Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι είναι ο «νέος πατριωτισμός» τον οποίο επικαλέστηκε ο Αλέξης Τσίπρας αναπτύσσοντας τη νέα πολιτική πλατφόρμα του. Στην αδυναμία κατανόησης αυτή δεν με έχει επηρεάσει η κ. Λουκά, που έξω από το «Παλλάς» τον αποκαλούσε προδότη επειδή, κατά την άποψή της, πούλησε τη Μακεδονία (με τη Συμφωνία των Πρεσπών).

Μάλλον δεν κατανοώ τι εννοεί ο ποιητής διότι δεν ευαρεστήθηκε να επεξηγήσει τι είναι αυτός ο νέος πατριωτισμός, εκτός και αν εννοούσε κάτι διαφορετικό -αλλά τι;- από τις διπλωματικές αστοχίες της διακυβέρνησής του. Οι παλαιοί σύντροφοί του ασφαλώς ξέρουν. Όπως ξέρει και ο Πούτιν και ο Μακρόν, για να θυμηθούμε παλαιές σχετικές αναφορές τους στην Ελλάδα και στον τότε αριστερό πρωθυπουργό. Αδυνατώ να φανταστώ ότι αυτός ο νέος πατριωτισμός είναι αυτοκριτική για εκείνο το εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού που είχε το πρόσωπο του Αλέξη -όπως δηλαδή το βιβλίο του «Ιθάκη»- που τον χαρακτήριζε ως τον καλύτερο πρεσβευτή της λιτότητας στην Ευρώπη. Κακίες των Ευρωπαίων, θα μου πείτε, που προφανώς δεν χώνευαν την πρόοδο και την ανάπτυξη που παρουσίαζε η Ελλάδα τον καιρό του Αλέξη.

Ο νέος πατριωτισμός βρίσκεται, όπως είναι φυσικό, σε αντιδιαστολή προς τον παλαιό, για τον οποίο η Αριστερά, γενικώς, δεν φημιζόταν. Όλοι μαζί ως χυλός γιατί είμαστε αδέλφια και διάφορα άλλα ευτράπελα καφενειακά. Θυμάμαι την επίσκεψη Ερντογάν επί των ημερών του ο οποίος, καίτοι επίσημα φιλοξενούμενος, μίλησε προκλητικά σε βάρος της χώρας μας. Χώρια που τον είχε αφήσει να επισκεφτεί τη Θράκη θέλοντας να επιβάλει την απαίτησή του για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Μπορεί να άλλαξε επομένως ο Αλέξης, αν και το πιο πιθανό είναι να προσποιείται. Όπως και στο παρελθόν.

Μία άλλη εκδοχή τού τι εννοούσε ο Αλέξης μιλώντας για πατριωτισμό μπορεί να είναι το ότι πρέπει το πολιτικό σύστημα και κυρίως οι κυβερνήσεις να έλθουν πιο κοντά στην κοινωνία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, μάλλον θυμάται με πίκρα τα γεροντάκια που στήνονταν έξω από τα ΑΤΜ για να πάρουν μερικά ευρουδάκια. Δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να περικλείει αυτός ο πατριωτισμός. Πορεία προς την Πόλη; Ανακατάληψη των κυπριακών εδαφών που κατέλαβαν οι Τούρκοι; Αφορισμό της δραχμής; Θα σας γελάσω… Πάντως, ανεξάρτητα από πατριωτισμούς και άλλα ηρωικά, υπάρχει κι άλλη επίδραση της παρουσίας Τσίπρα και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο. Είναι το μάννα εξ ουρανού ή, όπως είπε ποιητικά και ο καθηγητής και ίσως πνευματικός μέντορας του Αλέξη κ. Μαραντζίδης, ο Τσίπρας είναι σαν τη βροχή στην ξηρασία της Κεντροαριστεράς.

Μόνο που φοβόμαστε ότι περισσότερο με τον… «Ντάνιελ» μοιάζει παρά με βροχούλα ευεργετική. Γι’ αυτό και πολλοί στην Κεντροαριστερά είναι αυτοί που σκιάζονται μήπως ο Αλέξης τούς… πνίξει πλημμυρίζοντάς τους... 

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή