του Νίκου Σίμου

Ξεπερνάει τα όρια της λογικής το ζήτημα των καθαριστριών, για τον λόγο ότι στον κόσμο –στον οποίο κάθε κυβέρνηση δεν έχει συμφέρον να προκαλέί αρνητικές εντυπώσεις- έχουν δημιουργηθεί δύο εύλογα ερωτηματικά, τα οποία συζητώνται και μεταξύ βουλευτών ακόμη της ΝΔ: 

Πρώτον, αν το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας ελαφρύνεται με την απόλυση καθαριστριών των 300 και 400 ευρώ, οι οποίες προφανώς θα προσληφθούν από κάποια ιδιωτική εταιρία που θα αναλάβει τον καθαρισμό υπουργείων, με ακόμη λιγότερα λεφτά.

Δεύτερον, γιατί η κυβέρνηση προσέφυγε κατ΄ευθείαν στον ’ρειο Πάγο και δεν περίμενε τη διαδικασία του Εφετείου και της απόφασής του.

Το αν οι καθαρίστριες αυτές «μπήκαν από το παράθυρο» είναι μάλλον μία ατυχής δικαιολογία διότι δεν θα περίμενε κανείς να εξετάσει κανένα ΑΣΕΠ πριν τις προσλάβουν, αν καθαρίζουν καλύτερα τις σκάλες με χλωρίνη ή με Jif! Γυναίκες που γύρευαν δουλειά ήταν, κάποιον βουλευτή ή κάποιον πολιτευτή θα είχαν για μέσο, και έτσι προσλήφθηκαν. Μήπως δεν ξέρουμε πως λειτουργεί το σύστημα στην Ελλάδα; Το ξέρουμε. Αλλά αν έχει τα κότσια η κυβέρνηση –όπως μου έλεγε στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών- ξεκινά να περιορίζει τις σπατάλες από τους αρκετούς επίορκους εφοριακούς και τελωνειακούς -«τους ποίους γνωρίζουμε και ονομαστικά», όπως μου είπε ο συνάδελφός τους- και όχι από φουκαράδες όπως είναι οι καθαρίστριες ή οι φύλακες σχολείων.

Καλές οι δηλώσεις των Βρυξελλών ή του κ. Σόϊμπλε περί της προόδου που έχει γίνει στην Ελλάδα και ακόμη καλύτερες οι δηλώσεις των Κινέζων ότι θα κάνουν επενδύσεις ή θα είναι οι ένθερμοι και διαρκείς υποστηρικτές των ελληνικών ομολόγων. Όμως η καθαρίστρια και οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι ή οι επαγγελματίες που έχουν κλειστά τα μαγαζιά τους, καλώς ή κακώς ουδόλως λαμβάνουν υπ’ όψιν είτε τις καλές κουβέντες είτε τις υποσχέσεις, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν μία αδυσώπητη πραγματικότητα.

Αυτό που έχει αντίκτυπο στον κόσμο είναι ότι στις διαδικασίες αντιμετώπισης του δημοσιονομικού περιλαμβάνονται και εργαζόμενοι των 300 ευρώ. Και μετά διερωτώνται στην κυβέρνηση γιατί πολύς κόσμος κατευθύνθηκε προς τη Χρυσή Αυγή, την οποία εψήφισαν απλώς, ούτε καν ως κόμμα, αλλά ως το πιο προκλητικό στοιχείο που θα εκνεύριζε την κυβέρνηση, το Μαξίμου, τον πρωθυπουργό και τη ΝΔ...