Ποιοι πρέπει να φοβούνται…

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία κάποιοι να ζητούν μέτρα για την επίλυση του άλφα ή βήτα θέματος αλλά όταν τα μέτρα τούς περιλαμβάνουν να αντιδρούν. Κάτι ανάλογο με αυτήν την εγωιστική και ατομιστική προσέγγιση έχουμε και σε δύο σημερινές περιπτώσεις που απασχολούν την επικαιρότητα. Δηλαδή την απαίτηση να ισχύουν οι νόμοι για όλους τους άλλους αλλά όχι για τους πρωταγωνιστές των περιπτώσεων στις οποίες θα αναφερθούμε. Και στις δύο μάλιστα αυτές περιπτώσεις οι πρωταγωνιστές απαιτούν ειδική μεταχείριση και θέση στο απυρόβλητο. Η πρώτη περίπτωση αφορά τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο έτσι ώστε να μη σημειωθούν και στο μέλλον τα διαχρονικά ποινικά παρατράγουδα του παρελθόντος. Έτσι αποφασίστηκε από την κυβέρνηση να υπαχθεί ο Οργανισμός στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, ώστε ο έλεγχος να είναι άμεσος κάθε φορά και σε βάθος. Οι αγρότες και ο συνδικαλισμός τους αντιδρούν. Η λογική λέει ότι εφόσον κανείς δεν έχει να φοβάται κάτι, είναι άνευ λογικής και κυρίως προκαλεί υποψίες η άρνηση υπαγωγής του Οργανισμού σε μία Αρχή που, υποτίθεται, θα εμποδίζει ατασθαλίες στη χορήγηση των επιδοτήσεων. Απλά πράγματα.

Εξίσου απλά είναι τα πράγματα και σε μία άλλη ανάλογη περίπτωση παρέμβασης της ΑΑΔΕ, διά του ΣΔΟΕ, για οικονομικό έλεγχο στον Σύλλογο Θυμάτων και Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών. Η επικεφαλής και εν δυνάμει πρόεδρος κόμματος αντιδρά θεωρώντας σκόπιμη την παρέμβαση αυτήν από την κυβέρνηση - προφανώς διότι αυτή σκιάζεται από την ίδρυση του κόμματος της κ. Καρυστιανού. Όμως η παρέμβαση της ΑΑΔΕ προκύπτει ως συνέπεια δημοσίων δηλώσεων άλλων γονέων για τα οικονομικά της συναυλίας που είχε οργανωθεί για να διανεμηθούν τα έσοδα στους γονείς των θυμάτων για δικαστικά και άλλα έξοδα στον αγώνα για την απόδοση δικαιοσύνης σε όποιον υπεύθυνο και τη δικαίωσή τους. Ένας μάλιστα γονέας με σοβαρές απώλειες όχι μόνο των θυγατέρων του αλλά και της ανιψιάς του στο δυστύχημα εκείνο είχε διατυπώσει την εξής απορία, αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι ο ίδιος ήταν εξαρχής αντίθετος στη διοργάνωση συναυλίας με οικονομικό αντίτιμο:

«Όταν ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος, υπέγραψε τη σύμβαση για την παραχώρηση του Παναθηναϊκού Σταδίου, δεν γνώριζε ότι ο Σύλλογος εκπροσωπεί πέντε οικογένειες, με αποτέλεσμα τα χρήματα να παραμείνουν στον Σύλλογο και να μη διατεθούν σε όλους τους συγγενείς». Αλλά και συγγενείς και δικηγόροι έχουν υποβάλει ερωτήματα για τα έσοδα της συναυλίας και την απουσία αναλυτικών στοιχείων ως προς τα οικονομικά δεδομένα. Δεν είναι παράλογη επομένως η ευαισθητοποίηση της Αρχής από τις σχετικές καταγγελίες και τους υπαινιγμούς για μια εκδήλωση στην οποία δεν είχαν μάλιστα συγκατατεθεί όλοι οι συγγενείς των θυμάτων.

Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου και πρέπει να φοβάται μόνο αυτός που κάτι έχει να φοβάται…