να εκλεγεί από τις επόµενες εκλογές µια άλλη κυβέρνηση ή να συνεχίσει να είναι η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Λοιπόν, το 71,6% θέλει να εκλεγεί µια άλλη κυβέρνηση. Πλειοψηφικά, και µάλιστα µεγάλα, είναι τα ποσοστά όλων των κατηγοριών των εισοδηµάτων. Και των υψηλών, και των µεσαίων, και των χαµηλών.

Θέλουν δηλαδή άλλη κυβέρνηση και τα µεσαία, στην τάξη των οποίων ανήκουν και οι µικροµεσαίοι -άλλη µία κατηγορία που έπλασε ο λεξιπλάστης Ανδρέας-που, εδώ που τα λέµε, δεν είναι µόνο η ραχοκοκαλιά της οικονοµίας αλλά και η µεγάλη δεξαµενή αλίευσης φοροφυγάδων. Έτσι τουλάχιστον λένε τα στοιχεία που κατά καιρούς δίνουν στη δηµοσιότητα οι φορολογικές Αρχές. Θέλουν λοιπόν µια άλλη κυβέρνηση. Ό,τι θέλει ο λαός, που είναι και κυρίαρχος. ∆εδοµένου όµως ότι πλειοψηφεί στην ίδια δηµοσκόπηση το ποσοστό που προτιµάει αυτοδύναµες κυβερνήσεις από αυτές της συνεργασίας, δηλαδή κυβερνήσεις που να µην εξαρτώνται από άλλους συνέταιρους που µπορεί -όπως έχουµε δει και στο παρελθόν- ακόµη και να εκβιάζουν αυτόν που στην κυβέρνηση συνεργασίας έχει, κατά τα άλλα, το πάνω χέρι, ας δούµε ποιος άλλος από το σηµερινό πολιτικό σύστηµα θα µπορούσε να κυβερνήσει µόνος του. Έχουµε δύο κόµµατα που έχουν κυβερνήσει τη χώρα αλλά τα οποία το ένα είναι στο περιθώριο και το άλλο στο πυρ το εξώτερον, λόγω ακριβώς του κυβερνητικού τους παρελθόντος. Αν νοστάλγησαν τις µέρες εκείνες οι συµπατριώτες µας, για τις οποίες πάντως περιθωριοποίησαν και τα δύο κόµµατα, πάσο. Για τουλάχιστον το ένα εξ αυτών δεν βάζω και το χέρι µου στη φωτιά ότι το θέλουν, αν λάβουµε µάλιστα υπόψιν ότι ο πρώην αρχηγός του -και για όσους δεν κατάλαβαν, ο Αλέξης Τσίπρας- δεν συγκεντρώνει και πολλές θετικές απόψεις στην προοπτική να ξαναµπεί στην πολιτική µε νέο κόµµα. Μέχρι και η κ. Καρυστιανού συγκεντρώνει µεγαλύτερα ποσοστά προτίµησης από τον κ. Τσίπρα.

Για να είµαστε µάλιστα πιο συγκεκριµένοι, τον αριστερό πρώην πρωθυπουργό, αν κάνει κόµµα, τον απορρίπτει το 66% της κοινής γνώµης. Από την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πώς θα µπορούσε να λύσει τα όποια προβλήµατα ο κ. Τσίπρας, που εν πάση περιπτώσει έχει και µυρωδιά πολιτικής αλλά έφυγε ως αποτυχηµένος. Αλλά διασκεδάζω µε το τι λ.χ. θα µπορούσε να πει η πολιτικά φιλόδοξη κυρία -που κατά τα άλλα ξεπερνάει σε θετικές γνώµες τον Αλέξη Τσίπρα- σε µια συνάντησή της µε τη Φον ντερ Λάιεν ή µε τον Τραµπ. Χώρια που αµφιβάλλω αν έχει στο τσεπάκι της τη λύση της ακρίβειας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή και αυτή θέλει να σώσει την Ελλάδα. Οι άλλοι που απέµειναν, Θεός φυλάξοι. Αν τους προτιµήσουν οι συµπατριώτες µας, κακό του κεφαλιού τους, αλλά τι φταίµε εµείς οι υπόλοιποι. Βεβαίως µε την Πλεύση Ελευθερίας ως κόµµα αυτοδύναµης κυβέρνησης σίγουρα θα έχουµε επιτυχίες στα εξωτερικά, καθώς σε κάθε συνάντηση η αρχηγός της και… πρωθυπουργός θα εξουθενώνει στην πολυλογία τους ξένους συνοµιλητές, οπότε για να αποφύγουν το βάσανο της ακατάσχετης παρλάτας, θα ενδίδουν σε κάθε ελληνικό αίτηµα. Φαντασιωνόµενος τον κ. Κασσελάκη πρωθυπουργό, είναι βέβαιο ότι η χώρα θα πορευόταν µε αυτόµατο πιλότο. Ή, για να γλιτώναµε κανένα στραπάτσο, να επιλέγαµε να µας κυβερνήσει η τεχνητή νοηµοσύνη. Κάτι σαν την Αλβανίδα Ντιέλα, που ευλόγως υποπτεύοµαι ότι θα είχε περισσότερο µυαλό από αρκετούς εκ των πολιτικών αρχηγών.

Όµως, σε τελευταία ανάλυση, όλα τα παραπάνω ίσως να είναι και χάσιµο χρόνου ως προς τις εκτιµήσεις τού τι µπορεί ο ένας και τι ο άλλος. Ή τι δεν µπορούν. Κι αυτό διότι µπορεί να θέλουν οι Έλληνες µια άλλη κυβέρνηση αλλά, όπως µαθαίναµε στο σχολείο στο µάθηµα της Λογικής, «φάσκεις και αντιφάσκεις, άρα δεν νοείς λογικώς». ∆ιότι υπερβαίνει κάθε λογική το να θέλεις µία άλλη κυβέρνηση κατά πλειοψηφία αλλά, συγχρόνως, πάλι κατά πλειοψηφία να θέλεις να σε κυβερνήσει, ως καταλληλότερος των άλλων, ο σηµερινός πρωθυπουργός!! Που όµως θέλεις να τον αλλάξεις… Τούτων δοθέντων, η κοινωνία, προς το παρόν τουλάχιστον, ψηφίζει χάος. Κάποτε όµως θα κουραστεί να κάνει ρουσφέτια ο Μεγαλοδύναµος…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή