Eίμαστε στον προθάλαμο νέων αγροτικών κινητοποιήσεων, που έχουν ως αιτήματα αφενός τη διανομή των επιδοτήσεων, οι οποίες λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν φυσικό να ανασταλούν για ένα διάστημα. Αφετέρου το τι θα γίνει με την υπόθεση της ευλογιάς των αιγοπροβάτων, που όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός υπάρχει κοινοτική οδηγία η οποία απαγορεύει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τη διανομή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων από ζώα που έχουν προληπτικώς εμβολιαστεί!!

Υπό μία έννοια τα αιτήματα μοιάζουν εύλογα. Από την άλλη, η επιλογή της ακραίας αντίδρασης από τον αγροτικό κόσμο δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται, δεδομένου ότι ο κόσμος αυτός γνωρίζει -και το εκμεταλλεύεται- ότι έχει έναν διττό ρόλο που η Πολιτεία τον λαμβάνει υπόψιν. Αφενός ο αγροτικός τομέας είναι μία από τις «βαριές βιομηχανίες της χώρας» - μαζί με τον τουρισμό και τη ναυτιλία. Αφετέρου ο αγροτικός κόσμος ήταν για το πολιτικό σύστημα το «χαϊδεμένο παιδί» καθώς, από των αρχών της δεκαετίας του ’50, δηλαδή επί 70 και πλέον χρόνια, ο αγροτικός πληθυσμός στο σύνολό του αξιολογείτο ως μια ισχυρή δεξαμενή ψήφων για τα κόμματα. Με αντίστοιχες εξυπηρετήσεις και κυρίως το χάρισμα αγροτικών δανείων, ειδικά κοντά στον χρόνο των εκλογών. Γνωστά αυτά. Μόνο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα τέλη της δεκαετίας του ’50 είχε απορρίψει αίτημα συγκεντρωμένων αγροτών για επιπλέον ενίσχυσή τους από το κράτος.

Την πραγματικότητα αυτή ουδέποτε αγρότες και κτηνοτρόφοι την άφησαν ανεκμετάλλευτη. Και υπό μία έννοια, επί σειράν ετών κυβερνήσεις βρέθηκαν εγκλωβισμένες σε αυτού του είδους το πελατειακό σύστημα, έχοντας διαμορφωθεί μεταξύ τους μια σχέση που δεν είχε προηγούμενο με άλλη επαγγελματική τάξη. Αλλά και η αντιπολίτευση, που δεν έχει άμεση δυνατότητα, πλην υποσχέσεων, να «εξυπηρετήσει» τον αγροτικό κόσμο, βρίσκει τις ευκαιρίες της για «να του φανεί χρήσιμη». Λ.χ. πεδίο λαμπρό για την αντιπολίτευση στο σύνολό της, ακόμη και για τα κόμματα εκείνα που έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους» για τον τρόπο που αντιμετώπιζαν ευνοϊκά και παράτυπα τους αγρότες για συγκεκριμένα οφέλη, αποτέλεσε η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Τώρα ο αγροτικός κόσμος βρίσκεται πάλι επί ποδός πολέμου για να στριμώξει την κυβέρνηση μέσω της ταλαιπωρίας που επιφυλάσσει με το κλείσιμο των εθνικών οδών στους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι ασφαλώς δεν θα κακίζουν αυτούς που θα έχουν βγει με τα τρακτέρ αλλά εκείνους που δεν ικανοποιούν τα αιτήματά τους! Τα «χαϊδεμένα παιδιά» -που περισσότερο από κάθε άλλη τάξη απορρόφησαν κοινοτικά κονδύλια τις προηγούμενες δεκαετίες- δύσκολα ξεμαθαίνουν.

Ίσως δε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν, ασχέτως της επιβεβλημένης επιδοματικής στήριξης του κλάδου, του τόσο αναγκαίου στη χώρα και στην οικονομία της, ο κλάδος αυτός δεν αντιμετωπιζόταν ως αναντικατάστατη και σημαντικότερη δεξαμενή ψήφων για το πολιτικό σύστημα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή