Η περασμένη Παρασκευή 21 του μηνός δεν ήταν μόνο η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, αλλά ήταν αφιερωμένη ως Παγκόσμια Ημέρα σε τρεις διαφορετικούς τομείς. Ήταν Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας, Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης και Παγκόσμια Ημέρα Χαιρετισμού (Hellooo)! Βεβαίως στο ερώτημα ποια σχέση μπορεί να έχει η φιλοσοφία με την τηλεόραση, ώστε να εορτάζονται την ίδια μέρα, η απάντηση βρίσκεται μόνο στο μυαλό εκείνων που την καθιέρωσαν ως Παγκόσμια Ημέρα και των δύο. Ας ασχοληθούμε όμως ως στήλη εφημερίδας με το συγγενές ενημερωτικό Μέσο, την TV. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η εποχή της ελεύθερης ιδιωτικής τηλεόρασης διαμόρφωσε ένα άλλο τοπίο στα ΜΜΕ στη χώρα μας, με επίδραση στην καθιερωμένη παραδοσιακή ενημέρωση που ξέραμε.

Η επίδραση αυτή έχει τη σημασία της κυρίως ως προς τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας και όχι τόσο ως προς το πολιτιστικό ή το ψυχαγωγικό κομμάτι, αν λάβουμε υπόψιν ότι ως προς την πολιτιστική συμβολή της η ιδιωτική τηλεόραση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εξακολουθεί να υπολείπεται της δημόσιας. Έτσι είναι αναγκαίο να παρατηρήσουμε ότι στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας από τα ΜΜΕ, καλώς ή κακώς, ήλθαν να συμβάλουν πολλές φορές και τηλεοπτικές εκπομπές που απλώς αποκάλυπταν μικροϋποθεσούλες παραπολιτικής αξιολόγησης. 

Οι συγκεκριμένες εκπομπές αποκτούν είτε πολιτικά χαρακτηριστικά είτε αξιοπιστία κυρίως από την παρουσία σ’ αυτές πολιτικών προσώπων, τα οποία, βεβαίως, έχουν εκ των πραγμάτων λόγο να μην αντιστέκονται στην τηλεοπτική δημοσιότητα, διότι, καλώς ή κακώς, η αναγνωρισιμότητα έχει μεγάλη… εκλογική χρησιμότητα. Όμως, και οι τηλεοπτικές εκπομπές αμιγώς πολιτικών συζητήσεων αρκετές φορές χάνουν σε αξιοπιστία, την οποία είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε, κατά κύριο λόγο, να επιδιώκουν. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, έχει διαπιστωθεί το εξής δυσάρεστο «φαινόμενο» στον χώρο της τηλεόρασης. Είναι η απόπειρα υποκατάστασης από αυτήν άλλων θεσμών είτε της χειραγώγησης της ενημέρωσης προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν ξέρω αν είναι παρηγορητικό, πάντως το «φαινόμενο» αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο ελληνικό.

Προ καιρού το έγκυρο γαλλικό περιοδικό «Marianne» είχε ως κύριο θέμα του (cover story) τα έργα και τις ημέρες της TV, με τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Τηλεόραση εναντίον Δημοκρατίας»! Όπως παρατηρείτο στη σχετική έρευνα του έγκυρου γαλλικού περιοδικού, έχει περάσει πλέον ο καιρός που «στην τηλεόραση δύο προσωπικότητες που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές απόψεις μπορούσαν σε βάθος και με επιχειρήματα, τουλάχιστον για μία ώρα, να αντιπαραβάλουν, κατά τρόπο απόλυτα δημοκρατικό, τις απόψεις τους και να αναλύσουν την επιχειρηματολογία τους μέχρι τέλους»... Και προσέθετε το περιοδικό: «Οι αληθινές συζητήσεις, χωρίς τις οποίες η δημοκρατία δεν μπορεί να αναπνεύσει και ασφυκτιά, έχουν καταργηθεί προς όφελος των “κλοουνίστικων συμβάντων”, των θεαματικών και άνευ βάθους μονολόγων ή των κατευθείαν “λιντσαρισμάτων”(!)».

Μήπως η τελευταία παρατήρηση μας θυμίζει κάτι εξ όσων συμβαίνουν εις τα καθ’ ημάς;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή