Μέρες χαρμόσυνες, έστω και κάτω από την πίεση ενός ασταθούς διεθνούς περιβάλλοντος, των προβλημάτων της καθημερινότητας, της αδημονίας των πολιτών για την άμεση αντιμετώπισή τους και της τοξικότητας καθώς ορισμένοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου επιμένουν να δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή και κατ’ επέκταση την ίδια την κοινωνία.

Την ημέρα που όλος ο χριστιανικός κόσμος γιορτάζει -αλλά τα χαρούμενα εορταστικά έθιμα συνηθίζεται να τα ακολουθούν και αλλόθρησκοι- δεν γεννήθηκε απλώς ο Χριστός. Μαζί Του γεννήθηκε και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Είναι μια ελπίδα όχι μόνο με τη μεταφυσική έννοια της έλευσής Του στον κόσμο, αλλά κυρίως για τη δύναμη που μας δίνει η έλευση αυτή για την αντοχή μας απέναντι σε δυσκολίες πρωτόγνωρες, απειλητικές. Θα ήταν παράταιρο προς το εορταστικό κλίμα των ημερών η σημερινή στήλη να ασχολείτο με πεζά θέματα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής επικαιρότητας, όσο κι αν αυτή παραμένει πάντοτε καυτή. Όταν μάλιστα αυτή η επικαιρότητα θα είχε και τη δικαιολογία της, αν λάβουμε υπόψιν τις ισχύουσες κινητοποιήσεις των αγροτών και την ταλαιπωρία που υφίσταται όχι μόνο ο μετακινούμενος κόσμος αλλά και οι εμπορευματικές μεταφορές.

Παρ’ όλ’ αυτά η εορταστική διάθεση, που πάντα υπάρχει τέτοιες μέρες ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι ιδιαιτέρως πιεστικές από σταθμισμένους ή αστάθμητους παράγοντες, χρειάζεται μια άλλη προσαρμογή. Να προσαρμοστεί δηλαδή και η επικαιρότητα στην πιο εορταστική μέρα του χρόνου. Όμως υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος. Σε αυτές τις ημέρες που μαλακώνει η ψυχή μπροστά στην έλευση του Θείου Βρέφους και στη γνώση της μετέπειτα θυσίας Του για τον άνθρωπο, είναι οι κατάλληλες συνθήκες για περισυλλογή σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Να αξιολογήσουμε και πάλι την ατομική μας ευθύνη που επηρεάζει το σύνολο. Αλλά και ως κοινωνία να αξιολογήσουμε πώς συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών, όποτε αυτές κι αν προκύψουν, και στη διαμόρφωση συνθηκών που να διευκολύνουν τη βελτίωση της θέσης μας ως χώρας. Η οποία, όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το αποδεχθούν, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο στη διεθνή σκηνή και κυρίως στην Ευρώπη, καθώς πριν από λίγο καιρό μόνο ήταν αποδιοπομπαίος τράγος στη Γηραιά Ήπειρο.

Το κράτος δεν είναι μία άυλη και αφηρημένη έννοια. Το αποτελούμε εμείς οι ίδιοι. Πράγμα που σημαίνει ότι μια κυβέρνηση -οποιαδήποτε κυβέρνηση- δεν αφήνεται και δεν πρέπει να αφήνεται μόνη σε ρόλο «προστάτη πατερούλη» όταν είναι σαφές ότι χωρίς τη συνδρομή των λαών καμία διακυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει τα αποτελέσματα τα οποία μάλιστα αφορούν τους ίδιους τους λαούς! Ας τα έχουν αυτά υπόψιν όσοι επιπολαίως έλκονται από τη λεγόμενη αντισυστημικότητα και τις επικίνδυνες εκδοχές της.

Έτσι, η ουσιαστική ευχή των ημερών δεν είναι άλλη από την προτροπή για περίσκεψη και καρτερία.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή